Wat zie je als je ontwaakt en naar buiten kijkt?
Wat gebeurt er, wat zie je? Kortom: wat is je waakzicht?
Klik op de foto’s voor grote weergave.
___________________________________________________________________________
228 ) Slovenië, Nova Cerkev
dinsdag 11 juni 2019 – 08:34
Wat een verrassing, deze wonderschone plek aan de Hudinja rivier. De oude molen met bijgebouwen is al sinds generaties in het bezit van de familie van Oton Samec, die het erfgoed nauwgezet beheert. De eeuwenoude molen en zagerij worden aangedreven door het rivierwater, grote schepraderen draaien hun rondjes als Oton ons de werking laat zien. Een paradijsje is het, met vijf hectare grond waar hij biologisch graan verbouwt, tarwe en spelt. We zijn hier voor ons BROOD-project, en realiseren ons eens te meer wat een mooie opdracht we hebben, waardoor we op plaatsen komen en mensen ontmoeten die we anders nooit zouden hebben gezien. Zo, dat is gezegd.
___________________________________________________________________________
227 ) Oostenrijk, Wenen
vrijdag 7 juni 2019 – 08:52
Hotel Bianca in de wijk Favorit. We moeten voor ons werk in een dorpje ten noorden van Wenen zijn maar logeren wel in de hoofdstad omdat we ook daar afspraken hebben. In het centrum zijn de hotels duur, dus boekt Mirjam een alternatief in het 10e district, dat te boek staat als het meest gevarieerde en multiculturele van Wenen. En dat is het ook. Op zoek naar een eetplekje komen we in een groot en rumoerig Turks restaurant terecht waar we ons tegoed doen aan heerlijke vegetarische mezzes zoals we die ook kennen uit de Balkan. Terugwandelend komen we langs een terrasje waar we nog even neerstrijken voor een glas wit en geamuseerd luisteren naar de beschonken babbels van een groepje locals die de wereldproblematiek doornemen. Het enige nadeel van wijk 10 is het gebrek aan parkeerruimte, we zoeken eindeloos naar een plekje voor onze auto. Op het parkeerterrein van Bianca was geen ruimte, dat blijkt wel, in dat smalle strookje past geen Landrover.
___________________________________________________________________________
226 ) Duitsland, Bamberg
woensdag 5 juni 2019 – 09:03
De ramen van kamer 14 van Arkaden Hotel im Kloster in de middeleeuwse bisschopsstad zijn zo hoog dat ik voor een foto op een stoel moet klimmen. In de verte op de heuvel ligt nog een klooster, gebouwd in de 11e eeuw, net als het klooster waarin het hotel gevestigd is waar wij logeren. Rechts, buiten beeld, de middeleeuwse stad die in z’n geheel op de UNESCO-lijst staat. En terecht, zo mooi, met z’n fotogenieke oude raadhuis op een eilandje midden in de rivier. Toch krijg ik een beetje een grimmig gevoel als ik door het enorme gebouw dwaal waarin het hotel gevestigd is en dat deels nog steeds als klooster in gebruik is. Want de Orde van de Karmelieten is een rooms-katholieke bedelorde, die in plaats van de individuele armoede juist de collectieve armoede belijdt. Voor hun onderhoud zijn ze afhankelijk van hun eigen arbeid en van aalmoezen. Maar hoe is dat bedelen en ‘collectieve armoede’ te rijmen met die kolossale huisvesting? Als het in de 11e eeuw gebouwd werd moet toch overal het gewone werkvolk in arren moede geleefd hebben in hutjes en vuiligheid. En de ‘bedelmonniken’ intussen bouwden zichzelf zo’n gigantisch klooster? Dat wringt.
___________________________________________________________________________
225 ) Portugal, Gibraltar
vrijdag 3 mei 2019 – 07:58
Alleen al om die naam is het leuk hier te logeren: het Portugese broertje van de Britse rots in Zuid-Spanje, Gibraltar. Een gehucht in de gemeente Torres Vedras, zo’n 60 km benoorden Lissabon aan de N9. Een verbouwde finca, een boerderij, met de aanstekelijke naam Binnenplaats met de Vijgenboom. Die allang dood is en verdwenen. Je verwacht een oude stronk met een bordje ‘Hier stond ooit…’, maar niets. Er groeit hoe dan ook weinig op het ommuurde perceel. Ooit moet het midden in de velden gelegen hebben, nu is het ingesloten door dorpse bebouwing. We krijgen kamer 111 toebedeeld, op het uiterste hoekje, met onbelemmerd uitzicht op een zwembad dat nadrukkelijk vloekt met het oude gebouw, en in de verte windturbines en iets dat op een fabriek lijkt. Dan liever een foto van de wintervoorraad haardhout en de tuin van de buurman, een zee van mandarijnbomen met daarachter het lieflijk glooien van heuvels.
___________________________________________________________________________
224 ) Portugal, Lissabon, Old Town
maandag 29 april 2019 – 10:53
Kamer 302 van het tot Hotel York House verbouwde 17e eeuwse karmelietenklooster kijkt uit op de binnenplaats waar we gisterenavond na aankomst hebben gedineerd. Toegegeven, het is wat luxueuzer dan we normaal boeken, maar we moesten op korte termijn naar Lissabon en alleen dit was beschikbaar in de buurt waar we moesten zijn. Prachtig was het, tot in de puntjes was alles even verzorgd en mooi met brede trappen en dwaalgangen met gepolitoerd hout. Alleen is het zo raar dat het in zo’n hotel bij het ontbijt zo krampachtig is allemaal. Mensen schuifelen moeizaam langs het ontbijtbuffet, ze gaan stuntelig en benepen met tangetjes van die muizenporties op hun bord leggen, het is allemaal zo krampachtig, ik word er op slag baldadig van, wil iets geks doen, gooien met broodjes of zo’n stijve hark van een dame in d’r kont knijpen. Ik weet het, Hans moet weer zo nodig dwars liggen, maar kom op! De wereld is mooi, de zon schijnt, we logeren in een beeldschoon hotel, dus ontspan je een beetje, laat die bilspieren los.
___________________________________________________________________________
223) Thailand, Bangkok
zondag 3 maart 2019 – 09:38
Ik hou van dat vale, morsige dat gebouwen in de tropen krijgen. Zoals de achterbuurman van Hotel Trang, waar ik vanuit kamer 2230 op uitkijk. Eén jaar achterstand in onderhoud en wit wordt grauwzwart met horizontale strepen waar regenwater langs het metselwerk gutste en kleur verbleekt tot nieuwe kleur. Hier wordt het blauw zelfs een tikje rossig, maar misschien was dat de oorspronkelijke kleur, werd het overgeschilderd met blauw en zien we nu beide? Met de sponstechniek proberen interieurschilders die effecten na te bootsen, lukt soms aardig, maar the real deal is toch een door jarenlange moessons geteisterd huis, liefst een pand met pilaren en een porch. Voorbije tijden, roept het, en wakkert koloniaal sentiment aan. Ja, soms is verval mooi.
___________________________________________________________________________
222 ) Thailand, Phanom Sarakham
dinsdag 26 februari 2019 – 07:31
Phanom Hotel, kamer 103. Gisterenavond werd deze geestig beladen Toyota pick-up voor m’n raam geparkeerd en ik dacht: morgenochtend een Waakzicht maken. Iets langer geslapen dan normaal, en terwijl de dompelaar het koffiewater verhit schuif ik het raam open. Blijkt dat de chauffeur al in de cabine zit, kijk maar, je ziet hem zitten, in een gebloemd overhemd. Motor draait, klaar om te vertrekken. Terwijl ik de foto maak gaat hij in z’n achteruit, tien tellen later is hij van het parkeerterrein verdwenen.
___________________________________________________________________________
221 ) Thailand, Kho Khlan
zaterdag 23 februari 2019 – 06:13
Gisterenmiddag was het 39°C toen ik aankwam bij Good Luck Bungalow. Kleine huisjes als van marsepein. Zinderende hitte, geen spatje wind en toch overal die bloeiende bougainville, hoe doen ze het? Die ragfijne blaadjes in die temperatuur, je zou denken dat het de kopjes laat hangen en verwelkt, maar niets daarvan, alsof de natuur een vuist maakt, kom maar op, ons krijg je niet klein. Soms heb ik de troostrijke gedachte dat als de mens alles naar de ratsmodee helpt, de natuur dan toch overeind blijft. Die zal altijd zegevieren, in welke vorm of hoedanigheid ook.
___________________________________________________________________________
220 ) Thailand, Non Din Daeng
vrijdag 22 februari 2019 – 07:18
De deur van kamer 109 van het Nongthong hotel staat open, daar sliep ik, maar moest voor deze foto even de deur uit naar buurman King Kong. Want dat is me een rare snuiter, staat daar doodgemoedereerd met zijn piemel in de hand. Of iets dat daar op moet lijken, geen duim in elk geval, ik heb alle vingers geteld. En de vraag is niet alleen waarom hij met z’n snikkel in de hand staat, het is ook waarom hij er überhaupt staat, en als we toch bezig zijn waarom zijn vacht meer op het verenkleed van een duif lijkt dan de vacht van een gorilla. Dichterlijke vrijheid? Had er dan een flinke pik van gemaakt, en niet zo’n sneu friemeltje. Ik kan het niemand vragen, het personeel spreekt zo goed als geen engels, en als je al nauwelijks over eten kunt praten kan je een masturberende gorilla wel vergeten.
___________________________________________________________________________
219 ) Thailand, Khun Han
vrijdag 15 februari 2019 – 07:34
Kijk, het zit dus zo. Ik ben tegen vergelijking. Je moet, bijvoorbeeld, je eigen prestaties niet vergelijken met die van anderen en op basis daarvan met een waardering van jezelf komen. Fout! Wat maakt het uit wat hij of zij kan, doet of zegt? Jouw uniciteit, jouw eigenheid, dat is waar het om gaat. Waardeer dat, accepteer dat en be happy! Goederen daarentegen, producten en diensten, ja, die moeten vergeleken worden. Voorbeeld: je gaat uit eten, rekent een fors bedrag af en op straat zeg je tegen je geliefde: dat was knudde, voor hetzelfde geld aten we toen en toen daar en daar veel beter. Die vergelijking mag wél. Waar nog meer? Bij een overnachting. Zoals hier in Khun Han, kamer 206 van Rerawadi Resort. Prettige kamer, zwembad voor de deur en dat voor €38 per nacht. Achtendertig. Kom daar eens om, in Nederland of noem maar, waarmee je ook wilt vergelijken. Ja toch? Precies.
___________________________________________________________________________
218 ) Thailand, Khong Chiam
donderdag 7 februari 2019 – 06:32
Een houten huisje min of meer aan de oever van de rivier Mun, met een pad ertussen waar gejogd wordt en jongens met brommers scheuren, soms. Verder is het stil. Ook de rivier geeft geen kik. Het water stroomt geluidloos, je zou willen dat het kolkt en bruist tegen de rotsen maar niets van dat al, doodse stilte. Een stukje verder ontmoet de Mun de machtige Mekong en gaat in haar op, samen stromen ze verder als één maar het is de Mun die verdwijnt en haar naam inlevert. Ik zie dat hier een filosofische parabel voor het oprapen ligt, over de symboliek van het leven en overgave in de liefde en een quote van Kahlil Gibran of een spirituele oprisping van Deepak Chopra of Eckhart Tolle, maar ik laat ‘m lekker liggen, bedenk het zelf maar, dat is veel origineler.
___________________________________________________________________________
217 ) Laos, Champasak
zondag 3 februari 2019 – 07:36
Dit is wat je ziet als je om iets over half acht vanuit kamer zes van Nakorn Guesthouse naar de Mekong kijkt. Hét moment waarop de reflectie perfect is, omdat ook de binnenkant van de overkapping gloeit. Een van de mooiste plekjes van deze reis, dat kan ik nu wel zeggen, omdat ik aanstonds verder ga en dan is het afgelopen met de rivier, die zie ik dan niet meer tot Bangkok. Meer dan een kilometer breed is ze hier, zestig kilometer naar het zuiden loopt ze vast in onneembare stroomversnellingen. Mekong: een klank zo mythisch als Timbuktu. Jeugdvriend Carel, ziek thuis, schreef mij laatst: ‘de Mekong, die ik nooit zal zien, maar jouw verhalen geven mij wel het gevoel dat ik dichtbij was en het min of meer met je heb mogen beleven.’ Deze is voor jou, m’n beste Carel.
___________________________________________________________________________
216 ) Laos, Savannakhet
dinsdag 29 januari 2019 – 07:35
New Saensabai Hotel, kamer 307. Een van de aardigste plaatsen waar ik deze reis geweest ben, Savannekhet. Frans koloniaal met Chinese invloed, beetje zoals ook in George Town op Penang in Maleisië, maar daar is het dan Brits-Chinees. Die sporen van het verleden, ik vind ze prachtig. Je loopt in andermans voetstappen. Op het gebouw aan de overkant, dat ik vanuit mijn kamer zie, staat nog Office d’immigration, en nog steeds kan je hier de grens over, naar Thailand. Het koloniale verleden in de architectuur, daar mag je, politiek correct als we horen te zijn, waarschijnlijk ook niets meer over zeggen tegenwoordig? Duvel op. Niet alles willen uitwissen omdat het je met de bril van vandaag niet meer past, we zijn toch verdikkeme niet Islamitische Staat?
___________________________________________________________________________
215 ) Laos, Thakhek
zondag 27 januari 2019 – 09:48
En daar hebben we de Mekong weer. Op de kaart lijkt het vaak alsof de weg pal langs de rivier loopt, maar dat is wishful thinking. Af en toe schampen ze elkaar, weg en water, en heb je al fietsend de heerlijkheid van de ruimte. Maar meestentijds buigt de weg af naar het binnenland, zie je niks, althans geen water. Nu is hij er weer in volle pracht, en met een beetje goede wil kan je zeggen dat kamer 3303 van Hotel Riviera rivier view heeft. Raam open en je hoort het palmblad ritselen. Goede plek om even adempauze te nemen en de fiets te laten schoonspuiten, zit vol aangekoekt stof en modder.
___________________________________________________________________________
214 ) Laos, Gnommalath
zaterdag 26 januari 2019 – 08:23
Phattavan Guesthouse in Gnommalath. Alleen al om die Tolkien-achtige naam zou je hier willen slapen, klinkt als een kruising tussen Gotham City en Gollem. Het lijkt verlaten als ik halverwege de middag kom, maar met wat zoeken vind ik de man van de sleutels, diep in slaap onder een zoevende fan. Als ik een kamer heb uitgezocht (altijd zo dicht mogelijk bij de WiFi router) verdwijnt hij weer. Betalen? Morgen, gebaart hij. Tegenover mijn kamer een kooi met een eenzame aap. Aziaten zijn dol op gekooide dieren. Maar waarom toch? Harteloos is het. Apen zijn, net als mensen, groepsdieren. Foute boel. De volgende ochtend, als ik wil afrekenen, krijg ik de sleutelbewaarder niet wakker. Ik laat de sleutel met negentigduizend LAK op het tafeltje in kamer 23 liggen, trek de deur dicht en vertrek.
___________________________________________________________________________
213 ) Laos, Lak Sao
woensdag 23 januari 2019 – 08:01
Souriya 2 Hotel ligt naast Souriya 1 Hotel en tegenover een concurrerend hotel. Klein gehucht, Lak Sao, de eerste plaats waar je terechtkomt als je vanuit Vietnam de bergen over gaat en Laos binnenkomt, en het heeft drie hotels. Waarom? Ik kan het niet doorgronden, hoeft ook niet, wil ik niet, ik heb kamer 204 van Souriya 2 en ben intens gelukkig met waar ik ben. Zon! Gisteren over de grens, regen, mist, koud, en toen afdalend naar Laos werd het steeds warmer en toen het glorieuze moment van blauwe lucht en zon alsof ik in een andere wereld terecht was gekomen. Ben ik ook. Alles ziet er anders uit, te beginnen met die zon. Ik snap dat wel, dat er vroeger culturen waren die de zon aanbaden als een god.
___________________________________________________________________________
212 ) Vietnam, Co Tiet
zondag 13 januari 2019 – 08:22
Dit is het uitzicht van kamer 503 van Nha Nghi Trang Anh. Simpeler en goedkoper dan dit wordt het niet: vier, acht, tien euro max per nacht. Dit is een Nha Nghi, simpel vertaald als guesthouse. Eén stap hoger heet het Khách sạn, hotel. Tot ’n jaar of tien geleden heette het Khách sạn du lịch, wat letterlijk ‘reizigers hotel’ betekent, maar bedoeld werden buitenlandse toeristen. Streng regime toen, paspoort inleveren, werd ’s avonds aan de politie overlegd, die moesten bij dagsluiting precies weten hoeveel vreemdelingen er in de stad verbleven. Dat is allemaal verleden tijd. Maar goed, hoe je het ook noemt, op een dag als dit, je kijkt naar buiten, en alles in de mist en het regent en je weet dat je negentig kilometer op je fiets moet… dan maakt het niet uit waaruit je vertrekt, Nha Nghi of Khách sạn of vijfsterren, dat telt allemaal niet meer als je dadelijk in de regen staat.
___________________________________________________________________________
211 ) Vietnam, Lao Cai
zondag 6 januari 2019 – 16:38
Dit is bekend terrein. In deze stad waren we in 2006 voor het eerst toen we research deden voor onze Vietnam reisgids. Vaak zouden we er terugkomen, voor de operatiekampen die we met Stichting Duniya financierden. Nu ben ik er alleen. Vreemde gewaarwording. Dit hotel is ook onbekend terrein. Meestal slapen we in deze stad in goedkope guesthouses, tientje per nacht. Na de regens en het (relatieve) afzien in China wil ik mijzelf verwennen. Lao Cai Star Hotel, drie sterren, € 33,50 per nacht. Pal voor kamer 403 wappert de trotse rode vlag met gele ster. Nu wappert hij, straks gaat het weer regenen, hangt hij zwaar en slap.
___________________________________________________________________________
210 ) China, Huang Cao Ba
vrijdag 4 januari 2019 – 13:50
Het hotel heeft geen naam, zelfs 旅馆 kan ik op de gevel niet ontcijferen, en toch kan je er slapen. Mijn kamer heeft wel een nummer: 304. Maar dan op de tweede etage. Als zij het maar begrijpen. Bijna twee uur ’s middags, beetje laat voor een Waakzicht? Toch klopt het. Vanochtend vroeg vertrokken, het regende niet, even een flink stuk in de trappers. En dan rond de middag moe en dit hotel. Fiets achter de receptie, tassen naar boven, languit op bed en wég. Een goed uur later schrik ik wakker, opstaan, naar buiten kijken en dan dit uitzicht. Rechts is waar ik vandaan kom, langs dat stuwmeer in de Rode Rivier. Prachtig beeld, dank de voorzienigheid voor eindelijk een zonnige, onbewolkte dag.
___________________________________________________________________________
209 ) China, Yuanyang
donderdag 3 januari 2019 – 08:11
Heerlijk uitzicht, als in een gedroomde bakkerij, een met marsepein bekleed flatgebouw. En die ronde hoek! Machtig mooi. Goed hotel ook waar ik terecht ben gekomen: Heng Yuan Hotel, kamer 808. Drie nachten hier gelogeerd, van hieruit ook een dagtrip naar de fabuleuze rijstterrassen van Yuanyang. Onthou dus dit adres, mocht je ooit hierheen willen. Want dit bleek ook nog eens een van de aardigste steden die ik in China heb gezien. Fraaie markt, ’s avonds een feest op straat met overal streetfood stalletjes, de sfeer overal opperbest en nergens at ik zo goedkoop én lekker als hier.
___________________________________________________________________________
208 ) China, Jianshui
dinsdag 1 januari 2019 – 08:10
Wilde kamperfoelie? Een klimmende hibiscus? Ik kan het niet goed zien, maar mooi is het wel. Kamer 2 van het Yirui Chunqiu hotel, waar ik op de eerste dag van het nieuwe jaar wakker word. Om klokslag zeven uur belde Mirjam, bij haar middernacht, mijn nieuwe jaar dus zeven uur ouder. Geldt het dan nog? Bij ons altijd, ook al wensen we elkaar hartje zomer gelukkig nieuwjaar. Als je maar weet wat je zegt. En tegen wie. 🙂
___________________________________________________________________________
207 ) China, Qujiang
maandag 31 december 2018 – 09:13
Het uitzicht van kamer 802 van Jiangong Hotel is nietszeggend. Losstaande blokkendozen, nieuwbouw zo te zien.
Maar dan, Qujiang, een van de merkwaardigste steden die ik ooit bezocht: langs de hoofdstraat hangen eenden. In slagorde, als wasgoed aan de drooglijn, de koppen geknakt op de geplukte borst. Daarachter staan grote aardewerken rookovens, waarin de kadavers worden gerookt, zoals bij ons de paling. En niet één eendenrokerij, ik zag er tien, vijftien. Het vreemde is, dat niet duidelijk is waar die eenden vandaan komen. Op weg hierheen zag ik nergens eendenfokkerijen zoals je ze in Vietnam veel ziet. Vijvers met duizenden eenden, genoegelijk rondzwemmend, onwetend van de waslijn die hen wacht. Maar als dit een lokale specialiteit is, waar komt het belangrijkste ingrediënt dan vandaan? Raadselachtig.
Ik doe dit nooit, maar bij wijze van uitzondering in Waakzicht een soort Eetzicht. Omdat het beschrijven van in dit geval niet voldoet. Je moet het zien om te geloven dat zoiets bestaat. Niet om zijn gruwel, beslist niet, ik zie geen verschil met dooie varkens, maar het is een bizar gezicht. Vond ik.
___________________________________________________________________________
206 ) China, Tonghai
zaterdag 29 december 2018 – 08:58
Aanhoudende regen in Tonghai, en koud ook nog. Morgen, als de regen minder wordt, weer op pad en dus op zoek naar wollen muts en handschoenen, het is zes boven nul. Dwalend door smalle straatjes van oud-Tonghai, ik las over afstammelingen van de Mongolen en Genghis Khan die hier nog zouden wonen, maar al wat ik zie zijn winkels waar mobiele telefoons of sieraden verkocht worden, alles met enorme luidsprekers op de stoep met knalharde muziek. Lokt dat klanten? En warempel, één winkeltje verkoopt waarnaar ik op zoek ben. Handgebreid. Misschien wel door Genghis’ nakomelingen.
___________________________________________________________________________
205 ) China, Chengjiang
vrijdag 28 december 2018 – 08:58
De eigenaar van Gy Hotel probeert me uit te leggen wat die naam betekent. Ik begrijp iets van respect en familiegevoel. Dat laatste zou wel eens kunnen, dat leeft sterk in Azië, familie. Maar wat nou als je een broer of zuster hebt die je niet kunt uitstaan? Blijft dat familiegevoel dan toch bovenaan de lijst? Lijkt me vreselijk. Maar goed, ze zien maar. Kamer 201 van Hotel Familiegevoel kijkt uit op Fuxian Lake, een beschermd waterwingebied. Dat zie ik de volgende dag pas, als ik langs de oever fiets en om de zoveel kilometer een bord eraan herinnert dat je hier niet mag recreëren, tent opzetten, barbecuen, je auto wassen of in het water plassen. Dat weet ik omdat er tekeningetjes bij staan met een kruis er doorheen, want de Chinese lettertekens zijn niet te ontcijferen. Moet wel hotel uit m’n hoofd leren, anders kom je in een stad, weet je nog niet waarheen. 旅馆 schrijf je het. Hoe? 旅馆.
___________________________________________________________________________
204 ) China, Kunming
dinsdag 25 december 2018 – 08:37
Zonder twijfel een van de indrukwekkendste uitzichten op een stedelijke mierenhoop denkbaar. Die fantastische voetgangersbrug, als een octopus over het kruispunt, briljante oplossing en mooi ook nog. De ramen van kamer 1516 van het Holiday Inn City Centre Kunming, ja, hele mondvol, de ramen zijn dubbeldik en nog hoor je het zoemen van verkeer. Links, dat groen, het lijkt op een gigantisch dekzijl en misschien ís het dat ook. Afbraak en nieuwbouw, oud nog net zichtbaar, die blokkendoosjes, ooit modern, nu vervallen en achterhaald. Binnenkort ook hier nieuwbouw van tig hoog. Met uitzicht op de octopus, dat dan weer wel.
___________________________________________________________________________
XXX ) Roemenië, Kazincbarcika
donderdag 20 september 2018 – 08:22
XXXXXXX
___________________________________________________________________________
XXX ) Slowakije, Bratislava
woensdag 19 september 2018 – 10:18
XXXXXXXX
___________________________________________________________________________
XXX ) Tsjechië, Český Krumlov
maandag 17 september 2018 – 09:31
XXXXXX
___________________________________________________________________________
XXX ) Tsjechië, Cheb
zondag 16 september 2018 – 08:17
XXXXXX
___________________________________________________________________________
XXX ) Duitsland, Passau
woensdag 8 augustus 2018 – 09:33
XXXXXXXXX
___________________________________________________________________________
XXX ) Hongarije, Budapest
maandag 6 augustus 2018 – 07:48
XXXXXXXXXXX
___________________________________________________________________________
XXX ) Bosnië en Herzegovina, Lukomir
woensdag 13 juni 2018 – 08:34
Ik kan niet voor anderen spreken, maar weet zeker dat Mirjam en ik nooit blasé zullen worden door ons vele reizen. Never, nooit. Altijd zijn we verrast door nieuwe dingen, nooit zullen we ons vervelen of verzuchten: nu heb ik het wel gezien. Kan ook niet, als je dit ziet. Wat te denken van dit onbeschrijfelijke uitzicht? Het gehucht Lukomir lijkt het einde van de wereld, daar achter gaat het duizend meter omlaag. Serieus, je moet door een kloof van een kilometer diep om op die achterliggende bergen te komen. Kan dus niet. De schaapherder brengt zijn kudde nar de hellingen links van hem, vanavond komt hij terug met het hele spul, gisteren waren we getuige van het schouwspel, onvergetelijk. Zoals alles van deze reis onvergetelijk is. Ook de overnachting en het eten in boerderij annex guesthouse Natura As. Wat een voorrecht dit mee te maken.
___________________________________________________________________________
203 ) Bosnië en Herzegovina, Sarajevo
vrijdag 8 juni 2018 – 08:23
Kamer 2001 van Hotel Aziz kijkt uit op de begraafplaats Kovaci, waar soldaten van het Bosnische leger begraven liggen die stierven tijdens het beleg van Sarajevo. Ook is er de tombe van Alija Izetbegović (1993-2003), de eerste president van de Republiek Bosnië en Herzegovina. Je kunt niet in Sarajevo zijn zonder aan de gruwel van het beleg herinnerd te worden. Iedereen die je spreekt heeft wel iemand verloren, iederen heeft een verhaal. Zo ook Haris, kleinzoon van de eigenaar van het hotel heeft zijn verhaal: als kind door de tunnel uit de belegerde stad gesmokkeld en daardoor overleefd. Verhalen, verhalen. Ze moeten verteld worden, tot in de eeuwigheid. Opdat niemand ooit vergeet.
___________________________________________________________________________
202 ) Marokko, Fez
vrijdag 30 april 2018 – 07:55
In mijn rubriek Eetzicht (nr. 288) een foto op hetzelfde dakterras gemaakt maar dan de andere kant op. Dar Borj Dahab heet het oude huis, in de medina van Fez. Prachtig gerestaureerd, het huis van de buren ziet er minder florissant uit, daar moeten ze nodig aan de slag. Links de medina, tegen de heuvel gebouwd. Vandaag onze eerste dag, later zullen we merken hoe het is om je weg door de smalle middeleeuwse straten te vinden, van de ene locatie naar de andere, aan het eind van de dag ben je uitgeput, niet alleen van het lopen maar ook de drukte, het krioelt, de medina is een mierenhoop. Dan kom je terug in dit huis, weer vier trappen op maar dan dat uitzicht, oef.
___________________________________________________________________________
201 ) Nederland, Eindhoven
zondag 29 april 2018 – 05:45
Twee gloednieuwe vliegen in één klap. Nee, drie. Nog nooit vanuit Eindhoven gevlogen, voor de eerste keer met Ryanair en nog nooit in Marokko geweest. Fez, dat is waar we heen gaan, fotograferen voor het project Brood. Dat Ryanair, ik had me ooit voorgenomen nooit met die prijsvechter te vliegen, onsympathieke zaak, CEO Michael O’Leary buit zijn personeel uit, maar er was geen andere optie, al het andere met omwegen en overstappen en duurder en dus toch maar. Principes wegen niet altijd even zwaar, zo blijkt. Geldt dat als vlieg nummer vier?
___________________________________________________________________________
200 ) Duitsland, Görlitz
vrijdag 29 maart 2018 – 07:48
Wat een uitzicht van kamer 201 van het ietwat verouderde Hotel Schwibbogen, Een mirakel, deze stad. Niet alleen vanwege de ligging, voormalige DDR, pal aan de rivier de Neisse, aan de andere kant ligt het Poolse Zgorzelec, oorspronkelijk ook Görlitz maar in 1945 aan Polen toebedeeld. Maar de stad ís ook mirakels mooi. Als door een wonder is ze in het oorlogsgeweld gespaard gebleven, Görlitz werd geen Dresden, en nu kan je over kinderkopjes dwalen en prachtige gebouwen en straten bewonderen. Weet ook de filmindustrie, menig regisseur heeft de stad als locatie gebruikt: Wes Anderson voor The Grand Budapest Hotel, Tarentino voor Inglourious Basterds, Robert Schwentke’s Der Hauptmann, The Monuments Men van George Clooney, zóveel films werden hier (deels) gedraaid… The Reader, The Book Thief, Alone in Berlin – de lijst is lang. Maar de stad is mooi ook zonder dit te weten. Ga, en kijk.
___________________________________________________________________________
199 ) Polen, Kraków
dinsdag 26 maart 2018 – 07:26
Kamer 525 van het ultramoderne Puro Hotel kijkt uit op een stuk bouwgrond. Wat stond is gesloopt, er staat een wachthuisje waar niemand in zit en een slagboom. Onze Landrover staat daar geparkeerd, een witte auto blokkeert ons van achteren, maar geen probleem, we rijden gewoon rechtuit als we weggaan. Voorlopig doen we dat niet, we moeten vannacht fotograferen bij een bakkerij waar ze de fameuze Obwarzanek Krakowski maken, het beroemde ronde broodje dat dankzij een koninklijk decreet uit 1498 alleen in Kraków gemaakt mag worden en door Joodse emigranten naar de Verenigde Staten werd meegenomen waar het de donut werd. Goede locatie dit, de oude binnenstad op een steenworp afstand, je ziet de torenspitsen van de Bazylika Mariacka, ofwel St. Mary’s Basilica. Mooie stad, Kraków. Krakau? Nee, dat is de Nederlandse spelling. Niet mooi.
___________________________________________________________________________
198 ) IJsland, Vogafjós
woensdag 7 maart 2018 – 09:44
Deze foto is heel speciaal. Niet alleen omdat Vogafjós Farm Resort zo’n wonderlijke locatie is, een kampeerboerderij-achtige opzet met erg mooie kamers en een voortreffelijk restaurant van waaruit je in de koeienstal kijkt waar je ook nog kunt rondlopen, maar de foto is bijzonder om die sneeuwrand bovenin. Die hangt van het dak en is schuivende, millimeter voor millimeter. En kwartier nadat ik deze foto maakte was er opeens een luid voeshhh en het zaakje was van het dak gegleden. Zou meteen een mindere foto hebben opgeleverd. Zo zie je, een kwartiertje en alles is anders. Net als soms het leven zelf.
___________________________________________________________________________
197 ) IJsland, Akureyri
maandag 5 maart 2018 – 10:01
Appartement 104 van Lava Appartments. Wakker worden, gordijn open en een dik pak sneeuw zien. Hoe vaak maken we dat nog mee? Hier in IJsland de gewoonste zaak van de wereld. Vervelend is dat ik dadelijk door die diepe sneeuw moet om de auto rijklaar te maken. Maar geef toe, spreek ik mezelf moed in, het is romantisch! Is het ook. Kraakt onder je zolen en voorlopig blijft het sneeuwen, kijk maar, vlokken vallen.
___________________________________________________________________________
196 ) IJsland, Hvammstangi
zondag 4 maart 2018 – 10:34
Zeven kleine huisjes vlakbij de Miðfjörður, een kleine fjord in Noordwest-IJsland, en wij hebben nummer zeven. De fjord zien we niet, dan zou je op het dak van het huisje moeten klimmen. Wel hebben we een indrukwekkende plak ijs pal voor de deur, restant van de winter die op de terugweg heet te zijn. Nou, niet veel van te merken nog. Koud! Het voelt een beetje als jeugdkamp, we sliepen in stapelbedden onder dikke dekbedden. Het huisje wordt verwarmd door een kleine cv, die weer gevoed wordt door de geothermische warmte waar het eiland zo uniek maakt. Nu weer in de 4×4 die we achter nummer zeven geparkeerd hebben, op zoek naar een winkel waar we ontbijt kunnen inslaan.
___________________________________________________________________________
195 ) IJsland, Budir
vrijdag 2 maart 2018 – 10:17
Ja, dat is toch wat, als je ’s ochtends je raam opent en dit is je uitzicht. Kamer 7 van Hotel Budir, zonder twijfel het meest geïsoleerde hotel waar we ooit sliepen. Een fraai gebouw in een desolaat landschap, als het een schilderij was zou het van Edward Hopper zijn, schilder van verlatenheid. Maar het is IJsland en geen schilderij, maar echt. In het IJslands heet het Hótel Búðir, het is een taal met veel diakritische tekens, kijk maar hoe ze Snæfellsjökull Volcano schrijven, dat ding waar we op uitkijken. Het landschap van deze westelijke landtong is niets dan lava, pokdalig bruin. Mirjam is op slag verliefd geworden op het eiland. Ik nog niet helemaal, maar dat het van een verbluffende schoonheid is, ja, nou.
___________________________________________________________________________
194 ) Thailand, Bangkok
maandag 5 februari 2018 – 08:37
Het is dat het wagenpark beneden kamer 2310 van het Trang Hotel typisch Aziatisch is, anders zou je je in een van de beruchte Parijse banlieues wanen, de voorsteden vol immigranten. Kijk eens naar die schotels, allemaal dezelfde kant op. Wie wonen daar? Gewone Thai, neem ik aan. De arme sloebers die de klotebaantjes hebben en met hun hele hebben en houden in een triest flatgebouw lebben. Hoewel, misschien is dit nog gegoede middenklasse en wonen de echte sloebers ergens aan de buitenkant van de stad, de bruisende metropool met al z’n weergaloze rijkdom en paleizen. Je weet niet wat je ziet, zo simpel is het.
___________________________________________________________________________
193 ) Thailand, Ayutthaya
vrijdag 2 februari 2018 – 09:10
Alles is mooi aan het uitzicht van kamer 404 van het Ayothaya hotel. De door vocht zwart uitgeslagen muren van de gebouwen aan de overkant, elkaar spiegelend in perfecte symmetrie. De kaarsrecht muur die voor- en achtergrond scheidt, potplanten in strak gelid. En dan de hoek van het zwembad en dat kristalheldere blauw als in een schilderij van David Hockney. Nee, veel beter dan dit wordt het niet.
___________________________________________________________________________
192 ) Thailand, Singburi
donderdag 1 februari 2018 – 07:17
Less is more, heet het wijsneuzig, maar in dit geval klopt het. Kamer 104A van het haveloze City Hotel is nagenoeg perfect in zijn eenvoud. Het hotel, met een fraaie opgaande trap die, als in een ouderwetse bioscoop, een wijde boog maakt, kruimelt aan alle kanten maar, vooruit, nog een Engelse term, she’s hanging in there. En het kamertje doet wat een kamer doen moet. Beschutting, koelte, douche, bed en raam. Weliswaar dichtgekoekt van vuil omdat niemand er van buiten bij kan, metershoog woekeren de struiken, maar wie heeft uitzicht nodig? Niemand. Inzicht, veel belangrijker. En daar helpt eenvoud bij. De eenvoud van kamer 104A.
___________________________________________________________________________
191 ) Thailand, Chainat
woensdag 31 januari 2018 – 07:20
Nee, van duiven moeten ze hier niets hebben, in het Num Chai hotel. Kamer 913 kijkt uit op een verdedigingslinie avant la lettre, geen vogel kan hier nog landen zonder aan het spies geregen te worden. Hoewel, dat randje op de airco, daar zou het nog kunnen. Hoewel, daar zijn duiven te stom voor, thuis hebben we gezien hoe ze wekenlang prutsen om een nest te bouwen, eindeloos gefriemel met takjes, elke keer weer stortte het bouwwerk in, en toen het eindelijk stevig genoeg leek was het broedseizoen voorbij. Zou hier wel een rustige plek geweest zijn voor de vogels, dit hotel ligt midden in de stad, maar deze binnenplaats garandeert rust. Gebouwd volgens het principe van de karavanserai van weleer, de veilige overnachtingsplekken langs de Zijderoute. Dus gastvrij zijn ze hier wel. Behalve dus voor die duiven.
___________________________________________________________________________
190 ) Thailand, Uthai Thani
maandag 29 januari 2018 – 08:43
Solar Cell Homestay heet het hier, en kamer 3 van het houten huis (meer dan honderd jaar oud, volgens de eigenaresse) kijkt uit op een binnenplaatsje waar nog de oude watervaten staan, toen er nog geen stromend water was. In afgelegen dorpen zie je ze nog, van steen zijn ze, blijft het water koel. Dit oude huis is gemoderniseerd, niet alleen met stromend water, maar als enige in de hele stad hebben ze zonnecollectoren op het dak, vandaar de naam. Ze proberen een vertegenwoordiging van de grond te krijgen, maar animo in het stadje? Ho maar. Toch is dat gek, met zoveel zonuren en een ongetwijfeld hoge stroomrekening, want overal is airconditioning, en als ze ’s avonds op straat zitten trekken ze een verlengsnoer naar buiten en zitten bij de fan.
___________________________________________________________________________
190 ) Thailand, Khanu Woralaksaburi
vrijdag 26 januari 2018 – 13:48
Nee, dit was niet bij het ontwaken maar bij het inchecken. Vroeg in de middag nog, het bed kraakhelder en onbeslapen, ik zweterig en moe na 5 uur buffelen in het zadel over goeddeels slechte wegen en dan dit paradijselijke plekje. Wil hier blijven, misschien wel twee dagen, maar hoe beroerd de eigenaar van Rivergreen Resort ook Engels spreekt, dit versta ik drommels goed: sorry, volgeboekt voor het weekeinde. De enige troost is dat er voor morgen regen is voorspeld, hebben de huurders niet het uitzicht dat ik nu wel heb.
___________________________________________________________________________
189 ) Thailand, Si Satchanalai
maandag 22 januari 2018 – 07:34
Een paradijselijk plekje. Oersimpel, bed, douche en een stoel om je kleren op te leggen. Klaar. Kost dan ook maar € 11,50, en nog ontbijt ook. Natuurlijk is het improviseren, je meeste spullen pak je niet eens uit, maar na het wakker worden onder de douche (met zo’n klein elektrisch apparaat aan de muur, een ‘doorstromer’, wordt je water meteen verwarmd), handdoek omslaan en met een kop koffie in de hand naar het uitzicht kijken. De zon is sinds een half uurtje op, geeft de wereld haar eerste kleur. Mooi wakker worden, zo.
___________________________________________________________________________
188 ) Thailand, Uttaradit
donderdag 18 januari 2018 – 06:42
Kamer 511 van Seeharaj Hotel kijkt uit op een straat, gemanicuurd grasveld en bloeiende potstruiken. En een zwembad, van waaruit gisterenavond jammerlijk gehuil van een kereltje van ’n jaar of zes, zeven klonk. Hij werd gedrild door zijn vader (oom? leraar?) en moest eindeloos trainen, heen en weer, crawl, schoolslag, zelfs vlinderslag, het hield niet op. Ik ben naar benden gegaan, heb naast het bad gestaan, het kereltje stond te bibberen van kou en huilde van vermoeidheid, maar moest door. Ik moest me verbijten, maar kon me er niet mee bemoeien. Is dit hoe je kampioenen maakt? Ja? Nou, fuck it.
___________________________________________________________________________
187 ) Thailand, Chat Trakan
donderdag 18 januari 2018 – 06:42
Halfdonker nog, en lekker koel. Goed tijdstip om te vertrekken, een lange rit voor de boeg vandaag, rond de honderd kilometer en het wordt een warme dag, verwachtingen zijn rond de 34 graden. ’t Is nog rustig op de weg, een enkele auto en het vertrouwde geluid van knetterende motorfietsen. Leuk hotel was dit, Ang Doi Guesthouse. Kamer met koele tegelvloer, prima sanitair, goed bed, naar keuze fan of airco en de kamer groot genoeg om ook mijn fiets te stallen ’s nachts, wat wil je nog meer. Prijs? 450 Thai baht, € 11,60. Nee, mij zal je niet horen.
___________________________________________________________________________
186 ) Thailand, Nakhon Thai
dinsdag 16 januari 2018 – 08:34
Prem’s Place heet het hotel en kamer 4 kijkt aan de achterkant uit op rommel, een boom en daarachter, dat witte gebouw, dat is het ziekenhuis, Nakhon Thai Crown Prince Hospital. Die kroonprins heet officieel Maha Vajiralongkorn Bodindradebayavarangkun en is inmiddels koning Rama de Tiende. Geen onomstreden figuur, een rare snuiter die zijn poedel de rang van maarschalk gaf en in de buitenlandse pers wordt afgeschilderd als een extravagante dwaas. Maar dit terzijde. Oppassen hoor, hier in Thailand met het koningshuis, voor je het weet verdwijn je wegens majesteitsschennis achter de tralies en Bangkok Hilton Prison is geen lolletje, vraag dat maar aan Nicole Kidman.
___________________________________________________________________________
185 ) Thailand, Chiang Khan
donderdag 12 januari 2018 – 08:56
Had geen idee wat me te wachten stond toen ik naar dit stadje reed, maar nu weet ik het wel. Een soort Thais Volendam, maar dan groter. Lange straat met, deels oude, houten huizen en heel veel winkeltjes met snuisterijen en T-shirts met I Love Chiang Khan en dan een rood hart in plaats van het woord love en vreetplekken, ja, vreetplekken, waar ze met tientallen zitten te schaften. En iedereen maakt selfies bij de Mekong, die hier toch echt niet mooier is dan elders, dus waaraan Chiang Khan haar populariteit te danken heeft? Niemand kan het je zeggen, maar ze komen met busladingen, de Thaise toeristen, en betalen grif het vijfvoudige dat ze elders zouden betalen voor een overnachting. Maar het uitzicht vanuit kamer 1 van Buppa Boutique Hotel is mooi, met aan de overkant het woeste groen van Laos en dan dat houten balkonnetje, die spijltjes in de ochtendzon. Gebouwd in 1925, zegt de huidige eigenaar. En vernoemd naar grootmoeder Buppa die het bouwde, drie generaties terug, en zonder het te weten een lucratieve inkomstenbron creëerde voor haar nageslacht.
___________________________________________________________________________
184 ) Thailand, Si Chiang Mai
woensdag 10 januari 2018 – 09:16
Voor wie Thailand kent en denkt: hij heeft het verkeerd geschreven, nee, het klopt, dit is niet Chiang Mai maar Si Chiang Mai, een klein stadje aan route 211 pal aan de Mekong. Vond een aangename kamer in een hotelletje dat zich, beetje opschepperig, Pantib Resort noemt. Maar kwaliteit heeft het, overal donker gepolitoerd hout, glanzend als in een koloniale villa, maar dat kan niet, Thailand, het vroegere Siam, is nooit gekoloniseerd geweest. Invloed van de Fransen? Buurland Laos hoorde immers bij Frans Indochina. De manager weet niet wanneer het gebouwd is. Maakt ook niet uit, het is mooi en het slaapt er goed en ’s ochtends hoor je bij de buurman, die vechthanen fokt, vrolijk kukelen.
___________________________________________________________________________
183 ) Verenigde Arabische Emiraten, Dubai
vrijdag 3 november 2017 – 11:28
Kamer 2222 van het Hyatt Regency Dubai Creek. Dat zo heet omdat het uitkijkt op Dubai Creek, de Khor Dubai, die de stad doorsnijdt. Vroeger een handelshaven, nu zie je er pleziervaartuigen en af en toe stijgt een watervliegtuigje op. Rare stad, Dubai. In de categorie je moet het gezien hebben maar dan wegwezen. Spuugduur en decadent met malls vol juweliers en blingbling en mannen in witte jurken met hun vrouwen in zwarte gelaatsbedekkende kleding, met die brievenbusjes waar je alleen de ogen ziet, hijab, niqab, hoe die dingen ook mogen heten. Beroerd word je er van. Maar het hotel is heerlijk, we zijn moe van Oeganda en Iran, even twee dagen hier, veel slapen en eten en een goed glas wijn en morgen weer naar huis. Rare foto, dit. Goed gekeken? Een trucje. Kijk maar of je het ziet.
___________________________________________________________________________
182 ) Iran, Isfahan
zondag 29 oktober 2017 – 08:56
Een magische klank, Isfahan, en dat komt door het gedicht De Tuinman en de Dood, van Van Eyck. Die het op zijn beurt weer had uit oude overleveringen, het duikt in allerlei varianten op, met steeds dezelfde clou: vluchten voor de dood, en dan je heil zoeken op een plek waar de dood op je wacht. Moraal: de dood is onvermijdelijk. Dat wisten we al, dus houden we ons bezig met hoe prachtig dit plekje is. Traditional Hotel, we slapen in kamer 105 en hebben uitzicht op deze prachtige binnenplaats. Paar honderd jaar oud, naar men zegt uit de tijd van de Safawieden, een Perzische dynastie van Koerdische en Azerbeidzjaanse herkomst die hun voorgangers over de kling joegen en op hun beurt ook weer verdreven werden. Geschiedenis doet je duizelen, de wereld is al zolang ze bestaat verscheurd door machtsstrijd, vergeet het maar, alleen maar kijken naar het nu. Naar de zon op de muur, hoe ze langzaam verschuift.
___________________________________________________________________________
181 ) Iran, Teheran
dinsdag 24 oktober 2017 – 10:36
Je moet wel erg blasé zijn wakker te worden in Teheran, naar buiten te kijken en te doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Want dat ís het niet. Het is helemaal niet vanzelfsprekend om over de wereld te reizen zoals wij doen en soms in één jaar meer landen te bezoeken dan je vingers aan je hand hebt. En zo worden we, na een lange reis van Oeganda via Dubai naar Iran, wakker in kamer 803 van Venus Apartment Hotel en kijken uit over de stad die zich in grauwgele smog hult. Een moeilijk land, dit Iran, niet alleen omdat vrouwen verplicht worden een hoofddoek te dragen of omdat alcohol een verboden vrucht is (behalve dan bij regeringsfunctionarissen thuis, corruptie is overal, dus ook hier, we ondervonden het aan den lijve), maar omdat het volk onder de knoet van een religieuze junta leeft en niet mag protesteren, dat het met mensenrechten droevig is gesteld en in Iran ‘een vrouw een halve man waard is.’ Maar we zijn er, zien het land, zullen er reizen en werken en met mensen praten. En dan zien we wel weer verder.
___________________________________________________________________________
180 ) Oeganda, Soroti
maandag 16 oktober 2017 – 06:35
The Hursey Resort heet het hier, en we slapen in kamer 02. Een van de merkwaardigste hotels die ik ooit zag. In een doodarme omgeving, dorpjes van niets en wegen vol gaten en plassen van de laatste hoosbui, opeens een blokkendooshotel met halfronde balkonnetjes als een ouderwetse stadsschouwburg en omringd door hekwerk met een man met geweer aan de poort. Achter de balie een groot portret van het Amerikaanse echtpaar Hursey dat het hotel bouwde. Waarom ze dat deden? Ik gok op een religieuze ingeving, maar het personeel heeft geen idee. De volgende ochtend zien we landarbeiders op weg naar hun werk, fietsend langs het smalle pad pal achter de prikkeldraadomheining.
___________________________________________________________________________
179 ) Oeganda, Jinja
zondag 15 oktober 2017 – 06:22
Daar buiten stroomt de Nijl. Je hoort ‘m niet, al wat je hier hoort zijn vogels en apen. Vooral die laatste, ze springen door de takken boven je bungalowtent en spelen tikkertje op het dak. Gisteren tijdens het avondeten sprongen ze op de veranda, scheerden vanuit het duister langs de tafel, we schrokken ons een ongeluk. In India hebben we geleerd voorzichtig te zijn met apen, één beet en je kunt rabiës oplopen. Mooi, zo’n tent. Romantisch. Hier vlakbij ligt ook de ‘bron van de Nijl’, geclaimd door ontdekkingsreiziger Speke in 1858, maar bestreden door zijn aartsrivaal Burton. Bron is ook een verkeerd woord, de brede rivier stroomt vanuit Lake Victoria noordwaarts, van een bron is geen sprake. Van echt stromen trouwens ook niet. Alan Moorehead omschreef het in 1959 nog als ‘a great white foaming rush of water’, maar stuwdammen hebben de rivier voor altijd getemd.
___________________________________________________________________________
179 ) Oeganda, Seeta-Mukono
donderdag 12 oktober 2017 – 07:26
Na een lange vlucht Amsterdam-Entebbe met overstap in Dubai een nachtelijke taxirit van ruim twee en een half uur naar Ridar Hotel in Seeta, 15 km ten oosten van Kampala. Duurt normaal een half uur, gromt chauffeur Oscar, maar ’s avonds zit hier alles vast. Ja, dat blijkt. In het duister naast de weg zien we winkeltjes schel verlicht met kerosinelampen, gesjouw met spullen, van alles door elkaar, moeders met baby’s op de arm, fietsers zonder licht slingerend over de weg, we zijn weer volop in Afrika, nergens ziet de wereld er uit als hier. ’s Ochtends beetje gedesoriënteerd wakker worden, naar buiten kijken, de geur van vochtig Afrika opsnuiven. Rechts wordt een parkeerplaats aangelegd, lijkt alsof ze met een bezem teer aanbrengen. Links gebaart iemand dat een auto verkeerd geparkeerd is, er wordt geroepen, geschreeuwd, uiteindelijk blijft alles staan zoals het staat. Lijkt me verstandig, ruimte zat.
___________________________________________________________________________
178 ) Kroatië, Mali Ston
dinsdag 30 mei 2017 – 08:11
Een uit twee delen bestaand middeleeuws stadje aan de Zuid-Dalmatische kust, zo’n kilometer of dertig benoorden Dubrovnik. Je hebt Ston, iets meer landinwaarts, en Mali Ston, het oudste en kleinste (Mali = klein) deel aan de haven, waar een oude stadsmuur begint die over de heuvels slingert, restanten van een omvangrijk defensiesysteem dat de Europese Chinese Muur werd genoemd. Ooit was hier de Republiek Ragusa, waar niemand die nu leeft ooit gehoord heeft. Het ene moment ben je belangrijk, even later weer vergeten. Laat dat een les zijn. Vanaf het balkon van het pension buiten de oude stad waar we een kamer gehuurd hebben zie je de muur als een slang tegen de heuvel liggen. Zou er een plek in de wereld zijn waar géén sporen zijn van oorlog en bedreiging?
___________________________________________________________________________
177 ) Kosovo, Prizren
dinsdag 30 mei 2017 – 08:11
Kamer 101 van Hotel Cleon kijkt uit op de rivier die vanuit het Sharr gebergte zuidwaarts stroomt en de stad doorsnijdt. Tot 1999 heette ze Bistrica, Servisch voor ‘schoon water’. Maar waarom zouden de Kosovaren, die zich na na de verschrikkingen van de oorlog van Servië hebben afgescheiden waarna men in februari 2008 de onafhankelijkheid van de Republiek Kosovo uitriep, een Servische naam accepteren? Nu noemen ze haar Lumbardhi, Witte Rivier. Maar trekt zij zich ergens iets van aan? Natuurlijk niet. Ze stroomde hier al toen de stad nog niet bestond, en zal dat blijven doen. Wie er ook woont en hoe ze haar ook noemen, ze blijft het zelfde geluid maken. ’s Nachts laten we het raam open, zodat we haar goed kunnen horen: het woeste gorgelen van een uit de kluiten gewassen bergbeek.
___________________________________________________________________________
176 ) Albanië, Kukaj
maandag 29 mei 2017 – 06:45
Een dorpje van twee huizen in het Nationaal Park Valbonëdal dicht tegen de grens met Montenegro. Daar beneden ligt het ene huis met wat schuren, wij logeren iets hoger, in Tahir Hysai Farm. Een eenvoudig stenen huis. Vroeger was het van hout, vertelt vader Tahir Hysai, maar tijdens de Eerste Balkanoorlog in 1912 werd het door Servische troepen in brand gestoken. De familie Hysai, vijfde generatie bergboeren, heeft het zwoegen op de akkers ingeruild voor een B&B voor toeristen die trektochten door de machtige bergen maken. € 25 per persoon per nacht, inclusief een formidabele avondmaaltijd en genereus ontbijt. Tijdens de zomermaanden helpen de drie kinderen, in de winter studeren ze in Tirana. Vader Tahir wijst naar de besneeuwde bergtoppen in de verte, en zegt: in de winter zijn we afgesneden van de buitenwereld, dan ligt de sneeuw hier zó hoog dat zelfs ons paard er niet door kan.
___________________________________________________________________________
175 ) Veerboot Italië naar Albanië
zaterdag 27 mei 2017 – 07:15
Cabine B6012 aan boord van veerboot Rigel II. Rigel? Klinkt bekend, maar waarvan? En plots komt de herinnering boven: de vier schimmels van Sjeik Ilderim, uit de film Ben-Hur, genoemd naar de vier sterren Altair, Antares, Aldebaran en Rigel. Hemellichamen, geen popsterren. Waarom heet een veerboot naar een ster? En wat gebeurde met Rigel de Eerste? Gezonken? Niet op deze route. Althans, niet op een nacht als deze, de Adriatische Zee is spiegelglad en geen wolkje aan de hemel. Geen ster ook, trouwens.
___________________________________________________________________________
174 ) Zuid-Italië, Termoli
maandag 22 mei 2017 – 08:12
Volgens wikipedia was Termoli in oktober 1943 toneel van hevige gevechten tussen de Britse elite-eenheden van de Special Boat Service (SBS) en Special Air service (SAS) tegen een Duitse elite-eenheid, de eerste Fallschirmjäger Division. De Britten wonnen. Maar over de oude ommuurde stad waar wij vanuit kamer 211 van Hotel Meridiano op uitkijken zegt Wiki nauwelijks iets, behalve dat de kathedraal uit de 12e eeuw stam. Moet je de geschiedenis kennen om een oude stad te waarderen? Nee. Ook zo is het prachtig, en spannend ook, gisterenavond loeide de wind met kracht zeven over de kust, we konden ons nauwelijks staande houden, de zoute golven spatten bijna tot boven de stadsmuren. Nu brandt de zon en is het stadje in afwachting van de toeristen, op het strand staan de piketpaaltjes waar straks de strandstoelen komen strak in het gelid.
___________________________________________________________________________
173 ) Frankrijk, Pfaffenheim
vrijdag 19 mei 2017 – 07:38
Uitzicht vanuit B&B Maison d’Emilie in de Franse Elzas. Schitterend verbouwde 17e eeuwse boerderij in een klein gehucht vlakbij het drielandenpunt Frankrijk-Duitsland-Zwitserland, op een steenworp van Basel. ’t Was zoeken, tussen glooiende wijnvelden en weilanden met grazende runderen, maar dan krijg je ook wat. Grote ommuurde binnenplaats, stapels brandhout keurig opgetast tegen oude muren, via een uitgesleten houten trap waar generaties je voorgingen naar een smaakvol verbouwde slaapruimte met dit fraaie uitzicht. Mooi, ja. En drie straten verder een klein restaurantje Au Petit Pfaffenheim waar we asperges eten die op de lokale akkers gekweekt zijn. Geestige naam, Pfaffenheim. Pfaffe betekent geestelijke, rooms-katholiek, Heim is huis, of thuis. Maar volgens mij is Pfaffe een tikje plagend, zoals wij Paap gebruiken. Denk ik. Papenhuis dus, zoiets.
___________________________________________________________________________
172 ) Singapore
woensdag 8 februari 2017 – 17:07
Na een middagdutje wakker worden door het geluid van een heftig noodweer dat de stad ranselt. De ramen van kamer 306 van Orchard Grand Court hotel mogen wel eens gelapt, door de regen wordt extra duidelijk hoe vervuild ze zijn. Soms voel ik me Pluvius, de Romeinse god van de regen – alsof overal waar ik kom de hemel openscheurt. Wonderlijk, te bedenken dat de bewoners hier wel regenjassen en paraplus bezitten maar niemand een winterjas, laarzen of gevoerde handschoenen. Mirjam heeft gelijk als ze zegt dat we ons gelukkig moeten prijzen dat wij de vier seizoenen hebben en niet, zoals in de tropen, alleen regen of droog en altijd warm. Dat gaat knap vervelen, op den duur. Maar deze laatste dagen van mijn reis geniet ik er stiekum nog even van.
___________________________________________________________________________
171 ) Maleisië, Johor Bahru
dinsdag 7 februari 2017 – 10:32
Vanuit kamer 202 van CIQ Hotel een laatste keer deze reis uitzicht vanuit een Maleise hotelkamer. Dadelijk gaat het over de brug naar de overkant, naar de Republiek Singapore. Die flatgebouwen in de verte, daar ligt het, het kleinste land van Zuidoost-Azië, met 716 km² nét iets groter dan de Noordoostpolder. Veertig jaar geleden nog een arm derdewereldland, nu een van de welvarendste landen ter wereld, met wonderlijke wetten. Dat er geen kauwgom op straat gegooid mag worden weten we nu wel, daar werd vaak lacherig over gedaan maar ik vind het een heel verstandige maatregel. Maar het is ook strafbaar van buiten af zichtbaar naakt door je eigen huis te lopen en als je een openbaar toilet niet doorspoelt kost het je 150 Singapore dollar. Ofwel honderd euro.
___________________________________________________________________________
170 ) Maleisië, Bahu Pahat
zondag 5 februari 2017 – 07:29
Bahu Pahat is monsterlijk heet, de straten zinderen als ik halverwege de middag de stad bereik. Waarom voelt de ene dag heter dan de andere, terwijl de thermometer hetzelfde aanwijst? Dan de zegen van een kamer met douche en airco, meer wil je niet, het lichaam hunkert naar koel. Als de avond valt breekt onder mijn raam de hel los. Iemand heeft kennelijk knal- en vuurwerk over van Chinees Nieuwjaar en jaagt de hele voorraad er in één langdurige sessie doorheen. Doffe knallen als mortieren, zo klinkt oorlog. Auto’s toeteren en omwonenden schreeuwen in protest. Of is het bijval? De volgende ochtend is het doodstil. Geen ontploffingen, verkeer of geschreeuw. Kortom, geen hond.
___________________________________________________________________________
169 ) Maleisië, Muar
vrijdag 3 februari 2017 – 13:52
Kamer 7006 van het Traders Hotel biedt een machtig uitzicht op de Muar rivier, die breed en traag naar de Straat van Malakka stroomt. Bij de monding moet ooit een Portugees fort gestaan hebben, gebouwd om Nederlandse aanvallen af te slaan. Hebben onze koloniale voorouders deze stad ook in handen gehad? Kan er niets over vinden. De naam van het hotel roept beelden op van lang vervlogen tijden, handelsschepen afgemeerd aan drukke kades waar dragers zakken kostbare specerijen aan boord sjouwen en een fraai houten hotel met colonnades en tropische luiken. Niet dus. Een tien verdiepingen hoog betonnen monstrum is het. Maar dat zie je niet, als je binnen bent en naar buiten kijkt.
___________________________________________________________________________
168 ) Maleisië, Malakka
woensdag 1 februari 2017 – 07:29
Cheng Ho Residence zit in een oud pand in Heeren Street, een van de mooiste straatjes van oud Malakka, waar de meeste huizen uit de Nederlands koloniale periode (17e en 18e eeuw) stammen. Gebouwd volgens Chinese architectuur, smal en diep, met patio’s die de woongedeeltes scheiden. Doodstil is het er. Mijn kamer kijkt uit op zo’n binnenplaatsje, waar een fontein zachtjes klatert en de klimplanten op weg lijken te zijn naar de buurman.
___________________________________________________________________________
167 ) Maleisië, Klang
zondag 29 januari 2017 – 07:59
Ja, een dump. Een van de allergoedkoopste hotels waar ik tijdens deze reis overnachtte (€ 14,90) in wat later bleek een groezelige buurt te zijn die aan een filmset deed denken. Of beter: een scene uit Catch-22, waarin Yossarian en Nately, twee hoofdpersonen uit Joseph Heller’s fameuze boek, door Rome dwalen tijdens de 2e wereldoorlog. Rook, autowrakken, hoeren, en alles nat en vies. Hier in Klang ook dat alles, behalve autowrakken. Hoewel, daar beneden ligt er een. En een hond. En kleding aan de waslijn. En vuilnis. Beeld compleet dus. Maar niks zo vervelend als een gelikte wereld en te dure hotels. En geslapen als een roos. Noteer maar: kamer 204 in Comfort Hotel, Klang, Maleisië. Ook te huur per dagdeel, of per uur, glimlacht de receptionist. En voegt er grijnzend aan toe: for happy time.
___________________________________________________________________________
166 ) Maleisië, Teluk Intan
donderdag 26 januari 2017 – 08:40
Razende regens vannacht. Of is het, als het onafgebroken giet, enkelvoud? Regen? Ze hebben de afwatering hier in de stad goed voor elkaar, overal diepe afvoergeulen langs de huizen, dat loopt net zo snel weg als het komt. Dooie boel hier in de straat, Chinees nieuwjaar nadert, overal zijn ze met lampionnen in de weer en versierselen, in de winkels liggen de zoetigheden hoog opgestapeld. Normaal moet het hier drukker zijn en is er vreten voor de neushoornvogels, ze zitten in afwachting rechts op de lantaarnpaal. In West-Maleisie krioelt het van die vogels, ze zijn als onze duiven. Maar vandaag is er niets voor ze te schooieren.
___________________________________________________________________________
165 ) Maleisië, George Town (Penang)
woensdag 18 januari 2017 – 10:18
Uitzicht vanuit kamer 417 van Hotel Chulia Mansion in het Chinese deel van George Town. Daar beneden staat een Chinees gebouw uit de 19e eeuw. Het hotel zelf is nieuwbouw, wat er stond is volgens de receptioniste ingestort. Als je op een hoog gebouw klautert, zo hoog als dat flatgebouw in de verte, zie je dat de oude koloniale stad omringd is door hoogbouw. Omgekeerd zie je dus vanuit Chinatown die spuuglelijke hotels van 25 verdiepingen of, zoals op deze foto, gigantische flatgebouwen. Sociale woningbouw op z’n Maleis. De binnenstad staat sinds 2008 op de UNESCO World Heritage Site. Terecht, het is zó mooi. Wel oppassen voor de auto’s en stadsbussen. Niet omdat ze links rijden, maar ze duwen stevig door. Napels zien en sterven? Hm, achterhaalde romantiek. Maar zet George Town, een van de eerste Britse nederzettingen in Zuidoost-Azië en vernoemd naar koning George III, gerust op je to-do lijstje.
___________________________________________________________________________
164 ) Maleisië, eiland Langkawi
vrijdag 13 januari 2017 – 15:11 (in Nederland 08:11)
Paar dagen strand. Vanuit kamer 105 van het guesthouse met de wonderlijke naam D’Chenang Inn kan ik, daar achter die palmboom, tussen de roodgedakte bungalowtjes en het gele gebouw met z’n zoemende airco’s, de Indische Oceaan zien. Of eigenlijk de Andamanse Zee. Allebei even mooi en exotisch, en welke naam je er ook aan geeft, het water blijft even lauw en blauw en zachtjes ruist de branding. ‘Schaatsen kunnen uit het vet’ kopt de Volkskrant. Maar intussen valt er een dik pak sneeuw, heeft Rijkswaterstaat de afgelopen nacht 4,8 miljoen kilo zout gestrooid, staat het verkeer muurvast, geldt code oranje en wordt het een gure dag met kans op een noordwesterstorm. Ik klap mijn laptop dicht en pak de zonnebrandcrème. Tijd voor een strandwandeling.
___________________________________________________________________________
163 ) Zuid-Thailand, Satun
zondag 8 januari 2017 – 15:11
Nee, de regens zijn nog niet voorbij. Een uur geleden hier aangekomen in een pick-up met de fiets in de laadbak. Vier uur rijden in aanhoudende stortregens, op sommige plaatsen overstroomde rivieren, wegen onder water, langzaam rijden met een boeggolf voor de auto. We zien op laaggelegen stukken land huizen onder water. Hoe had ik hier ooit met de fiets moeten rijden? Na een hazenslaapje dit uitzicht vanuit kamer 408 van het danig verwaarloosde Pinnacle Wangmai hotel. Maar ik zit droog, en ook al kondigt de volgende stortbui zich alweer aan, het weerbericht is gunstig: dit is de zuidkant van het lagedrukgebied, het trekt nu langzaam naar het noorden weg richting Birma. Morgen zal alles anders zijn. Schietgebedje dan maar? Ja, waarom niet. Niet baten niet schaden, je weet wel.
___________________________________________________________________________
162 ) Zuid-Thailand, Ao Nang
zaterdag 7 januari 2017 – 09:43
De regen die gisteren in Phuket viel lijkt me achterna gereisd, de hele nacht het geluid van moesson. Vanochtend leek het weg te trekken, ik had spullen klaar om fiets op te tuigen en te vertrekken, toen de hemel openbrak en het bijna de hele dag bleef gieten. Verblijf noodgedwongen een dag verlengd, aan heroïsch urenlang door de regen ploeteren heb ik geen boodschap, zeker niet als je niet weet waar je volgende slaapplek is. ’s Avonds lees ik berichten van Thaise weerbericht die er niet om liegen: een lagedrukgebied heeft heel Zuid-Thailand in z’n greep. Rukwinden, wolkbreuken, dreigende overstromingen in laaggelegen gebieden. Dat fietsen kan je even vergeten, makker.
___________________________________________________________________________
161 ) Zuid-Thailand, Phuket old town
vrijdag 6 januari 2017 – 06:56
Uitzicht als een schilderij, vanuit appartement 502 in Centre Apartments Phuket. Een reusachtige blinde muur met reclameopschrift van het winkeltje dat de korte zijde beslaat en nét de hoek om gaat. Mag ik de hele muur? zal de uitbater van Creative aan de eigenaar van het gebouw gevraagd hebben. ‘Nee, hou het maar klein’, zal deze geantwoord hebben, ‘net zo klein als je nering.’ Het heeft hard geregend vannacht, over een kwartier moet ik naar de haven, voor de veerboot van 08:30 naar Ao Nang, gelukkig klaart het op. Kletsnat aan boord is ook niets. Goeie plek dit, in oud Phuket. Een compleet appartement voor € 25? Kom daar eens om, waar ook ter wereld.
___________________________________________________________________________
160 ) Zuid-Thailand, Khao Lak
dinsdag 3 januari 2017 – 08:04
In mijn herinnering was zelfs mijn kinderkamer groter dan dit piepkleine kamertje: zes vierkante meter, als het dat al is. Zo staan er wel meer, in het kleine maar gemoedelijke The Garden, het door een wat wonderlijke Belgische dame geleid opzetje met rieten bungalows. Die, zo merk ik de volgende ochtend, vooral gehuurd worden door mensen die de Europese winter willen ontlopen, en dan zit je hier snor, voor € 12,50 per nacht. Een soort veredeld kamperen, met gezamenlijke wasruimte en een wc met een emmer boordevol gebruikt wc-papier dat niet in de pot mag, anders verstopt de afvoer.
___________________________________________________________________________
159 ) Zuid-Thailand, Ban Bang Ben
zaterdag 31 december 2016 – 08:27
De laatste dag van het jaar breng ik door in Wasana resort, van landgenoot Boudewijn Boers en zijn Thaise vrouw Wasana. Ik kwam hier negen jaar geleden ook, en het is alsof je in de tijdmachine stapt, alles onveranderd. Dezelfde gemoedelijke sfeer, het kleine maar uitstekende restaurant waar Bo en zijn vrouw dagverse vis bakken en kostelijke gado-gado maken. Er zijn acht eenvoudige bungalows, ik slaap in nummer zeven, die een beetje scheef staat: herinnering aan de tsunami, die een paar gebouwtjes met de grond gelijk maakte en bij deze de ondergrond goeddeels wegspoelde. Boudewijn probeerde het te herstelen, maar helemaal gelukt is het niet. Zoals alles hier een beetje geïmproviseerd lijkt. Georganiseerde chaos, waardoor je je lekker thuis voelt. Ook omdat op het terras bij het restaurant zachtjes seventies muziek draait. Of Chet Baker. Heb ik al tweehonderdduizend keer gedraaid, zegt Bo, kan er geen genoeg van krijgen. Ik ook niet. Fijne plek.
___________________________________________________________________________
158 ) Zuid-Thailand, Ban Krut
vrijdag 23 december 2016 – 17:13
Ontwaken na een verkwikkend middagdutje door tinkelend geluid bij de deur: puppy’s, die voor je deur ravotten. Allemaal een halsband met een belletje. ‘Pas op je schoenen’, lacht Bingo, eigenaar van Ruenthalay guesthouse, waar ik een dagje te gast ben, ‘als ze de kans krijgen bijten ze alles kapot’. Het guesthouse ligt aan de rand van een dorpje vlakbij het strand. Een half uur nadat ik deze foto maakte betrok de hemel, het begon vervaarlijk hard te waaien en even later een tropische regenbui. Als ik in het donker van avondeten terugkom, liggen de beestjes vredig naast mijn fiets te slapen. Nee Hans, je mag er géén meenemen.
___________________________________________________________________________
157 ) Zuid-Thailand, Sam Roi Yot
woensdag 21 december 2016 – 08:04
Doe de deur van kamer 104 van Terra Selisa open en je ziet de Golf van Thailand. Goed, er zit een stukje straat tussen en een grasveld met palmbomen, maar kijk nou toch, en dat in december, als het in Nederland groezelt en drupt. Soms snap ik dat wel, mensen die tijdens de Nederlandse wintermaanden hun heil zoeken in warmere oorden. Eigenlijk doe ik ook niet anders, maar vermom het als fietstocht. Ssssst, niet verder vertellen.
___________________________________________________________________________
156 ) Midden-Thailand, Hua Hin
dinsdag 20 december 2016 – 08:21
Geen vrolijke plaats, dit Hua Hin. In mijn herinnering was het klein en overzichtelijk, nu is het groot en druk en lawaaierig, met straten waar getatoeëerde blanke mannen in korte broek en onderhemd lopen en massagesalons met meisjes die je met een langgerekt masaaaa willen binnenlokken. Grote, dure hotels met een piccolo aan de deur worden afgewisseld met louche uitziende bars en tattoo shops waar je een draak in je rug kunt laten etsen. In een zijstraat vind ik Puangpen Villa Hotel. Kamer 207 kijkt uit op vergane glorie, zieltogende palmbomen, een halfleeg zwembad met doorgezakte stretchers, en dus leuk.
___________________________________________________________________________
155 ) KLM vlucht 875 naar Bangkok, stoel 10K
zaterdag 17 december 2016 – 02:37
Welke tijd geldt als je na een nachtelijke vlucht wakker wordt? Je horloge en je gevoel zeggen 02:37, maar beneden is het 08:37, de dag allang begonnen. Daar loopt een rivier, zou de Salween kunnen zijn, Mea Nam Salween, stroomt van het Tibetaans plateau naar de Andaman zee en vormt de grens tussen Birma en Thailand. Slecht geslapen, had op Schiphol zo’n nekkussentje gekocht, zo’n halfrond ding, zelf opblazen, lukte niet, ventiel zat dicht. Kan ook aan mij liggen, ballonnen opblazen kan ik ook niet, dan sta ik te proesten en puffen maar er gebeurt niets.
___________________________________________________________________________
154 ) Tsjechië, Praag
maandag 21 november 2016 – 08:50
Eigenlijk zouden we rechtstreeks vanuit Leipzig doorrijden naar ons huis in de Morvan, maar waarom niet via Praag? Zo gezegd zo gedaan. Als we in Praag aankomen is het koud en mistig, we wandelen in de schemering door de oude joodse wijk en langs de rivier, en waar we novemberstilte verwachten zien we tot onze verbazing op dit late uur hordes toeristen op de Karelsbrug en op de Staroměstské náměstí, het oude stadsplein, selfies maken. Mirjam, die al zo’n dertig jaar niet meer in Praag is geweest, schrikt zich een ongeluk en we duiken de Spaanse Synagoge in, waar een kamerconcert wordt gegeven. Merkwaardig ratjetoe van fragmenten Bolero, Carmina Burana, Don’t cry for me Argentina uit de musical Evita en joodse klassiekers als Hava Nagila, waarop de in grote getale aanwezige joodse bezoekers in snikken uitbarsten. De volgende ochtend biedt kamer 406 van Salvator Boutique Hotel uitzicht op achtergevels gehuld in mist.
___________________________________________________________________________
153 ) Duitsland, Leipzig
zondag 20 november 2016 – 08:41
Kamer 501 van Abito Suites biedt uitzicht op de torenspits van de Nikolaikirche, in de herfst van 1989 het centrale punt van de vreedzame revolutie in de herfst van 1989 (‘de Maandagdemonstraties’) de val van de Berlijnse muur, het einde van de DDR en uiteindelijk de Duitse hereniging inluidde. Beneden is de Grimmaische Strasse, een brede winkelstraat waar de eerste stalletjes worden opgebouwd voor een van de grootste kerstmarkten van het land die over enkele dagen begint. Vannacht werd Mirjam wakker van tumult op straat. We keken uit het raam: dronken kerels sloegen de houten bouwwerken kort en klein. Toen we vanochtend opstonden bleek de schade alweer hersteld.
___________________________________________________________________________
152 ) Duitsland, Berlijn
donderdag 20 oktober 2016 – 08:45
Kijk, daar staat hij, onze Landrover. Op het parkeerdak van Hotel Leonardo in de wijk Charlottenburg. We sliepen hier al eerder, maart 2014, toen gingen we ook naar de opera, om de hoek op de Bismarckstraße, drie minuten lopen. En als je het hotel uitkomt meteen rechts een van de aardigste restaurants van Berlijn, Rogacki Delicatessen (zie Eetzicht #239). Dit keer slapen we in kamer 241. Benauwd, ik wil het raam open, gaat niet, kijk maar, de handvatten zijn weg. Bellen met de receptie. Ja, raam kán open, maar dan moeten we een verklaring ondertekenen dat we het op eigen risico doen. U bedoelt dat we uit het raam springen? Nou, veel succes, met plantenbakken pal onder je raam. De receptionist blijft onbewogen. Deutsche machen kein Scherz. Tekenen! Even later komt een man met schroevendraaier en monteert de handvatten.
___________________________________________________________________________
151 ) Nederland, Workum
vrijdag 26 augustus 2016 – 07:40
’t Kan verkeren. Eerst zo’n aggenebbisj hotel in Nunspeet met een veel te dure kamer, dan stap je in Workum op het oude marktplein hotel De Gulden Leeuw binnen of ze nog een kamer vrij hebben. Jazeker, komt u maar. Steile trap op, eerste deur links, kamer 1. Waar voor je geld? Nou, reken maar. € 55 voor een ruime, comfortabele kamer met airconditioning (een welkom extra in deze onverwacht warme augustus) en perfect sanitair, waar vind je dat nog? Hier dus. Schitterend uitzicht op het oude stadhuis en de kerk, en van de drukte op de levendige markt geen last, want met airco kunnen de ramen dicht. En pas op, ook al heeft Workum krap 4200 inwoners, het is een stad. Jazeker! Sinds 1399 stadsrechten en is daarmee een van de jongste Friese elf steden.
___________________________________________________________________________
150 ) Nederland, Muiderberg
woensdag 24 augustus 2016 – 07:44
’n Jaar of vijftien geleden sliepen we hier ook, in Hotel Het Rechthuis, waar van 1811 tot 1892 over kleine geschillen recht werd gesproken. Daarna werd het hotel-restaurant annex slijterij. Fawlty Towers was er niets bij. Haveloze bende, met uitbaters die op omvallen stonden, niet alleen qua leeftijd maar ook drankgebruik. Dat krijg je, als je in sterke drank handelt. Toen ze er de brui aan gaven stond het jaren leeg, tot nieuwe eigenaren de zaak grondig onder handen namen. Mooie plek nu. Nog steeds een beetje kruip door sluip door met gangetjes en trapjes maar aangename kamer met uitzicht op de lommerrijke Brink.
___________________________________________________________________________
149 ) Nederland, Nunspeet
dinsdag 23 augustus 2016 – 08:31
Als je hier op zondag komt heerst absolute stilte. Bijbelvast volk, aan de zondagsrust wordt niet getornd. In Fletcher Hotel Veldenbosch sliepen we eerder als we de Zuiderzeeroute fietsten. Zo gaat dat, iets wordt al snel tot gewoonte. Niet goed! Altijd kritisch blijven. Dat de gasten hier wel érg truttig zijn en het personeel op de automatische piloot lijkt te draaien. En de kamers? Ook niet om over naar huis te schrijven, maar zo sneu als dit keer was het niet eerder. Kamer 127 is bedroevend met simpele inrichting en krakkemikkig sanitair, zou in een studentenflat niet misstaan. Uitzicht op dak met verveloze kozijnen en brandtrap ronduit deprimerend. En dat voor 80 euro. Krijg je in wereldstad Hanoi een kleine suite voor.
___________________________________________________________________________
148 ) Noord-Vietnam, Hanoi
dinsdag 07 juni 2016 – 17:27
The Ann Hanoi Hotel, kamer 804. Tijdens een middagslaapje (jaja, zo noem je dat) gewekt worden door daverend onweer en bliksem en slierten regen tegen de ruit. Even later trekt het op, de hemel zwart bewolkt, op platte daken gutst water uit regenpijpen. Het was dagen achtereen gloeiend heet in Hanoi, vertelt de receptioniste, en nu hebben we elke dag regen, meestal in de middag. Van mij mag het, denk ik stiekem. Laat maar afkoelen, die stad. Voor het eerst logeer ik niet in de ‘Old Quarter’, waar het me te druk is. Op de kaart heet dit French Quarter, maar het is goed zoeken naar huizen die aan die periode herinneren. Een blik uit het raam bewijst dat de bouwactiviteiten in deze miljoenenstad nooit stilliggen, hoogbouw en hijskraan, de skyline van Hanoi verandert continu.
___________________________________________________________________________
147 ) Noord-Vietnam, Ninh Binh
zondag 05 juni 2016 – 05:40
Een vreemde gewaarwording: opstaan in de wetenschap dat vandaag Hanoi bereikt wordt, het eindpunt van mijn fietstocht. Met zekere weemoed dus het uitzicht vastleggen van mijn voorlaatste slaapplek. Kamer 502 van Queen Hotel kijkt uit op, ja, op wat? Industrie? Die fabriekspijpen, misschien graven ze daar het kalksteen af van die berg? Kalk, hebben ze nodig om te bouwen. Links zijn ze druk bezig met een nieuw huis. Vietnamezen kennend zou dat weer zo’n hoge smalle pijpenla worden. Kom volgend jaar terug en het uitzicht is veranderd. Op een dag is zelfs de hele berg foetsie.
___________________________________________________________________________
146 ) Noord-Vietnam, Sam Son
donderdag 02 juni 2016 – 08:17
Dat kon ik niet voorbij laten gaan, slapen in een stad die Samson heet. Of ze er ook een hotel hebben dat Delilah heet? Nee dus. Wel Dragon Sea Hotel met kamer 405 van waaruit een uitzicht als een surrealistisch schilderij.
En het was een vergissing hierheen te gaan. Zandvoort, maar dan op z’n Vietnamees. Dat betekent alle hotels volgeboekt, een onafzienbare rij identieke eettentjes schouder aan schouder die allemaal uitkijken op het strand en allemaal hetzelfde verkopen (vis, kikkers, slang, krab) en tienduizend mensen tegelijk in zee. Of zo. Heel veel in elk geval. Een brede strook mens in de branding. Wel aandoenlijk: volwassenen mannen met opblaasbare orka’s en dolfijnen als zwemboei en moeders die het fotograferen met smartphone.
___________________________________________________________________________
145 ) Noord-Vietnam, Hoang Mai
woensdag 01 juni 2016 – 13:03
Kamer 305 van Hoang Mai Hotel, een drie verdiepingen tellend gebouw bij een tankstation langs de 1A en aan de achterkant een gehucht van drie huizen en dit karstgebergte. Ik kwam een uur geleden aan (vanochtend vroeg vertrokken, opgeknapt na een korte maar hevige lichamelijke inzinking van twee dagen, nu weer energiek en op krachten) maar de hitte ongelofelijk, gevoelstemperatuur boven de 45°C, fietsen niet verantwoord. De fiets kon beneden in het restaurant gestald worden naast een kerstboom zonder versiering. Drie personeelsleden die uitgeteld in een stoel hangen bij een ventilator op hoogste stand. Ik naar mijn kamer, douche, kort middagslaapje, luiken open en dan dit uitzicht.
___________________________________________________________________________
144 ) Midden-Vietnam, Ha Tinh
zondag 29 mei 2016 – 06:07
Kamer 417 van White Palace Hotel kijkt uit op een parkeerplaats voor bussen, maar ze houden zich zo vroeg in de ochtend gedeisd. Dat was gisterenavond wel anders. Niet alleen rumoer van bussen, maar ook in het hotel zelf enorm kabaal: het bleek afgehuurd voor een huwelijk, dronken jeugd zwierf joelend door de gangen, maar in die herrie hoorde niemand het gillende alarm van de lift, pal naast mijn kamer. Ik wel. Mensen zaten vast, sloegen op de deur, riepen om hulp. Ik naar de receptie, toen pas zagen ze het alarmlicht van de lift. Iemand met een breekijzer, als in een film, mensen bevrijd. Paniekerig en zwetend kwamen ze naar buiten. Iets van geleerd? Lift en huwelijk zijn een slechte combinatie.
___________________________________________________________________________
143 ) Midden-Vietnam, Ky Anh
zaterdag 28 mei 2016 – 06:49
Geslapen in een guesthouse waarvan ik de naam vergeten ben. Normaal noteer ik dat, hier is het er niet van gekomen. Waarom? In mijn logboek schreef ik: pijnlijke rug en botten bij het opstaan, bed hard als cement, ’s nachts veel wakker. Geen energie, voel me zwak. De eerste voorbode van een paar dagen ziek, alleen wist ik het op dat moment nog niet. Het uitzicht vanuit mijn kamer is lieflijk, de 1A is tweebaans en rustig, de wereld ziet er vriendelijk uit. Vol goede moed stap ik op de fiets, maar 65 kilometer verder moet ik alweer stoppen en een slaapplek zoeken, ben uitgeput.
___________________________________________________________________________
142 ) Midden-Vietnam, Dong Hoi
vrijdag 27 mei 2016 – 05:55
Kamer 207 van Sai Gon Quang Binh Hotel kijkt uit op de Nhat Lé rivier, die een paar honderd meter verder in de Golf van Tonkin stroomt. Schitterende zonsopgang, en nog mooier: het lijkt wel alsof er nu elke dag wolken zijn. Thuis zouden we zeggen: ach nee toch, alweer wolken. Hier zeg ik bij het opstaan: wólken, heerlijk! Elke dag dat de zon getemperd wordt is een zegening. Maar het is van korte duur, tegen de klok van negen is de hemel strakblauw en brandt de zon als vanouds. Daarom: vroeg op en zoveel mogelijk kilometers zolang het koel is. Dat betekent hier ’n graad of 28.
___________________________________________________________________________
141 ) Midden-Vietnam, Dong Ha
dinsdag 24 mei 2016 – 13:47
Kamer 504 in Quang Tri Golden Hotel. Bij het krieken van de ochtend vertrokken en dan vroeg in de middag al een plek voor de nacht, dat is goed geregeld. Nauwelijks mijn fietstassen uitgepakt, mijn zweetnatte kleren gewassen, zelf een douche genomen en een hazenslaapje, het dagelijkse ritueel, of een geweldig onweer trekt samen boven de stad. Net op tijd wakker om dit uitzicht vast te leggen, twee minuten later begint het te regenen en een uur later schijnt de zon alweer. Het kan verkeren.
___________________________________________________________________________
140 ) Midden-Vietnam, Lang Co
zondag 22 mei 2016 – 08:23
Hoelang duurt mijn reis nog en hoevaak heb ik de kans de zee te zien? Elke kans grijpen. Zoals op het schiereiland Lang Co. Aardige bungalow in Lang Co Beach Resort met half zeezicht voor een schappelijk prijsje. Ik ben geen held, durf de zee niet zo gauw in, je weet nooit of het opeens diep wordt of een verraderlijke stroming je meesleept. Heb daar slechte ervaringen mee. Ben meer van in de branding liggen, het strand veilig onder handbereik. De wind is ook wispelturig, de ene keer noordoost, en zomaar opeens aflandig, zuidwest. Het mooist is de zee als je er langs wandelt, zonnebril op omdat het zand zo schel weerkaatst en warme wind op je huid. Zeegeluk. Of strandgeluk? Raar woord, ziet er uit als een schelpdier.
___________________________________________________________________________
139 ) Midden-Vietnam, Danang
vrijdag 20 mei 2016 – 09:30
Kamer 103 van het bescheiden Chu Hotel heeft een boom als uitzicht. Maar goed ook, want pal daarachter is het één grote bouwput in een zielloos, kaal landschap. Een onbegrijpelijk lelijke plek. Patserige, torenhoge hotels, en er komen er tientallen van dat kaliber bij. De naam Danang is onlosmakelijk verbonden met de oorlog. Amerikaanse troepen landden hier in 1965, na verloop van tijd ontstond hier een gigantische militaire basis met vliegveld, haven en depots. Hier werd ook het ontbladeringsmiddel Agent Orange opgeslagen. Na de oorlog bleven de resten achter, het sijpelde in de grond en vervuilde het grondwater. Een ecologische ramp met verstrekkende gevolgen. Vietnam en Amerika sloten een samenwerkingsverband om de vervuilde grond te reinigen, maar het is een kostbare, langlopende operatie. Is dat de reden dat het hier buiten zo kaal is? Ik hoef het niet te weten. Kijk wel naar mijn boom.
___________________________________________________________________________
138 ) Midden-Vietnam, Quang Ngai
woensdag 18 mei 2016 – 06:25
Alleen al vanwege dit uitzicht op de Tra Khuc rivier is My Tra Riverside hotel een puike plek. Kijk nou toch, dat zand, die kleur. Prachtig. Die mannen met dat bootje, wat doen ze daar? Mijn raam staat open, ik hoor ze praten, water en zand weerkaatsen hun geluid. Zijn ze aan het vissen? Staat wel erg laag, die rivier. Maakt dat het vissen makkelijker? Die gebouwen in de verte, aan de andere kant van de brug, zijn dat hotels of de protserige huisvesting van de communistische partij? Je ziet de wereld maar je begrijpt nog niet de helft.
___________________________________________________________________________
137 ) Midden-Vietnam, Bong Son
zondag 15 mei 2016 – 06:29
De weg is tweebaans en het hotel ligt aan een kruising, dus tot diep in de nacht het toeteren van vrachtverkeer. Khách Sạn Châu Phương heet mijn onderkomen. Vrij vertaald: lokaal Europees hotel. Geen idee waarom, mijn kamer kost 150.000 Vietnamese dong, zes euro, kom daar maar eens om in een Europees hotel.
Op het bord links staat Autoglas. Misschien knallen ze vaak op elkaar op het kruispunt, kunnen ze hier meteen terecht voor een nieuwe voorruit. Maar wat bij een ernstig ongeluk? Een ziekenhuis is er niet in dit dorp. Je zou er ook niet willen liggen, we hebben ze genoeg gezien, die streekziekenhuizen, nee, dank u.
___________________________________________________________________________
136 ) Zuid-Vietnam, Quy Nhon
zaterdag 14 mei 2016 – 06:02
Kamer 208B van Quy Nhon Hotel kijkt uit op een binnenplaats waar je twee traditioneel Vietnamese bouwstijlen naast elkaar ziet. Iets rechts van het midden, half achter een boom, met donkere dakpannen, de oude Chinese bouwstijl: alleen begane grond met een overdekte veranda. Het huis loopt ver naar achteren door, heeft zelfs twee daken, met daar tussenin een open binnenplaatsje. Links die eigenaardige pijpenla (nhà ống, letterlijk: ‘koker huis’), smal en hoog. De stijl stamt uit de tijd dat belasting geheven werd over de breedte van een huis. Dus hoe smaller, hoe goedkoper. Een andere reden: bouwgrond is kostbaar. Omhoog is goedkoper dan in de breedte. Het blijft een bizar gezicht, als je midden in landelijk gebied zulke smalle, hoge huizen ziet, als een luciferdoosje op z’n kant, en geen buurman te bekennen.
___________________________________________________________________________
135 ) Zuid-Vietnam, Nha Trang
zaterdag 07 mei 2016 – 09:18
Kamer 819 van Yasaka Hotel kijkt uit over de baai van Nha Trang. Tijdens de Vietnamoorlog was hier een Amerikaanse luchtmachtbasis, op het strand zochten GI’s vertier tijdens hun R&R (rest and recuperation). In die tijd was geen gebouw langs de kust hoger dan vier etages. Nu verdringen de joekels van twintig of meer verdiepingen elkaar langs de boulevard en ontnemen het zicht op de bergen naar het noorden. Nha Trang is populair bij Russische toeristen, die het koude Moskou graag inruilen voor zon en zee, zoals bij ons de Spaanse Costa’s populair zijn om te overwinteren. Dagelijks landen er vijf, zes Russische charters rechtstreeks uit Moskou. Sinds kort is de stad ook populair bij Chinezen, maar vanwege de Chinese claims op eilanden binnen de Vietnamese territoriale wateren moeten veel Vietnamezen daar niets van hebben.
___________________________________________________________________________
134 ) Zuid-Vietnam, Dalat
donderdag 05 mei 2016 – 08:11
Dalat ligt op 1500 meter in het Centrale Hoogland en werd door de Fransen tijdens de hete zomermaanden als ‘hill station’ gebruikt. Ze bouwden er hun villa’s, zoals de Britten in India deden in o.a. Simla en Darjeeling. Maar veel van de Franse architectuur is verdwenen, het is hoogbouw wat de klok slaat, en dan op z’n Vietnamees. Tamelijk lelijk dus, protserig, veel tierelantijnen. Kortom: visueel lawaai. En bijna allemaal hotels! Schouder aan schouder lonken ze naar de, vooral Vietnamese, toeristen. Maar het raam van kamer 408 van Da Loi (Fortune) Hotel biedt uitzicht op een vredig achterafstraatje, schuin oplopend naar de naaldbomen. Soms zou je terug willen in de tijd.
___________________________________________________________________________
133 ) Zuid-Vietnam, Saigon
vrijdag 29 april 2016 – 11:35
Ja, dat is andere koek dan de pastorale uitzichten van de laatste tijd. Midden in het hart van oud Saigon, maar een gloednieuw hotel: Paradise Saigon Boutique Hotel, kamer 403. Uitzicht op een reclame voor melk van jonge mais (staat er echt: sữa bắp non) en oudbouw die zo te zien niet lang meer heeft en straks vervangen wordt door nieuw en hoog met glas en marmer en borden waar luxe op staat, de nieuwe mantra van de socialistische heilstaat. Leg dat maar eens uit, als je op straat ook overal pamfletten ziet over Lang Leve de Communistische Partij en zwart-wit foto’s van het heroïsche Noord-Vietnamese bevrijdingsleger. Geschiedenis is een tweekoppig monster.
___________________________________________________________________________
132 ) Zuid-Vietnam, Mỹ Tho
woensdag 27 april 2016 – 06:22
Mooi uitzicht uit kamer 203 van Khach San Cuu Long. Kijk, daar links ligt de pont, net aangekomen van de overkant, de brommers komen de wal op. Over een half uur moet ik zelf naar de overkant, het laatste traject tot Saigon. In dit hotel sliepen Mirjam en ik tien jaar geleden ook, het was kleiner, eenvoudiger, en de regels waren streng: paspoort inleveren, hup, in een la en op slot. Krijg je morgen terug. Zo ging dat in die dagen. Wat heeft die man op de brommer daar beneden een merkwaardige schaduw, gaat naar twee kanten. Die vrouw op de fiets heeft er maar één. Er moet nog iemand rijden vlak voor die brommerman, maar net buiten beeld. Over een paar uur is er geen schaduw meer, dan staat de zon hoog en is het smoorheet.
___________________________________________________________________________
131 ) Zuid-Vietnam, Can Tho
dinsdag 26 april 2016 – 05:52
In Can Tho overnachten en dan een kamer zonder uitzicht op de rivier? Ondenkbaar. Kamer 302 van Nhà Khách Số 02 (Guesthouse Number Two) is uiterst eenvoudig maar kijk nou, die rivier. Lange dag voor de boeg, dus vroeg op, precies samen met de zon, die pittoresk opkomt boven de nieuwe brug. Toen wij hier in januari 2006 waren zagen we de brug in aanbouw, in september 2007 kwam het nieuws dat een deel was ingestort, vreselijk ongeluk, 50 doden, 100 gewonden. Uiteindelijk werd de brug in 2010, met twee jaar verdaging, in gebruik genomen. Ik ben geen liefhebber van bruggen, mijn hoogtevrees speelt me parten, maar er is geen andere keuze. De pont is opgeheven, als je naar het noorden wilt moet je over de brug. Tanden op elkaar dus en trappen.
___________________________________________________________________________
130 ) Zuid-Vietnam, Long Xuyên
maandag 25 april 2016 – 06:54
Waarom al die gele bloemen? Als ik het goed begrepen heb zijn ze bezig versieringen op te hangen voor 30 april, als de Val van Saigon in 1975 wordt herdacht. Ik overnacht in kamer 301B van Khách sạn Đông Xuyên. Khách sạn is hotel, Đông schijnt oostelijk te betekenen en Xuyên armband. Waarmee de naam volstrekt onduidelijk blijft. Kan ook heel iets anders betekenen, met Vietnamees weet je het nooit. Neem dat vermaledijde Đông: het kan onweer betekenen, maar ook oostelijk, grot, bewegelijk, gesloten, maatregel of stroming. Dus die gele bloemen, waarvan ik dacht dat ze voor de 30e zijn, misschien is het heel iets anders. Maar wat?
___________________________________________________________________________
129 ) Zuid-Vietnam, Chau Doc
zaterdag 23 april 2016 – 07:45
Toch even de aanvechting om Good morning Vietnam! te roepen, toen ik vanochtend in hotel Victoria Chau Doc de balkondeuren van kamer 221 opende. Heerlijk uitzicht op de Bassac rivier, een afsplitsing van de Mekong, straks komen ze weer samen, wordt het Mekong delta. Beladen naam, oorlog en ellende, bommen en granaten, letterlijk, de sporen nog overal zichtbaar. Straks kom ik er weer langs, zoals Mirjam en ik tien jaar geleden, ook op de fiets. Dorpen met visvijvers als langs een liniaal getrokken, en perfect rond: kraters van Amerikaanse bommen. Maar nu is het 2016, de wereld lacht me toe, en heeft zelfs wolken meegebracht. Waardoor het 35°C is, en niet 39°C. Dat scheelt.
___________________________________________________________________________
128 ) Cambodja, Phnom Penh
dinsdag 19 april 2016 – 08:29
Prachtig uitzicht vanuit kamer 907 van Okay Boutique Hotel, een donkerbruine toren van 14 verdiepingen met op het dak een verrukkelijk zwembad, een luxe die ik wel verdiend heb. Links beneden de torentjes van Wat Sarawan, de tempel waar je ’s ochtends vroeg bellen hoort rinkelen en de oranje gewaden van de monniken over de muur te drogen worden gehangen. Rechts nog nét een stukje Tonle Sap, de rivier die honderd meter verder opgaat in de machtige Mekong. Toen we hier tien jaar geleden waren zag het er heel anders uit, nu overal hijskranen en hoogbouw, Phnom Penh is op weg een wereldstad te worden. Ten koste waarvan? Hoeveel armetierige stedelingen worden naar elders verdreven om die kapitalistische droom te verwezenlijken? Liever niet aan denken.
___________________________________________________________________________
127 ) Cambodja, Stung Treng
vrijdag 15 april 2016 – 06:16
Een kamer? Jazeker, kamer 107 is beschikbaar, zegt de receptioniste van Gold River Hotel, maar die kost nu 30 US$ in plaats van 20. Waarom? Khmer New Year. Een vervelende take it or leave it houding, maar ik kom uitgeput in Stung Treng aan, benen gloeiend rood van hitte-uitslag, alle zintuigen gericht op verkoeling en rust. Niet lullen dus over die tien dollar. De volgende ochtend hoor ik gekakel van kippen. Gordijn open, zie ik de achterbuurman z’n kippen voeren. Het is 29°C, de dag amper begonnen, de dieren zoeken nu al schaduw, kijk maar, zoekplaatje.
___________________________________________________________________________
126 ) Laos, Don Khone
woensdag 13 april 2016 – 08:28
Don Khone is één van vierduizend eilanden in de Mekong, in het zuidelijkste puntje van Laos. Si Phan Don heet het gebied, letterlijk: vierduizend eilanden. Fiets in een boot, en varen maar. Heerlijk, overal dat water. Dan aan land, fietsen over smalle paadjes met houten rammelbruggen en uiteindelijk via een fraaie stenen boogbrug, eind 19e eeuw door de Fransen gebouwd, naar Don (eiland) Khone, waar ik voor een schappelijk prijsje een leuke kamer vind. Vanochtend bij dag en dauw opgestaan omdat het anders te heet is, en een stuk over het kleine eilandje gefietst naar de watervallen, die een natuurlijke barrière in de Mekong vormen. Prachtig natuurgeweld. Daarna gauw weer terug en voor het zo heet is dat je niet meer buiten kunt zitten, beneden aan zo’n roodgedekte tafel ontbijten met een gulle kom Laotiaanse rijstsoep.
___________________________________________________________________________
125 ) Laos, Ban Khiat Ngong
zondag 10 april 2016 – 06:24
‘Vanuit uw bungalow ziet u de wetlands, waar waterbuffels en olifanten door het natte land waden’, belooft de folder van Kingfisherecolodge op mijn nachtkastje. Maar wat je ook ziet vanuit bungalow 5, en hoe mooi ook op houten stelten gebouwd en wijds uitzicht, geen waterbuffels en olifanten, en ook geen wetlands. Nee, zegt de Italiaanse eigenaar Massimo, die de lodge runt met zijn Laotiaanse echtgenote, dit jaar is het extreem droog. ‘De steltbungalows zijn normaliter omgeven door water, maar we staan al sinds februari droog. Daarom sluiten we straks ook, tot na de regentijd’. Dus ben ik in de hangmat gaan liggen en heb olifanten gefantaseerd.
___________________________________________________________________________
124 ) Laos, Pakse
vrijdag 8 april 2016 – 09:55
Kamer 501 van Pakse Hotel in het fraai koloniale Pakse. Later opgestaan dan normaal, ben (alweer) aan een rustdag toe, de hitte begint z’n tol te eisen, en dan moet je languit op bed in de koelte van airco en fan. In een interview met atlete Daphne Schippers las ik ooit dat ze zelfs liever niet te lang zit, tussen trainingen door wil ze liggen, alleen dan rust het lichaam volledig uit. Dat heb ik me ter harte genomen. Liggen, boek, slapen. Maar tussendoor wel naar buiten, sorry Daphne, ik wil naar de markt, kijken of ik ergens yoghurt kan krijgen, mijn smaakpapillen schreeuwen om het lichtzure van yoghurt. Kijk nou toch, die mooie ronding van de bebouwing op de hoek, doet me aan Hanoi denken. Hebben ze goed gedaan, die Fransen.
___________________________________________________________________________
123 ) Thailand, That Phanom
zondag 3 april 2016 – 06:39
Ik sta gepakt en klaar om te vertrekken, de deur van bungalow 1 van ‘Rotchana’s Retreat on Mekong’ achter me dichtgetrokken, en daar floept de zon tevoorschijn. Realiseer me nu pas dat je haar in Azië nooit direct boven de horizon ziet opkomen. Ze is er al een tijdje, je ziet de aankondiging van haar oranje gloed, maar ze blijft verborgen, tot, opeens, vanachter wolken of een of andere luchtsluier, daar is ze, en nog exact in het midden van mijn beeld ook. En zie, die vissers, met z’n drieën in een bootje in de zonnegloed, als in een kinderliedje. Mooie zonsopgang, dat wel, maar van mij had het niet gehoeven, bitch. Was nou achter de wolken gebleven, dan werd het vandaag niet weer zo krankzinnig heet.
___________________________________________________________________________
122 ) Thailand, Pak Khat
maandag 28 maart 2016 – 07:11
Nu voor de tweede keer dat ik een kamer heb met uitzicht op de Mekong met kamernummer 107. Zal toeval zijn. Op zich al een wonder dat ik een kamer heb, want bij de receptie stuitte het concept ‘room’ op totaal onbegrip, de taalbarrière bleek onoverbrugbaar. Wijzen op een bord met kamersleutels hielp niet, een buurvrouw die te hulp werd geroepen bleef me ook glazig aankijken. Uiteindelijk bleek een langslopende schooljongen een woordje Engels te spreken. Probleem opgelost, iedereen blij.
___________________________________________________________________________
121 ) Thailand, Nong Khai
zaterdag 26 maart 2016 – 07:24
Voilà, het uitzicht vanuit kamer 107 van Baan Sabai Rimkhong Hotel: de glorieuze Mekong. Stromend van links naar rechts, west naar oost. Straks knikt ze zuidwaarts naar Phnom Penh, Cambodja, en ik zal haar volgen tot in Vietnam. Aan de overkant Laos. Daar waren we in 2005, toen ook op de fiets. We kwamen uit Vientiane, staken de rivier over en namen vanuit deze stad de nachttrein naar Bangkok. Zo strooi je met herinneringen en bouwt alsmaar nieuwe.
___________________________________________________________________________
120 ) Thailand, Udon Thani
donderdag 24 maart 2016 – 08:52
Wakker worden met een stevige jetlag in kamer 430 van Charoen Hotel. Uitzicht op een roodbloeiende boom, zou een Delonix regia kunnen zijn, volgens Wikipedia ‘noted for its flamboyant display of flowers’, vandaar de bijnaam Flamboyant. Maar deze ziet er wat scharminkelig uit. Geen wonder, tot de stam ingepakt in beton, hoe kan je dan ademen. Het is negen uur in de ochtend, de buitenthermometer staat al op 31 °C. Dat wordt wennen.
___________________________________________________________________________
119 ) Zweden, Ullånger
maandag 22 februari 2016 – 07:50
Het sprookjesuitzicht vanuit kamer 104 in Ullångers Hotell. Eerst hadden we kamer 105, maar daar kon de radiator niet uit, wat de eigenaar ook wrikte met een waterpomptang. Geen beweging in te krijgen, vastgeroest. Gaan de verwarmingen dan ’s nachts niet uit? vroegen wij. Daar had hij nog nooit van gehoord, die gekkigheid. Maar hoe slapen jullie dan? Dat was makkelijk: raam dicht, verwarming aan. Wij niet. Alles uit en raam handbreed open, de winterlucht omarmt je als je wegkruipt onder het warme dekbed. En ’s ochtends, nét uit bed, het raam even helemaal wijd open gooien voor een foto. Wat een feest.
___________________________________________________________________________
118 ) Zweeds Lapland, Luleå
zaterdag 20 februari 2016 – 02:51
In het holst van de nacht opstaan om te fotograferen in de steenovenbakkerij van Mikael Lövgren, voormalig fysiotherapeut, nu fulltime bakker. Kamer 505 kijkt uit op een besneeuwde, doodstille binnenplaats. De maan is vol. Hier en daar branden kleine schemerlampjes in de ramen: een Zweedse traditie, om in de donkere wintermaanden huiselijkheid en geborgenheid uit te stralen. Prachtig, die schepsporen in de sneeuw rechtsbeneden, en midden links, dat streepje voetstappen. Terwijl ik de foto maak stroomt de winterse kou naar binnen. Wanneer hebben we dat voor ’t laatst in Nederland gevoeld? Je zou er heimwee van krijgen, naar de winters van weleer.
___________________________________________________________________________
117 ) Zweden, Sandöverken
vrijdag 19 februari 2016 – 08:02
Kamer 108 in Hotell Höga Kusten heeft een indrukwekkend uitzicht op de reusachtige brug die de oevers van de rivier Ångermanälven verbindt. En daarmee is alles wel zo’n beetje over dit hotel gezegd. Doodmoe kwamen we om half acht vanuit Stockholm met een huurauto aan in bittere kou en diepe sneeuw. Inchecken verliep amateuristisch, duurde eindeloos lang en toen we vroegen waar het restaurant was zei ze verbaasd: ‘oh, wilt u nog eten? De keuken sluit om acht uur’. Maar het bed was goed, de nachtlucht door het wijd open raam rook naar sneeuw en het uitzicht bij het ontwaken was prachtig.
___________________________________________________________________________
116 ) België, Brussel
woensdag 9 december 2015 – 09:17
Kamer 2120 van The Hotel aan de chique winkelstraat Boulevard de Waterloo. Een cadeautje van hoteldirecteur William van Wassenhove, die zich de overval op Mirjam zeer heeft aangetrokken (zie blog # 181, Herinneren) en ons genereus een overnachting in zijn fraaie hotel aanbiedt, vanwaar we een verrukkelijk uitzicht over de stad hebben. Er staat een fles champagne voor ons klaar, compleet met persoonlijke handgeschreven welkomstkaart. We voelen ons verwend als koningskinderen. De volgende ochtend een glorieus ontbijt om het feest compleet te maken. Waar denken we in de toekomst aan, denkend aan Brussel? Niet aan de brute overval, maar aan de gastvrijheid van The Hotel.
___________________________________________________________________________
115 ) Nederland, Maastricht
woensdag 23 september 2015 – 08:34
Kamer 224 van Bastion Hotel kijkt uit op wat ooit de Koninklijke Nederlandse Papierfabriek heette, gebouwd in 1851. Sinds 1997 hoort het bij Sappi (South African Pulp & Paper Industry), ’s werelds grootste producent van houtvrij papier, met een eigen warmtekrachtcentrale die ook stroom levert aan een groot deel van Maastricht en restwarmte voor stadsverwarming. Wist ik ook niet, moest het allemaal opzoeken, en het is honderd keer interessanter dan het Bastion Hotel zelf. Oef, wat een suffe doorsneetent. Maar het ligt gunstig aan de uitvalsweg naar het zuiden en op loopafstand van de oude binnenstad, waar we nog laat aan het Vrijthof in een gemoedelijk restaurant terecht konden en ik voor het eerst dit jaar mosselen at. (Terzijde: houtvrij is een bedrieglijke term. Het suggereert dat het papier niet van hout is gemaakt. Dat is het wel degelijk, maar is sterk gebleekt om vergeling tegen te gaan. Moest ik dus ook opzoeken.)
___________________________________________________________________________
114 ) Zanzibar, Bwejuu
dinsdag 23 juni 2015 – 07:32
De laatste tien dagen van ons verblijf verhuizen we naar de mooiste kamer van Bellevue Guesthouse: de Honeymoon Suite. Hadden we eerder gewild, maar kon niet, steeds bezet. Nu dan is het zover, en wat ís het mooi ontwaken onder de klamboe in het reusachtige bed-op-poten, knoestige stammen die hemelwaarts reiken. Terwijl Mirjam zich nog een keer omdraait sta ik op, zet de deur wijd open en maak koffie. Die drinken we in bed, uitzicht op waaiende palmbomen. Kan het mooier? Nee.
___________________________________________________________________________
113 ) Zanzibar, Bwejuu
zaterdag 20 juni 2015 – 08:21
Wakker worden, palmbomen horen ruisen en de Indische Oceaan zien. Zo wil je leven.
En dat doen we dan ook, sinds we hier ruim twee weken geleden kwamen, met als voorlopige uitvalsbasis kamer 7 van Bellevue Guesthouse, een allerliefst plekje van het Nederlandse echtpaar Melanie en Dim, aan de oostkust van het eiland. Geen lawaai, heerlijk openluchtrestaurant onder rieten dak waar het eten voortreffelijk is en ’s avonds de zeewind de huid streelt terwijl in de duisternis oerwoudgeluiden klinken: het ritselen van hagedissen en het schrille roepen van de bush babies, kleine aapjes met grote ogen zodat ze ’s nachts goed kunnen zien. ’s Ochtends drinken we koffie op ons terras waar we soms ook werken: kantoor te Zanzibar. Als het er te warm wordt, verplaatsen we het werk naar de schaduw van het restaurant (zie Eetzicht #196).
___________________________________________________________________________
112 ) Tanzania, Dar es Salaam
donderdag 04 juni 2015 – 07:33
Kamer 109 van Protea Hotel Courtyard kijkt uit op de binnenplaats. Dat doen alle kamers hier, uitkijken op de binnenplaats. Deden ze dat niet, moet je je hotel anders noemen. Aangenaam rustig is het, doodstil zelfs. Vandaag gaan we verder naar Zanzibar, zijn netjes op tijd opgestaan, maar toen we eergisteren ’s avonds laat aankwamen sliepen we prompt een gat in de dag, om half elf schrokken we wakker, niets gehoord, vogel noch voetstap. Gauw ontbijten, ja, het mocht nog, ook al was het buffet officieel gesloten, kom er eens om in Nederland, word je honend weggebonjourd. Hier niet. De Indiase maître d’hôtel was charmant en hoffelijk, de kok maakte omelet en perst verse sap, het leven is goed.
___________________________________________________________________________
111 ) Singapore Airlines SQ 324, stoel 44H
maandag 06 april 2015 – 05:52
Foto iPhone4
Vroeger hadden meisjes twee dromen: ze wilden in Afrika bij Albert Schweitzer werken, of stewardess worden. Dat tweede volgens mij het liefst, een wereld van glamour en verre reizen, zag je nog ‘ns wat. Hadden jongens dezelfde dromen? M’n vrienden niet in elk geval, en ik ook niet. Ik heb het nooit begrepen. Je sjouwt en loopt en bedient en in je hart vervloek je elke klotepassagier omdat je beseft dat je niets meer dan een kelner bent, maar dan op tien kilometer hoogte. Kijk hem nou, ’s ochtends vroeg, dadelijk landen we op Schiphol en hij moet gauw de ontbijtrommel opruimen. En elke keer als hij langskomt moet ik m’n benen intrekken, anders ligt hij languit in het gangpad.
___________________________________________________________________________
110 ) Indonesië, Bali (Munduk)
dinsdag 31 maart 2015 – 14:39
Kamer 6 van Aditya Home Stay. Het stadje Munduk ligt op 800 meter, de laatste kilometers zijn niet te fietsen, haarspeldbochten zó steil dat passerende motorfietsers loeiend in hun kleinste versnelling omhoog gaan. Ik duw me een ongeluk aan mijn bepakte fiets en val prompt in slaap als ik, na een verkoelende douche, even ga liggen. Mijn kamer heeft een balkon, de wereld ligt aan mijn voeten en na mijn hazenslaapje zie ik deze indrukwekkende hemel. De laatste middagzon moet het veld ruimen, de wereld kleurt zwart, ik verwacht onweer en stortregens, maar even plotseling als het kwam is het weer verdwenen en trekt de hemel open. Een mirakel.
___________________________________________________________________________
109 ) Indonesië, Bali (Candidasa)
dinsdag 17 maart 2015 – 08:53
Kamer 5 van Balisanti Bugalows kijkt uit op zee en zwembad. Het zwembad, pal achter dat stenen beeld, dat is die blauwe strook die naadloos lijkt over te gaan in de golven van de Zee van Bali. Moet je wel goed kijken, klik maar op de foto, dan komt hij groot op scherm. Toen we in 2000 voor het eerst op Bali kwamen was een dergelijk zwembad een openbaring, nog nooit zoiets gezien. Nu zie je het over de hele wereld, tot op de hoogste verdiepingen van wolkenkrabbers in Singapore en andere plekken waar de rich and famous verblijven, dat zie je dan in glossy’s. Dat is zo heerlijk aan dit prachtige Bali: alles is betaalbaar. Een goede kamer kost me haast nooit meer dan 20 euro, en dit hier is dan wat luxer: 450.000 rupiah, 31 euro. Maar dat mag, het is vakantie.
___________________________________________________________________________
108 ) Indonesië, Lombok (Senggigi)
dinsdag 17 maart 2015 – 08:53
De kamers in Jo Je Bungalow hebben geen nummers maar namen van bloemen. De mijne heet Mawar, roos. Het stukje grond tussen de straat en strand is smal, meer dan zeven kamers passen er niet op en elke centimeter is gebruikt. Een prima plekje, de mensen zijn aardig, ik had voor één nacht geboekt maar als ik onverwacht ziek word en twee dagen extra moet blijven schuift manager Adi met de reservering zodat ik niet van kamer hoef te wisselen en zorgt voor een een thermos thee naast m’n bed. Als ik weer opgeknapt ben en op m’n fiets stap, slaat hij me ten afscheid op m’n schouders. Come back, mister Hans, please come back. Wat jok je dan? I will, Adi, I certainly will.
___________________________________________________________________________
107 ) Indonesië, Bali (Sidemen)
zondag 15 maart 2015 – 07:25
Je hebt van die plekjes waarvan je denkt: veel mooier dan dit wordt het niet. Dit is er zo een. Kamer 4 van Teras Bali Eco-resort in Sidemen, op een uitloper van de vulkaan, oude lavastroom, zo zit het hele eiland in elkaar, links en rechts gaat het omlaag en op de rand balanceert de bebouwing. Als je fietst moet je dus steeds op en neer over die randen en ben je behoorlijk kapot als je je dagbestemming het bereikt. Dan komt de grote verwennerij. Spullen uitpakken, douchen, je zweetkleren uitspoelen en te drogen hangen en dan een beetje dobberen in het zwembad, luisterend naar al die wonderbaarlijke oerwoudgeluiden terwijl de avond valt. En ’s ochtends bij het opstaan onder je muskietennet vandaan, deur open en dan dit uitzicht. Dit waakzicht.
___________________________________________________________________________
106 ) Indonesië, Bali (Ubud)
zaterdag 14 maart 2015 – 07:54
Of ik een kamer met uitzicht op de rijstvelden wil, vraagt het meisje aan de balie van Ubud Bliss Hotel. Ze is snipverkouden, staat uitbundig te hoesten, ik doe automatisch een stap terug, weg bij de bacteriën. Ja graag, geeft u mij de sleutel maar. Ik sjouw m’n fietstassen naar kamer 202 op één hoog. Lastig, die trappen op als je een stevige fietsdag achter de rug hebt, alles doet pijn. Tibet-benen noemen Mirjam en ik dat, sinds we in 2004 in Lhasa met acute ademnood nauwelijks de trap op konden. Jammer dat ik toen nog geen Waakzicht maakte. Waar hadden we toen uitzicht op? Geen rijstvelden, zoveel is zeker.
___________________________________________________________________________
105 ) Indonesië, Bali (Seminyak)
dinsdag 10 maart 2015 – 14:49
Kamer 401 van Bali Agung Village Hotel. Gevoelsmatig is het 07:49, lijf en geest nog in Nederlandse tijd. Gisteren aangekomen, de eerste nacht achter de rug, vanochtend op zoek naar een fietsenmaker om een defect aan de fiets te repareren, en dan een uurtje middagslaap. Net een fikse regenbui gehad, het tegelpad is nog donker, de bladeren druipen. Of ik het goede seizoen gekozen heb voor een maandje fietsen op Bali en Lombok? Het is nog regentijd, elke dag wel een paar fikse buien en luchtvochtigheid negentig. In de bungalow naast mij een ouder Amsterdams echtpaar, ze overwinteren op Bali en zitten een groot deel van de dag voor hun kamer te kletsen, geen moment houden ze hun mond. Met zwaar Jordanees accent becommentariëren ze de gebeurtenissen in Nederland die ze op BVN televisie volgen. Het aftreden van Teeven en Opstelten: zakkenvullers zijn het, die gasten in Den Haag, allemaal!
___________________________________________________________________________
104 ) Nederland, Bantega
zaterdag 24 januari 2015 – 08:17
De enige sneeuwdag dit jaar? Meteen vastleggen voor de geschiedschrijving, zoveel sneeuw hebben we hier niet gehad de laatste jaren en voor je het weet is het verdwenen. Uitzicht van onze slaapkamer, de nieuwe die we vorig jaar hebben laten verbouwen. Vroeger waren het twee kleine hokjes, stijl anno 1950, nu is het één glorieuze kamer waar Mirjam elke keer dat ze gaat slapen en ontwaakt gelukzalig verzucht: het lijkt wel een hotel. Klopt ook, want roomservice. Koffie op bed. Door mij, elke dag. Zoals het hoort.
___________________________________________________________________________
103 ) Thailand, Bangkok
zondag 21 december 2014 – 09:34
Vandaag zouden we na een stopover in Bangkok naar huis vliegen, maar KLM annuleert vlucht KL876 wegens technische problemen. Twee dagen later lukt het een vervangende vlucht te bemachtigen. tot die tijd verblijven we in kamer 714 van Best Western Premier Amaranth Suvarnabhumi Airport Hotel. Noteer die naam. Prima als je een nacht moet blijven alvorens verder te vliegen, maar wel ver van de stad – anderhalf uur met trein en metro. Wat ook weer een belevenis is. Dit hotel trouwens ook, een reusachtig luxe monster dat uitkijkt op een industrieterrein met een hal met diepgevroren voedsel en loodsen die doen denken aan de filmstudio’s van Warner Bros. Maar ach, kijk nou, die palmbomen, ik wou dat die in Friesland konden overleven. En rechts beneden, als je goed kijkt, een vogeltje dat vruchteloos tegen een venster vliegt.
___________________________________________________________________________
102 ) Noord-Vietnam, Hanoi
woensdag 17 december 2014 – 09:22
Het ene moment nog het denderen van door storm opgezwiepte golven pal onder je raam, dan weer terug in Hanoi en wakker worden met uitzicht op, ja, op wat eigenlijk? Dit zien we vanuit kamer 610 van La Siesta. Vorig jaar stond hier nog een oud gebouw waar reisbureau Buffalo Travels kantoor hield, maar het is met de grond gelijk gemaakt en nu staat er Hotel La Siesta. Veranderingen gaan hier razendsnel, in een paar maanden tijd zetten ze een gebouw van zeven verdiepingen neer en dat in zo’n smalle drukke straat waar het hectische leven intussen verder gaat, een mirakel. Nu maar hopen dat ze het karakter van oud-Hanoi niet opofferen aan de illusie van het grote geld, er is al zoveel vernield. Vanochtend in alle vroegte hoorden we een haan kraaien, voelt het toch nog een beetje als platteland, maar ook dat is illusie, het dier zit ergens in een kooi op een krap balkonnetje. En toch kraaien. Waarom zingen vogels als ze gekooid zijn? Kom daar maar eens achter.
___________________________________________________________________________
101 ) Centraal-Vietnam, Hoi An
vrijdag 12 december 2014 – 07:23
Bij wijze van uitzondering een dubbelfoto. Kamer 320 van Victoria Hoi An Beach Resort, met uitzicht op de Zuid Chinese Zee. Tenminste, zo noemen wij hem. Hier noemen ze hem Oostzee, anders suggereert het Chinese maritieme soevereiniteit en de territoriale strijd om de zee is hier nog lang niet gestreden.
Eigenlijk heet het hier Phuong Cua Dai, het echte Hoi An ligt ’n kilometer of vijf landinwaarts. Met de fiets goed te doen, behalve als het regent en dat doet het hier, regenen. Vrijwel onafgebroken. En stormen. Het kraakt, beukt en knalt dat het een lieve lust is. Waar nu golven beuken lag tot vorig jaar november een breed strand, maar het geweld van opeenvolgende tyfoons heeft alles weggeslagen. We zitten hier nu vijf dagen en op één ochtend na stormt en regent het (bovenste foto), de golven slaan over de beschoeiing en kletteren tegen de ramen. Spannend en romantisch, maar die éne ochtend was er dus zon en hadden we ochtendkoffie op het terras. Was er toch nog een soort vakantiegevoel.
___________________________________________________________________________
100 ) Noord-Vietnam, Lao Cai
woensdag 3 december 2014 – 07:40
Een kamer die uitkijkt op de machtig stromende Rode Rivier. Een paar honderd meter naar links is de grens met China. Hoe het hotel heet? Geen idee. Is dan ook geen plek om te onthouden. Niet alleen vanwege die claustrofobische tralies, drie hoog en dan toch alles dichtspijkeren tegen inbrekers, het blijft een rariteit. Maar ook tot vroeg in de ochtend dronkemansgelal pal onder ons raam en stoerdoenerij met ronkende motorfietsen, en nooit eerder sliepen we op zulk harde matrassen, evengoed hadden we op de grond kunnen gaan liggen. Ook geestig: één lamp in de kamer, aan het plafond, met de schakelaar bij de deur. Gelukkig is er het woord HOTEL in knipperende neonlicht pal naast ons raam, waardoor de kamer ook met dichte gordijnen voldoende verlicht wordt om de weg terug naar bed te vinden.
___________________________________________________________________________
99 ) Noord-Vietnam, Lai Chau
dinsdag 25 november 2014 – 07:14
Kamer 510 van Muong Thanh Hotel. Kwart over zeven en nu al zo’n verblindende zon. Ligt ook hoog hier, ruim duizend meter hoger dan Hanoi. In deze stad hebben we het kindercentrum, waar we vandaag een groot deel van de dag zijn geweest. Vergaderd met de leiding, gefilmd, gefotografeerd en gestoeid met de kinderen. Trots waren ze, toen ze het boek Street Food Vietnam onder ogen kregen, waarin een aantal van hen zich op foto’s terugvond. Gisterenavond kwamen we hier pas laat aan, na een autorit door de bergen van 14 uur over een afstand van 450 kilometer (!). Wegversperringen, opgebroken, er wordt overal en continue gewerkt in dit land, vanochtend begon om 06:45 in de kamer naast ons doodleuk een drilboor.
___________________________________________________________________________
98 ) Noord-Vietnam, Hanoi
zondag 23 november 2014 – 09:36
Terug in Hanoi, opnieuw Artisan Hotel, maar nu kamer 201 met uitzicht op de overkant van de smalle Hang Hahn, waar oud en nieuw samenkomen: beneden de nieuwe tijd, een modern restaurantje annex bar, daarboven een ouderwetse wasserij-aan-huis, rechts zie je de wasvrouw, druk op haar balkonnetje waar ze de was strijkt en opruimt. Artisan Hotel biedt 24/7 wasservice, vandaag afgegeven, morgen klaar. Zou me niets verbazen als ze het gewoon naar de overkant brengen. Zo houden nieuw en oud elkaar op de been. De foto werd overigens door Mirjam gemaakt, ik zit al aan de overkant, heb ontbijt besteld.
___________________________________________________________________________
97 ) Noord-Vietnam, Thái Nguyên
vrijdag 21 november 2014 – 08:17
Kamer 508 van Victory Hotel in Thái Nguyên kijkt uit op een bouwput. Vanochtend om half zes begonnen ze al, de werklieden, ondersteund door opwekkende liederen en speeches, galmend uit grote luidsprekers. In Hanoi is die oud-communistische traditie sinds enkele jaren afgeschaft, hier floreert hij nog. Een rare stad is dit, gebouwd rond steenbakkerijen en mijnbouw. Tien jaar geleden was de hoofdstraat nog modderig en smal, nu een brede avenue waar oudbouw in razend tempo plaatsmaakt voor nieuw en hoog.
We zouden hier niet zijn als we morgen geen belangrijke operatie hadden: één patiënt, onze dierbare Vlinder, hebben we uit haar dorpje aan de Chinese grens hierheen gehaald, morgen zal ze geopereerd worden onder leiding van bevriend chirurg Dr. Dao, geneesheer-directeur van het staatsziekenhuis in de havenstad Haiphong. Twee lokale chirurgen zullen zich met hem over haar spastische benen ontfermen, en het centraal gelegen Thái Nguyên was voor allen het makkelijkst te bereiken. Normaal is de OK in het weekeinde gesloten. Voor onze Vlinder gaat hij open.
___________________________________________________________________________
96 ) Noord-Vietnam, Hanoi
dinsdag 18 november 2014 – 08:57
Vorig jaar april waren we hier voor het laatst. Snikheet, zweten geblazen. Nu is het rond de twintig graden, koel briesje over het door bomen omgeven Ho Hoan Kiem, het mythologische Meer van het Teruggeven Zwaard. Voor het eerst in jaren logeren we niet in ons vaste hotel in Ma May, het werd ons daar te druk en te lawaaiig. Bovendien keken we altijd tegen een blinde muur óf op de drukte van de straat.
Kamer 703 van Artisan Hotel in Hang Hahn (Straat van de Uien) is andere koek. Zeven hoog, uitzicht op het meer, de hele nacht laten we het raam wijd open om de koele nachtlucht te genieten. Wel veel geluid, dat stopt nooit, brommers en boormachines, altijd wordt gebouwd, als je stilte wilt moet je niet naar Hanoi, blijf dan thuis in Friesland.
___________________________________________________________________________
95 ) Nederland, Schiermonnikoog
donderdag 18 september 2014 – 09:17
Kamer 9 van Hotel Graaf Bernstorff kijkt uit op concurrent Hotel Pension van der Werff, dat in 1726 zijn deuren openden. Wij kozen voor het fraaie hotel dat vernoemd is naar de Duitse graaf die ooit eigenaar was van Schiermonnikoog. Jazeker, het hele eiland. Vertel ik later nog wel eens. Beneden zien we een pleintje met beukebomen en een muziektent die, jawel, Beukennoot heet. Humor is een lastig ding. Af en toe horen we een autobus, vervoer naar en van de veerboot op dit vrijwel autoloze eiland. Twee dagen fietsen, de banden neuriën vrolijk op schelpenpad. Wat een verrukking.
___________________________________________________________________________
94 ) Italië, Gragnola (Toscane)
zondag 1 juni 2014 – 09:48
Castello dell’Aquila is een mirakel. Stomtoevallig dat we dit vonden, ’t ligt hoog bovenop een berg, het pad erheen is deels onverhard, gelukkig kan de Landrover daar moeiteloos mee overweg. Het kasteel is eigendom van Gabriele, een schathemeltje rijke dame die op eigen kosten het vervallen middeleeuwse kasteel opknapt. Tien jaar deed ze alleen al over de toren, waarin nu enkele gastenkamers zijn ondergebracht. Zelden hadden we zo’n fenomenaal uitzicht. En wanneer sliepen we voor ’t laatst in een hemelbed? Beneden stroomt een rivier, je ziet het dorpje liggen, heel in de verte kraaien wat hanen. Verder is er niets dan ruisende bomen en zwaluwen die voor ons wijd geopende kasteelraam heen en weer flitsen.
___________________________________________________________________________
93 ) Italië, Assisi
zaterdag 31 mei 2014 – 08:35
Toen we hier gisterenmiddag aankwamen wisten we dat we goed gegokt hadden: het uitzicht van Hotel La Terrazza, iets buiten de stadsmuren van Assisi, is verrukkelijk. Kamer 22 komt uit op een terras, waar we een sprankelende lokale wijn dronken en genoten van het weidse uitzicht. Kleurrijk, in de verte een heuvelrug en in de vallei boomgaarden en rustieke boerderijen. Maar vanochtend was er van dat uitzicht weinig meer over. Regen en mist, de wereld stopt na honderd meter. Al wat rest van de herinnering is de fles van gisteren. Maar ja, die is leeg.
___________________________________________________________________________
92 ) Albanië, Dürres
woensdag 28 mei 2014 – 09:07
Beneden bij de receptie van Hotel Iliria Internacional verkopen ze ansichtkaarten met het strand van Dürres in het toeristenseizoen: hutjemutje vol. Maar het seizoen is nog niet begonnen, strandstoelen staan met honderden in slagorde leeg te wezen. Vanuit kamer 202 kijken we op de met palmbomen omzoomde voetgangersboulevard, waar getatoeëerde spierbonken in zwembroek porties vis wegspoelen met witte wijn.
’s Ochtends vroeg, jazeker. Verder is het armoe troef. De pier, met aan het eind iets dat op een halfvoltooide koepel lijkt, is met hekwerk en prikkeldraad afgesloten voor publiek. Ook de botsauto’s zijn buiten werking, zielig staan ze tegen de zijkant geparkeerd, hun wieltjes enkeldiep in binnengewaaid zand. In de verte de haven, vanwaar we vanavond met de veerboot naar Italië vertrekken.
___________________________________________________________________________
91 ) Kosovo, Gjakova
dinsdag 27 mei 2014 – 08:48
Kamer 201 van Hotel Çarshia e Jupave kijkt uit op zichzelf: het wordt doorsneden door een smalle steeg, de twee helften verbonden door een overdekte loopbrug. Alles is nieuw, herbouwd in oude stijl na de verwoestingen door Servische strijdkrachten gedurende de Kosovo oorlog (1998-1999). Gjakova had naar verhouding weinig Servische inwoners, werd door de troepen van Milošević gezien als broeinest van Albanees nationalistisch verzet en kreeg het buitensporig hard te verduren. De oude binnenstad ging in vlammen op, duizenden inwoners werden geëxecuteerd. Na de oorlog werd de stad in oude stijl herbouwd, met prachtig resultaat. Zo’n plaats waarvan je, als je vertrekt, zegt: goed dat we dit gezien hebben.
___________________________________________________________________________
90 ) Kosovo, Junik
maandag 26 mei 2014 – 08:04
Vannacht sliepen we in de Kulla van Ramë Zyberi, gebouwd in 1860 in het stadje Junik. Kulla is Albanees voor toren. In dit geval wordt een vierkant huis van drie verdiepingen bedoeld. Op de begane grond werd vee gehouden, daarboven werd geleefd. De warmte van de dieren steeg omhoog, een economische manier om brandstof te sparen. Veel van deze traditionele woningen gingen verloren, de nazaten van Ramë Zyberi hebben de kulla verbouwd en verhuren nu kleine kamers aan toevallige toeristen. Kosten om hier te overnachten: € 15 per persoon. Het kamertje waar we slapen kijkt uit op een vervallen kulla en een schaduwrijke binnenplaats waar vanochtend in alle vroegte de hanen ons wekten met opgetogen gekraai.
___________________________________________________________________________
89 ) Kosovo, Prizren
maandag 19 mei 2014 – 08:20
Hotel Prizreni, Kamer 001. Bracht meermaals de nacht door in steden waar een moskee binnen gehoorsafstand was en de oproep tot gebed van de muezzin me op een goddeloos uur uit de slaap rukte. Jeruzalem, Algiers, Tunis, Agadez en vorige week nog Sarajevo. En altijd verbaasde mij het ongelofelijke volume van de klaaglijk klinkende, elektronisch versterkte adhan. Maar dat was niets in vergelijking met wat ons hier gebeurde, toen we vannacht pal naast de Sinan Pasha moskee in Prizren sliepen. Had je een ander hotel moeten nemen, ja, ik weet het. Maar het kwam toevallig zo uit, en we hadden een prachtig uitvalspunt in het centrum van de oude stad. Maar die muezzin! 04:12 was het, en hij leek naast ons bed te staan. Na twee minuten was het gedaan, maar in slaap vallen na dat tumult was lastig, onze oren suisden. Vandaag hoorden we dat er een (islamitische!) actiegroep is in Prizren die een eind wil maken aan die overlast, maar de pro-lobby blijkt te groot.
___________________________________________________________________________
88 ) Albanië, Shkodër
zaterdag 17 mei 2014 – 08:50
Soms zijn de dingen bijna exact zoals je dacht dat ze zouden zijn. Na een opwindende maar vermoeiende rit door Montenegro, twee keer bijna verdwalen en erg slecht wegdek in het grensgebied met Albanië, besloten we onszelf te trakteren op een luxe overnachting. In de stad Shkodër ga je dan naar het Europa Hotel. Bingo! Van Montenegro wordt gezegd dat het een boevennest is, maar toen we hier binnenkwamen hadden we even het gevoel dat crimineel Albanië in vergadering bijeen was. Parkeerplaats vol protserige Mercedessen, in de lobby vrouwen in wat hier kennelijk geldt als goed gekleed maar bij ons hoerig zou heten, en kerels in verkeerde pakken en veel goud. Toch lekker geslapen, en het uitzicht van kamer 705 mag er wezen. In de verte de bergen waar we overheen moeten op weg naar Kosovo. Hopelijk houden we het droog.
___________________________________________________________________________
87 ) Kroatië, Dubrovnik
donderdag 15 mei 2014 – 10:38
Kan het mooier? Vast wel, maar dit mag er ook zijn. Uitzicht van een klein appartement dat we huurden. Dubrovnik kent alleen peperdure hotels waar je beneden de driehonderd euro niet terecht kunt, verder ben je op particulieren aangewezen. Wij hadden een prima deal voor een paar tientjes, alleen al vanwege dit superieure uitzicht. Tien minuten lopen en je bent in de oude stad. Een belevenis. Maar de drukte, oei. De ene touringcar na de andere kotst zijn lading uit. Opvallend veel Aziaten. Daar gaan ze, achter de gids met een omhooggestoken nummertje. In de oude stad zijn de steegjes soms zo smal dat je over elkaar struikelt. Hoe moet het zijn hier te wonen? Marken en Volendam gecombineerd.
___________________________________________________________________________
86 ) Bosnië Herzegovina, Sarajevo
woensdag 14 mei 2014 – 08:40
Hotel Kovači ligt op de rand van de oude stad, tegen een schuin oplopende smalle straat met kinderkopjes. De regen gutst, uit de schuine straat stroomt het omlaag, we klossen door de nattigheid en sjouwen onze spullen naar binnen. Kamer 8 ligt onder het dak, telkens als we wakker worden horen we de regen kletteren en ’s ochtends gaat het onverminderd door. De eigenaar schudt zijn hoofd, zo erg heeft hij het in tijden niet meegemaakt. Als we de stad verlaten is hier en daar de straat afgezet, enkeldiep staat het, putdeksels komen omhoog. Jammer dat we verder moeten, gisteren wandelden we onder de paraplu door de oude stad, graag hadden we meer gezien, en onder betere omstandigheden. Een volgende keer dan maar, als het droog is. (Later die dag krijgen we bezorgde sms’jes uit Nederland. Zijn jullie veilig? Blijkt dat in Noord-Bosnië en Servië de noodtoestand is uitgeroepen wegens ongekend slecht weer. Dorpen overstroomd, tientallen doden.)
___________________________________________________________________________
85 ) Slovenië, Zagreb
dinsdag 13 mei 2014 – 07:32
Kamer 315 van Garden Hotel. Een beginnersfout. Inchecken in een hotel en als je ziet dat de kamer uitkijkt op de hoofdstraat, onmiddellijk terug naar de receptie en een andere kamer vragen. Deden we niet. Gevolg: de laatste tram stopt om 02:15, de eerste komt om 05:15. Drie uur slaap dus, daarna het aanhoudend remmen, optrekken en rinkelen van trams. Als je een foto wilt maken, zoals deze, moet je je best doen een moment te vinden waarop de straat tramvrij is. Laat onverlet dat Zagreb een fascinerende stad is, dat zagen we gisteren toen we na aankomst lange tijd rondwandelden. En voortreffelijk aten, speciaal voor Mirjams verjaardag. (Zie Eetzicht # 161).
___________________________________________________________________________
84 ) Duitsland, Passau
maandag 12 mei 2014 – 07:40
Vanuit kamer 12 van Hotel Schloß in het Beierse Passau zie je de snelstromende rivier Inn. Honderd meter verder komt van links de Donau er bij. Een ziedende watermassa, die vorig jaar om deze tijd de halve stad onder water zette. De regering riep de noodtoestand uit. Waar wij slapen likte het water aan de vensterbank, van deze positie had ik m’n hand in de rivier kunnen steken. Gisteren, na aankomst, wandelden we door de oude bisschopsstad. De schade is een jaar na dato bij lange na nog niet hersteld. Overal gebouwen in de steigers, restaurants gesloten en op de fles. Een tragedie.
___________________________________________________________________________
83 ) India, New Delhi
zaterdag 12 april 2014 – 08:09
Kamer 707 van The Park kijkt uit op een van de uitzonderlijkste bezienswaardigheden van New Delhi: de Jantar Mantar (letterlijk: rekeninstrument), het observatorium dat maharaja Jai Singh II van Jaipur in 1724 liet bouwen. Destijds was dit hier het buitengebied van Oud Delhi, de 17e eeuwse ommuurde stad die ruim een kilometer naar het noorden ligt. New Delhi is in verhouding piepjong: gebouwd tussen 1918 en 1931, bedoeld als nieuwe Britse regeringszetel i.p.v. Calcutta, maar de Britten hebben er weinig lol aan beleefd, in 1947 viel het doek. De ambitieuze maharadja heeft in totaal vijf observatoria gebouwd waarvan de grootste in Jaipur staat, maar deze, de eerste, is wat mij betreft de mooist. Werd overigens ook gebruikt als een van de locaties voor de geweldige film The Fall, van Tarsem Singh. Niet gezien? Kijken! En nog nooit in Delhi geweest? Gaan!
___________________________________________________________________________
82 ) India, Jaipur
maandag 7 april 2014 – 07:45
Kamer 324 van hotel Arya Niwas kijkt uit op een rustige zijstraat van de nog verontrustend drukke SC Road. Indiërs zijn dol op afkortingen. Elke stad heeft een MG Road (Mahatma Gandhi), en Jaipur heeft daarnaast ook een MI Road, naar Mirza Ismail, een vroegere premier van Rajasthan. Maar SC? Het betekent Sansar Chandra Road, maar niemand schijnt te weten wie dat was. Ook wel weer geruststellend, je hoeft niet alles te weten. Als je maar veilig aan de overkant komt, da’s veel belangrijker. Mijn kamer heeft een balkonnetje met plastic kunstgras en twee rotan stoelen, de tuin heeft een blauwbloeiende jacaranda en het hotel heeft een chowkidar, een nachtwaker, die de hele nacht bij de poort heeft gestaan. Kijk maar, daar staat hij, rechts beneden. Over een kwartier zit zijn dienst er op. Zojuist heeft iemand op het gazon de stoelen in de schaduw gezet. Het is kwart voor acht, de thermometer wijst 27 graden.
___________________________________________________________________________
81 ) India, New Delhi
zondag 6 april 2014 – 08:15
Kamer 308 van Holiday Inn New Delhi Airport. Vannacht om 02:15 aangekomen, paar uurtjes slaap en terug naar de luchthaven voor de vlucht naar Jaipur in Rajasthan. In 1981 zette ik voor het eerst voet op Indiase bodem. In de jaren daarna heb ik het land enorm zien veranderen, te beginnen met de luchthaven zelf. Een zooitje was het, waar met enige regelmaat ongelukken gebeurde met landende of startende vliegtuigen. Letterlijk, páts, tegen elkaar. Nu is het een soepele, goed gestructureerde airport, waar gelukkig wel wat rariteiten van vroeger in stand zijn gebleven. De wc-jongen die je stukjes wc papier aanreikt om je handen te drogen, want handdoekautomaten kennen ze nog steeds niet, laat staan een blower. Of de controleur bij de bagagescan, die met z’n collega’s staat te fratsen in plaats van naar de monitor te kijken. Vanochtend uit mijn hotelraam kijkend zag ik, daarachter op dat stukje braakland, iets dat ook nooit uit het Indiase straatbeeld zal verdwijnen: jongens die, hoe warm het ook is, cricket spelen.
___________________________________________________________________________
80 ) Duitsland, Berlijn
vrijdag 21 maart 2014 – 08:38
Kamer 515 van Leonardo Hotel in de wijk Charlottenburg, om de hoek van de opera, waar het om begonnen was, dit tripje naar Berlijn. Dus beter kan niet. Het uitzicht doet een beetje DDR-achtig aan, maar dat kan niet, want het is volop west. Op krap tweehonderd meter de Bismarckstrasse, de grote verkeersader die dwars door de stad snijdt en waar ambulances en brandweerauto’s af en aan scheuren. Dag en nacht hoor je sirenes, als de ene zich verwijdert kondigt de volgende zich alweer aan, naadloos gaat het geluid van de een over in de ander. Drama’s die buiten zicht blijven. Behalve gisterenmiddag, vlakbij de Savignyplatz waar we geluncht hadden, toen lag iemand languit op straat en kreeg hartmassage, mensen verdrongen zich om het drama te zien. Papieren en boodschappen verstrooid op het asfalt. Zag er slecht uit. Lijkbleek, letterlijk. Als de ambulance gebeld was konden ze gerust de sirene uitzetten, geen redden meer aan.
___________________________________________________________________________
79 ) Duitsland, Berlijn
woensdag 19 maart 2014 – 08:35
Appartement aan de Hackescher Markt in voormalig Oost-Berlijn. Bruisende omgeving, met restaurants en winkels en een fraai station van de S-Bahn, baksteen en een gietijzeren overkapping, het oudste van Berlijn, bouwjaar 1882. Ook het appartement beloofde veel goeds toen we boekten: Mooi balkon met uitzicht op rustige binnenplaats werd ons beloofd, maar bij het krieken van de ochtend bleek iets anders: het gegrom van zware motoren en piepknarsende metalen rupswielen. De binnenplaats bleek een bouwput. Een kwartier later begon het boren, niet veel later zouden de eerste heipalen de grond in gaan. De verhuurster wist zich oprecht geen raad, er werd al drie jaar gesteggeld over vergunningen voor nieuwbouw, maar dat ze uitgerekend vandaag zouden beginnen? Ze had geen idee. Bood haar excuses aan en betaalde de volledige huursom terug, inclusief de nacht die we er al geslapen hadden.
___________________________________________________________________________
78 ) Kosovo, Pristina
maandag 9 december 2013 – 07:50
Appartement 5 in een straat waarvan de naam nauwelijks te onthouden is: Rrustem Hyseni. Door Mirjam gehuurd via het voortreffelijke Airbnb, omdat het, als je ergens langer blijft, zoveel leuker is middenin een wijk te logeren dan in een onpersoonlijk hotel. We ontbijten bij een tentje om de hoek en doen inkopen bij de kruidenier twee nummers verder. Tegenover in de straat woont iemand van UNMIK: United Nations Interim Administration Mission in Kosovo, maar op de auto heet het kortweg UN. Koud was het vannacht, min zeven. Drie dikke dekens en dan lekker het raam open. Pristina ligt op 600 meter, dus gortdroge knisperende winterlucht. Vanochtend om zes uur wakker van de muezzin, drie straten verderop staat een moskee, 96% van de Kosovaarse Albanezen is moslim. Gematigd, niet streng: overal is volop alcohol te koop.
___________________________________________________________________________
77 ) Duitsland, Leipzig
zaterdag 2 november 2013 – 07:50
Leipzig – om veel redenen een historische stad, maar in mijn persoonlijke geschiedbeleving toch vooral de stad van de Montagsdemonstrationen in 1989 die het einde van de DDR inluidden. Ook hier verzamelden zich destijds de demonstranten met honderdduizenden, op dit plein dat we zien vanuit kamer 67 van Hotel Abito. Mooi is anders, maar wat wil je, als alles wordt platgebombardeerd, zoals hier gebeurde in de nacht van 3 december 1943. Herbouw in DDR stijl deed de rest. Strenge, ontoegankelijke blokkendoosarchitectuur. Ook het operagebouw stamt uit die tijd, links, met die vaandels. La Traviata staat er op, de voorstelling die we vanavond gaan zien. Gisteren Rigoletto. Twee avonden Verdi achterelkaar. Wat een feest!
___________________________________________________________________________
76 ) Nederland, Kampen
maandag 2 september 2013 – 10:09
Kamer 22 van Hotel van Dijk in de oude Hanzestad Kampen kijkt uit op de IJssel. Fraai oud pand dat sinds de jaren zestig als hotel gebruikt wordt. De historie vermeldt niet wat het daarvoor was, en ook de goedgeluimde huidige eigenaar Bert Wessels weet het niet. Wel weet hij dat de vorige eigenaar Van Dijk heette, en de naam heeft hij gehandhaafd. Niet dat Hotel Wessels niet goed bekt, maar Van Dijk is een begrip, zegt hij, tot diep in het oostblok. Oostblok? Ja, hier worden sigarettenautomaten gebouwd, Kampen is marktleider in die branche, en omdat in de oostbloklanden nog volop gerookt wordt vinden die dingen daar gretig aftrek. Soms is het hotel volgeboekt met niets dan vertegenwoordigers uit Oekraïne, Rusland en Polen. Vandaag niet, het is doodstil bij het ontbijt, ik ben de enige. Later komt een Amerikaans echtpaar binnen. Where’s the orange juice? blaft de man. En daar heb je Wessels, een en al glimlach. Met de juice.
___________________________________________________________________________
75 ) Nederland, Deventer
zondag 1 september 2013 – 07:55
Kamer 23 van Hotel Gilde kijkt uit op een stil achterpleintje waar gasten hun tweewielers kunnen stallen. Mijn fiets, pal links naast het hegje, valt in het niet naast de twee reusachtige motoren die gisterenavond laat met gedempt gegrom werden binnengereden. Hoe zou het zijn op zo’n ding een tocht te maken zoals ik de afgelopen twee maanden deed? Stuk minder vermoeiend. Mooi hotel dit, in het fraaie oude centrum van Deventer. Achttiende eeuw, oorspronkelijk een pastorie, daarna achtereenvolgens ziekenhuis, bewaar- en naaischool en opvang voor Oud-Indiëstrijders. Steile trappen, dat wel, en geen lift naar de bovenste etage. Heel wat gezeul en gemopper dus, op de gang.
___________________________________________________________________________
74 ) Duitsland, Dorsten-Deuten (Noordrijn-Westfalen)
woensdag 28 augustus 2013 – 07:55
Toen ze me de sleutel van kamer 14 gaf kwam de vraag of ik soms last had van hooikoorts. Anders kon ik een kamer krijgen met uitzicht op straat, en niet op de landerijen. Nee, geen hooikoorts. Bovendien, het is eind augustus, dan zijn er tocht geen pollen meer? De gewassen staan rijp op het land, kijk maar. Nog even en ze worden gemaaid, ik heb ze al bezig gezien, grommende machines die in één klap alles opvreten. Gisterenmiddag kwam ik aan, en na een douche zat ik op het terras, vermoeid en tevreden over een stevige fietsdag. Verderop twee Nederlanders in gesprek over spuittechnieken en spuitdikte. Het bleken schilders uit Zevenaar, die een klus over de grens hadden. Maar het werk was vroeger klaar dan gedacht, dus tijd voor een borrel bij Landhotel Zur Heide. Een van klonk bedrieglijk echt als Leo Beenhakker, de ander als het broertje van de Belgische komiek Urbanus. Daarna kwamen twee jongens op crossmotoren, die reden pardoes het maisveld in. Later kwam er nog een poes die knorde als een buitenboordmotor. En zo gaan de dagen heen. Het voelde een beetje als die mooie laatste zin uit De Voorstad Groeit van Louis Paul Boon: En… ach, enzoovoort, enzoovoort…
___________________________________________________________________________
73 ) Duitsland, Paderborn (Noordrijn-Westfalen)
zondag 25 augustus 2013 – 08:57
Of ik een rustige kamer kan krijgen, aan de voorkant wordt de weg opengebroken en ik ben moe, wil wat langer slapen. Hoewel, op zondag zal er niet gewerkt worden. Het meisje grabbelt in de sleutelbak van Süd Hotel en geeft me kamer 30. Derde etage dus. Ramen open en ja hoor, rust. Behalve ’s nachts raar getik en gekrabbel. Duiven in de dakgoot? Ratten onder het plafond? Als ik ’s ochtends naar buiten kijk ligt daar die hond op het balkon bij de buren. Een klein wit beest, als ik naar buiten hang om de foto te maken kijkt ze me vermoeid aan. Of maak ik dat er van? Vind ik het meteen zielig en is het dier in werkelijkheid intens tevreden? Kan me niet voorstellen, op driehoog. De eigenaar houdt wel van gezellig, er staan waxinelichtjes op de balkonrand, dat zal ’s avonds een leuk effect geven als je van binnen naar buiten kijkt. Maar daar heeft de hond geen boodschap aan, die wil rauzen en rennen, desnoods op dat lullige grasveldje beneden. Wie weet droomt hij er ’s nachts van, en maakt dan in z’n slaap de geluiden die ik hoorde. Sneu, als je dan wakker wordt drie hoog op een balkon. Daar komt die term vandaan. Hondenleven.
___________________________________________________________________________
72 ) Duitsland, Hofgeismar (Hessen)
zaterdag 24 augustus 2013 – 06:34
De oude vrouw blijkt nogal doof. Ze rommelt tussen papieren en sleutels en schudt haar hoofd, tot haar zoon binnenkomt, was even weg voor boodschappen. Dan is het snel voorelkaar en krijg ik de sleutel naar kamer 11. Hans im Glück heet het hotel, naar het sprookje van de gebroeders Grimm. Vond de eigenaar wel leuk, hij heet immers Hans Müller. Boven op de gang zie ik ingelijste foto’s. Hans met koksmuts, naast hem een vrouw, trots bij een tafel vol lekkernijen. Dezelfde vrouw figureert op meerdere foto’s maar beneden zie ik haar nergens. Als ik de volgende ochtend met de oude moeder afreken vraag ik haar waar Hans z’n vrouw is. Abgehauen! zegt ze met vuurspuwende ogen. Ze is ‘m gesmeerd. Waarheen weet ik niet, maar het hotel loopt op z’n laatste benen. Naast het hotel staat het woonhuis van Hans Müller. Mijn kamer kijkt er op uit. Waarom is dat raam dichtgemetseld? Misschien had de vrouw genoeg van het hotel, wilde ze het uitzicht niet. Hans heeft het dichtgemetseld. Maar het heeft niet geholpen.
___________________________________________________________________________
71 ) Duitsland, Creuzburg (Thüringen)
donderdag 22 augustus 2013 – 07:12
Mijn kamer in Pension Haus Kümstadt heeft geen nummer. Als ik mijn fiets in het achterom heb gestald wijst Frau Barbara Kümstadt me waar ik slaap en als ze hoort dat ik een Duitse moeder had trekt ze twee flessen bier open. Kom, zegt ze, wijzend op de tuinstoelen, lass uns bissl plaudern. We blijken even oud, beide van november ’48. Ze vertelt over haar vader, terug van het Oostfront, woog krap 45 kilo maar nooit geklaagd en graatmager als hij was meteen weer aan de slag. Ze veegt haar tranen weg en wijst om zich heen. Het ouderlijk huis heeft ze uitgebouwd tot wat het nu is, vier kamers B&B, waarmee ze straks haar magere pensioentje kan bijspijkeren. Wat hebben ze veel over zich heen gekregen hier. Oorlog, toen de Russen en daarna de DDR. Nu droomt ze van een 3-weekse reis naar Thailand, Laos en Cambodja, waarvan ze alleen de plaatjes kent. En ze buigt zich voorover en vraagt samenzweerderig of ik zwart wil betalen. Het wantrouwen is er tijdens de DDR-jaren zo diep ingeranseld, dat raak je nooit meer kwijt.
___________________________________________________________________________
70 ) Duitsland, Hildburghausen (Thüringen)
maandag 19 augustus 2013 – 08:47
Dat zie je niet vaak, zo’n prachtige, deinende zee van rode daken. Natuurlijk, je ziet ze wel, maar meestal is het een rommeltje, met rotzooi, defecte goten en schoorstenen die nodig aan een opknapbeurt toe zijn. Hier niet. Hier zijn de huizen aan alle kanten goed verzorgd. Moet ook wel, het landklimaat hier kan bar zijn, met hete zomers en ’s winters een stevig pak sneeuw. Daarom ook die afrastering op het linkerdak, dat niet onverhoeds een lading sneeuw naar beneden komt roetsjen. Daar hebben ze nu geen last van. Wel regen. Een half uur nadat ik de foto maakte gingen de sluizen open. Het weerbericht belooft vanaf morgen verbetering. Daarom een dagje rust in kamer 12 van Pension Thüringer Hof. Mag ook wel, vanaf mijn vertrek uit Praag zat ik elke dag in het zadel.
___________________________________________________________________________
69 ) Tsjechië, Plzeň (West-Bohemen)
woensdag 14 augustus 2013 – 02:24
Kamer 214 van Hotel Slovan Plzeň. Midden in de nacht wakker. Eerst begrijp ik niet waarom, dan hoor ik de buren. Nee, dat klinkt niet leuk. Het hotel is oud, de muren dik, maar deze mensen maken er zó’n ongelofelijk kabaal bij, niet te geloven. Vooral de vrouw. De laatste keert dat ik dit meemaakte was tijdens mijn fietstocht in Thailand in 2008, in een hotelletje waar de kamers ook per uur verhuurd werden. Wist ik niet, maar bleek ’s nachts. Flinterdunne muren, en een vrouw als een hond die afgeranseld wordt. Afschuwelijk. Dit stel in Plzeň maakt er ook een feest van. Hoop geschreeuw, dan even stil en húp daar gaat het weer. De vrouw krijst, dan valt het weg, gesmoord. Dit is geen tederheid, maar wurgseks. Nu ja, als ik dan toch wakker ben, meteen maar een foto. Ontwaken is ontwaken, al is het midden in de nacht.
___________________________________________________________________________
68 ) Tsjechië, Praag
vrijdag 9 augustus 2013 – 08:24
Kamer 708 van Premier Apartments kijkt uit van zes hoog op Václavské náměstí, beter bekend als Wenceslas Square. Nou ja, uitkijken, de kamer heeft twee patrijspoorten, je moet op een stoel staan om de straat beneden te zien. Mooi uitzicht op de gevel van Grand Hotel Europa, beroemd om zijn art nouveau interieur en het feit dat Tom Cruise er opnames heeft gemaakt voor Mission Impossible nummer zoveel. Hier zou je in november 1989 de mensen hebben kunnen horen schreeuwen en joelen tijdens de massale protesten tegen de communistische partij, de volksopstand die de geschiedenis zou ingaan als de Fluwelen Revolutie. En ruim twintig jaar eerder, augustus 1968, de vergeefse protesten tegen de Sovjet invasie. Deze kamer heeft het allemaal gehoord. Het geluid dat nu van de straat omhoog kringelt is van een andere orde. Straatmuzikanten, af en toe een sirene, rumoer van de bar midden op straat in twee omgebouwde tramstellen. En roepen, Harde stemmen. Raar, dat dronken mensen altijd naar elkaar moeten schreeuwen.
___________________________________________________________________________
67 ) Tsjechië, Mělník (Midden-Bohemen)
donderdag 8 augustus 2013 – 06:42
Toen ik hier gisteren aankwam, moest ik aan mijn fietstocht naar Gibraltar denken, in 2009. In Andalusië lag elk stadje van enige betekenis op een strategisch punt. Lees: hoog. Had je de hele dag gebuffeld en getrapt, moest je aan het eind nog een stevig stuk klimmen. Wat heb ik ze vervloekt, die pueblo’s blancos. Hier gebeurde hetzelfde. Zware dag met nogal wat tegenslag, de route moeilijker dan ik had gedacht en de tegenwind harder, en aan het eind nog een keer je zwaar beladen fiets omhoog duwen, er leek geen eind aan te komen. Een van de weinige keren dat ik me nauwelijks in de plek waar ik de nacht doorbracht wilde verdiepen. Een folder over het kasteel, de kerk, een knekelhuis met het gebeente van 15.000 slachtoffers van een pestepidemie? Het zal allemaal wel. Eten, drinken, slapen. En de volgende ochtend weer vroeg op. Mooi uitzicht, dat wel.
___________________________________________________________________________
66 ) Duitsland, Dresden (Saksen)
maandag 5 augustus 2013 – ergens in de middag
’s Middags wakker worden geldt ook als Waakzicht. Dat gebeurde me in kamer 507 van Aparthotel Münzgasse. Ik was ’s ochtends in alle vroegte vertrokken om de grootste hitte te ontlopen, maar dat lukt niet, uiteindelijk is ze je te slim af en buffel je bij 34 graden richting Dresden. Oververhit arriveerde ik vroeg in de middag. Had het hotel op voorhand geboekt, goeie deal, maar geen idee dat voor die prijs de lokatie zó superieur zou zijn. Na aankomst koude douche en gecrasht. Na een uurtje wakker, naar buiten kijken en dan de wonderschone Frauenkirche pal voor je neus. Het donkere hoekdeel is zo’n beetje het enige dat na het bombardement van 1945 overeind bleef. Bij de herbouw is zoveel mogelijk origineel materiaal gebruikt, de rest werd nieuw gemaakt. Een zeldzaam mooi gebouw, zowel van binnen als van buiten. Al weet je nooit zeker of je het mooi vindt omdat je dat echt víndt of omdat je de bewogen geschiedenis kent en dat je mening beïnvloedt. Heb besloten dat dat niet uitmaakt. Mooi is ze, die Frauenkirche. Alleen daarom al een bezoek aan Dresden waard.
___________________________________________________________________________
65 ) Duitsland, Berlijn
zondag 28 juli 2013 – 08:43
Dagenlang is het droog, word ik vanochtend wakker in kamer 131 van m’n Berlijnse HSH Hotel, begint het net te regenen. Tien minuten eerder uit bed en de foto was droog geweest. Nu niet. En ’n paniek daar beneden! Kijk ze eens rennen, die witte overhemden. Kussens naar binnen, eetgerei van tafel, je wilt geen zoutvaatjes in de regen. De gasten binnen aan het ontbijt kijken toe, steken geen hand uit. Logisch, daar betaal je niet voor. Zal duur zijn, want het is een reuze chique tent. Ik weet het, want ik heb er gisteren ontbeten. Per vergissing. Mijn hotel heeft die groene parasols. Maar ik kwam de binnenplaats op, zag gedekte tafels en schoof aan. Wist ik veel dat het bij het naburige vijfsterrenhotel hoorde dat óók op die binnenplaats uitkomt. Maar dat ontdekte is pas later. De ober vroeg nog wel naar m’n kamernummer. 131 zei ik, naar waarheid. Oei. Stel dat hún 131 voor ontbijt komt, wat dan? Nee mijnheertje, zo doen we niet hè, niet stiekem twee keer. Arme snuiter. Hoewel? Misschien zit hij daar nu wel op z’n luie gat en weigert te helpen. Goed zo. Dikke bult.
___________________________________________________________________________
64 ) Cabin 4104 veerboot Zweden naar Duitsland
maandag 22 juli 2013 – 05:42
Klokslag elf uur gisterenavond voer het schip de haven van Trelleborg uit, en nu alweer een montere vrouwenstem die in drie talen zegt dat we de haven van Rostock naderen. Als ik uit het raam kijkt klopt het. Hoewel, kan ook ergens anders zijn, ik ken de haven van Rostock niet, moet die vrouw op d’r woord geloven. Trouwens enorme mazzel gehad: tweepersoons cabine voor mij alleen. Toen ik met m’n fiets in het scheepsruim kwam, zei iemand van de bemanning al dat het zondagnacht altijd een rustige oversteek is. Vrijdag daarentegen altijd volle bak. M’n fiets stond ook bijna moederziel alleen in dat reusachtige ruim, konden nog wel twintig vrachtwagens bij, en veel personenauto’s had ik ook niet aan boord zien gaan. De kans dat ik een cabine voor mij alleen zou hebben was groot. En ziedaar. Maar een paar uur slapen later moet er alweer uit. Waar stond mijn fiets ook alweer? Groot ding, zo’n schip. Prachtig. Toen we uitvoeren scheen de volle maan op zee, mooier kon haast niet. Ik wil nog een keer met zo’n kanjer, maar dan een paar weken lang. En een cabine voor mij alleen waar ik kan uitslapen.
___________________________________________________________________________
63 ) Zweden, Malmö
zondag 21 juli 2013 – 08:11
Kamer 505 van First Hotel biedt uitzicht op Zwedens trots: Turning Torso, de hoogste wolkenkrabber van Zweden en het op twee na hoogste bewoonde gebouw van Europa. Volgens Wikipedia: The tower reaches a height of 190 metres (623 feet) with 54 storeys – 147 apartments, relax/lounge/spa, wine cellar followed by around-the-clock Concierge service 365 days a year. Wat er niet bij staat, en dat ontdekte ik gisteren toen ik aan de voet van het gebouw stond, dat pal tegenover een kliniek is met grote letters op de buitenmuur Plastic Surgery Facelift centre. Hoe bizar wil je het hebben? Zoals altijd overtreft de werkelijkheid je fantasie. Nee, dan dat witte gebouw met die ronde hoeken. Kijk toch eens hoe mooi. Statig, het grijpt terug op het rijke verleden van Malmö als florerende havenstad, hier zaten kooplieden, of douane, wie zal het zeggen. Niemand die het weet, de receptionist van het hotel heeft geen flauw benul, maar weet wél wie die wolkenkrabber ontworpen heeft: de Spaanse architect Calatrava. Weet hij dat omdat hij het gebouw mooi vindt? Nou nee, maar omdat de toeristen er steeds naar vragen.
___________________________________________________________________________
62 ) Denemarken, Kopenhagen
donderdag 18 juli 2013 – 08:42
Nee, niet het fameuze kasteel Colditz bij Leipzig, waar in WO2 Britse officieren werden gevangen gehouden. En ook geen plotselinge transfer naar een lokale gevangenis. Nog steeds hetzelfde Hotel Nora in Kopenhagen, maar nu aan de achterkant, in kamer 123. De vorige kamer was niet te doen, onophoudelijk verkeer, en met die warmte moeten de ramen open, ga maar na. Met het verkeer op zich valt het trouwens wel mee hier, Kopenhagen is geen autostad, althans niet dit deel. Het zijn stadsbussen, en de halte was pal onder mijn raam. Om de zoveel minuten afremmen en optrekken, nog vóór het krieken van de dag en tot ver na middernacht. Dat sliep niet. Nu wel. Als een steen. Tot Mirjam een sms stuurde. Opstaan! Je moet de stad verkennen! Jaja, ga al.
___________________________________________________________________________
61 ) Denemarken, Kopenhagen
dinsdag 16 juli 2013 – 09:14
Kamer 230 van Hotel Nora. Voor het eerst weer eens uitgeslapen, tijdens deze fietsreis sta ik doorgaans half zeven op om vroeg te vertrekken. Maar nu is het een paar dagen vakantie, Kopenhagen was een doel, zoals straks ook Berlijn.
De straat waar mijn kamer op uitkijkt heet Nørrebrogade. Letterlijk; de straat van Nørrebro, naar de gelijknamige wijk. Volgens Wikipedia in de volksmond ‘little Arabia’, met de toevoeging ‘this term has racist undertones’. Waar merk je zoiets aan? Zal wel meevallen. Of niet, en dan merk ik het vanzelf. Voorlopig is het hier relaxed. Vannacht veel geluid van auto’s, maar dat kan ik ook gedroomd hebben. Kan dat? Auto’s dromen? Nu zie ik vooral fietsers in een vrijwel uitgestorven straat. Staat ook op het banier boven de straat: Nørrebro cykler for ren luft. Daar heb je geen woordenboek voor nodig. Linksaf gaat het naar het centrum, een grote brug over een soort enorme vijver. Gisteren na aankomst even rondgewandeld, maar te moe. Die ontdekkingstocht begint vandaag. Lopend. En op de fiets.
___________________________________________________________________________
60 ) Duitsland, Glückstadt (Schleswig-Holstein)
dinsdag 9 juli 2013 – 06:32
Kamer 105 van Hotel Anno 1617 kijkt uit op het oude marktplein, waar sinds het krieken van de ochtend gewerkt wordt aan het opbouwen van kramen en tenten: dinsdag marktdag in Glückstadt. Het is dat het op de route ligt, anders zou ik zijn omgereden om hier te slapen. Een stad met zo’n naam, dat moet toch? Ooit reed ik in Frankrijk honderd kilometer om zodat ik Saint-Amour kon aandoen om van daar een voorgedrukte briefkaart aan Mirjam te sturen met veel liefs uit. Hoe komt Glückstadt aan haar naam? Aan de bar van het hotel raak ik in gesprek met iemand die het weet. Geluk? Welnee, dat heeft er niets mee te maken. Het is Platduits voor kunnen, gelukken. In 1617 (aha, vandaar de naam van het hotel!) werd de stad door Christian IV, hertog van Schleswig en Holstein, gebouwd om het zuidelijker gelegen Hamburg een tegenwicht te kunnen bieden. „Dat sall glücken und dat mutt glücken, und denn sall se ok Glückstadt heten!“ sprak Christian. Zal wel apocrief zijn, maar ’t klinkt mooi. Heette de stad van Dagobert Duck niet ook Geluksstad? Nee, dat was Duckstad. Ook mooi.
___________________________________________________________________________
59 ) Duitsland, Markhausen (Niedersachsen)
vrijdag 5 juli 2013 – 06:14
Kamer 4 van Hotel-Restaurant Franz Schubert. Een soort motel, een paar kamertjes naast elkaar met eigen ingang. Maar waarheen met de fiets? Markhausen is een dorp van niets, maar toch, zo’n fiets buiten, nou nee. Dit is de veiligste oplossing. En ook de gezelligste. Alles waarmee ik op pad ben onder handbereik, en als ik wakker word is daar niet Mirjam, maar Koga. Zo’n tweepersoonskamer is trouwens reuze handig, ik gooi alles op het andere bed en geef het de ruimte, na een lange dag samengepropt in een benauwde fietstas wil het spul even ademen.
___________________________________________________________________________
59 ) Nederland, Groningen
dinsdag 2 juli 2013 – 07:13
In Frankrijk, weet ik uit ervaring, zijn hotels die Hotel France heten de beste keus. Hoe dat komt? Geen idee, maar het klopt. Oude hotels meestal, zonder lift, met krakende trappen naar eenvoudige kamers waar het voor de vermoeide fietser goed slapen is. Geen poespas en dure tierelantijnen, maar waar voor je geld, voor ’n paar tientjes ben je klaar. Dus: kies altijd een hotel dat naar het land vernoemd is. Of provincie. Hotel Friesland in Groningen voldoet aan dezelfde eisen. Simpel, kraakhelder, douche en wc op de gang, 35 euro inclusief ontbijt. Dat doet deugd als je gebudgetteerd reist. Kamer 23 heeft een puik uitzicht. Links de witte gevel van het Heilige Geestgasthuis. Gebouwd rond 1267 bood het voedsel en onderdak aan passerende pelgrims en zwervers, armen en zwakken werden er verpleegd. Nog steeds doet het dienst als bejaardenhuis. Zou er ook nog ruimte zijn voor nooddruftige eenzame zielen? Nee, niet ik, maar die arme drommel die ik het vannacht in diepe nood hoorde uitschreeuwen toen de kroeg aan de overkant sloot. Eerst een kijvende vrouw, daarna een fiets die kletterend omviel en toen die wanhopige man: ‘en ik heb godverdomme ook al elf jaar niet meer geneukt!’
___________________________________________________________________________
58 ) Frankrijk, Chartres
vrijdag 24 mei 2013 – 07:49
Kamer 328 van Hotel Mercure. Volgens de website Ideally located opposite Chartres cathedral. Leuk wel, die ronkende tekst, maar voor de zekerheid gaf Mirjam bij de reservering nog door dat we uitzicht wilden op de kathedraal. Nou, dat kregen we. Une vue superbe, zei de dame van de receptie toen ze ons het magneetkaartje voor de kamer gaf. (Vroeger zei je sleutel, maar dat is verleden tijd.) In werkelijkheid moeten we op een stoel klimmen om het uitzicht te zien en dan nog is het een zoekplaatje. Want nee, het is níet dat gebouw links, dat is het voormalige postkantoor, de Notre-Dame des Postes. En het is ook niet dat kleine torentje met dat schuine dak, dat is de Ancienne Église Sainte-Foy. Kijk, daar achter, die twee torens. Zie je? Dat is ‘m!
___________________________________________________________________________
57 ) vlucht CI 65 van Taipeh naar Amsterdam
donderdag 9 mei 2013 – 09:07
We zitten al boven Nederland, volgens plan landen we over acht minuten. Ongelofelijk, wat een lange vlucht. Zeventien uur non-stop. Mijn vorige record stond op dertien, vorig jaar juni naar Buenos Aires. Zo langzamerhand moet ik toch van die vliegangst afkomen, zou je zeggen. Gaat wel lukken.
Vlak nadat ik deze foto maakte zette de piloot de landing in en doken we onder de wolken. Heerlijk, dat Nederlandse landschap. Strakke rechthoekige percelen, afgebakend door sloten. En die tulpenvelden! Het land leek op een schilderij van Mondriaan, met al die kleurvlakken. Hoe zouden onze Vietnamese vrienden dit vinden, als ze uit het raam kijken en die kleurenpracht zien? Soms begrijp ik ze wel, die buitenlanders die zo graag naar de Keukenhof willen.
___________________________________________________________________________
56 ) Noord-Vietnam, Hanoi
maandag 6 mei 2013 – 15:35
Kamer 406 van onze thuisbasis in Hanoi, Sunshine Hotel. Teruggekomen van een lange, zweterige fietstocht even een uiltje knappen en dan wakker schieten als er een stormachtige wind over de stad raast en de hemel betrekt. Op het rommelplatje bij de buurman rollen rieten manden en oude verfblikken als dolgeworden speelgoed heen en weer, het groen-wit gestreepte zeiltje, waaronder een soort rond kippenhok schuilgaat, klappert als het zeil van een schoener in nood. Dan harde donderklappen en bliksemflitsen schichten over de stad, in één klap trekt de hemel loodgrijs dicht en de regen stort zich uit. Op het balkonnetje linksboven haalt de bovenbuurman voor de zekerheid de was binnen en beneden op straat verdwijnen de straathandelaren schielijk naar veiliger oorden. Wij draaien ons nog maar eens om. Dat uiltje was bij lange na nog niet geknapt.
___________________________________________________________________________
55 ) Noord-Vietnam, Hanoi
donderdag 2 mei 2013 – 09:40
In Hanoi wordt de aanduiding Khàch San niet meer gebruikt, hier heet het gewoon hotel. In de afgelopen jaren hebben we de stad drastisch zien veranderen, het hotelaanbod is verzoveelvoudigd, overal zien we Palace dit en Towers dat, en met het grotere aanbod dalen de prijzen. Misschien moeten we eens verkassen, maar voorlopig zijn we tevreden met ons vaste stekje in Sunshine Hotel. Normaal hebben we een ruime kamer aan de relatief stille achterkant, maar toen we gisteren terugkwamen was alleen kamer 201 beschikbaar. Aan de voorkant, met zicht op (en de herrie van) Ma May, een van de vele straatjes van de oude stad.
Als je niet beter wist zou je denken dat deze foto in India gemaakt is, met die trossen elektriciteitsdraden pal voor je raam. Ik herinner me rare ongelukken met apen die tijdens de regentijd pal voor je raam in de draden verstrikt raakten en geëlektrocuteerd werden. Dan zag je ze verschroeid naar beneden tuimelen, pats op straat. Maar dit is geen Varanasi, dit is Hanoi, en hier zijn geen apen. Wel brommers, scooters en kleine motorfietsen. Ze hebben de fiets van vroeger vervangen. Goede ontwikkeling, het geeft de mensen meer bewegingsvrijheid. Lastig is wel dat die dingen overal geparkeerd staan, bij voorkeur op de stoep, waardoor je op straat moet lopen waar je dan weer moet oppassen dat je niet wordt aangereden door zo’n knetterende tweewieler. Stel je voor dat ze allemaal een klein autootje hadden. Dan kon je helemaal geen kant meer op.
___________________________________________________________________________
54) Noord-Vietnam, Bac Ha
dinsdag 30 april 2013 – 07:07
Pal achter kamer 402 van Khàch San Ngha Nga gaat een steile, met bamboe en junglegroen begroeide rotswand omhoog. Het is er doodstil, afgezien van enkele krekels die het op onregelmatige tijden op een tjirpen zetten. In de rotsen is een pad uitgehakt, het is bedekt met dood bamboeblad. Dat wordt glibberen als je naar het boeddhistische tempeltje gaat daar in het midden. Het ontwerp is universeel, in Thailand zie je ze ook, het zijn beschermhuisjes die je eigen woning voorstellen. Je roept de goede wil van de geesten af met kleine gaven, meestal staan er lege borrelglaasjes in en een heleboel wierook. Soms ook flesjes Fanta. Geesten houden van zoet, kennelijk.
Had ik het over krekels? Laatst heb ik er een paar gegeten, tijdens een etentje met leden van het Volkscomittee. De raarste dingen krijg je in Zuidoost-Azië op tafel, en zo’n bord met geroosterde krekels ziet er bizar uit. Maar insecten zijn de toekomst als eiwitbron, en een beetje wereldreiziger moet zich niet te snel laten afschrikken. Dus hup, en kauwen maar. Wat blijkt? Krokant, beetje nootachtig. Bijna lekker. Maar het mondgevoel blijft lastig, met die pootjes.
___________________________________________________________________________
53) Noord-Vietnam, Lao Cai
maandag 29 april 2013 – 06:14
Kamer 406 van het wat morsige Khàch San Tam Tình kijkt uit op een wonderlijk allegaartje van golfplaten en watertanks. En een met bamboestokken afgescheiden ruimte bij de buren waar we gisteren wat varkens zagen scharrelen en van waarachter in het ochtendgloren een ijselijk krijsen hoorbaar was. Huisslacht? Goed mogelijk. Vietnam is het land van ijver en efficiëntie, van vroeg tot laat wordt gewerkt, en bij huis doe je bij voorkeur alles zelf. Dus ook slachten.
Noord-Vietnam is het land van bamboe. Zouden Vietnamezen weten dat bamboestokken bij ons vroeger tonkinstokken genoemd werden? inmiddels een verouderd begrip. Ik heb het altijd een prachtwoord gevonden. Hanoi heette ooit Tonkin, het zou Oostelijke Hoofdstad betekend hebben. De Golf van Tonkin, de zee ten oosten van Hanoi bij de Rode Rivierdelta, was het toneel van het Tonkin-incident: vijf patrouilleboten van Noord-Vietnam beschoten op 4 augustus 1964 de Amerikaanse torpedobootjager USS Maddox omdat deze te dicht bij de territoriale grens was gekomen. Twee dagen later zou een tweede aanval hebben plaatsgevonden. Als vergelding gaf president Johnson de Amerikaanse luchtmacht opdracht doelen in Noord-Vietnam te bombarderen. De Vietnamoorlog was begonnen. In 2005 werd duidelijk dat de 2e aanval op de Maddox een verzinsel was.
___________________________________________________________________________
52) Noord-Vietnam, Lai Chau
woensdag 24 april 2013 – 09:27
Kamer 405 van Khàch San Muòng Thanh, een tien verdiepingen tellende kolos aan de rand van de districtshoofdstad Lai Chau. Tot een paar jaar geleden was dit een nietszeggend dorpje temidden van theeplantages, maar omdat het oorspronkelijke Lai Chau door de bouw van een hydro-electrische dam onder water zal verdwijnen werd dit slaperige dorp tot nieuw Lai Chau gebombardeerd. Tot een paar jaar geleden mocht je dit gebied niet zonder speciale vergunningen bezoeken, en nog steeds is het nabije grensgebied met China out of bounds. Wij mogen er alleen komen vanwege het werk dat we doen, en de nodige papieren hebben. Vanuit ons raam zien we nog wat restanten van de theecultuur, maar veel is het niet meer. De buurman houdt duiven. Dat mag je tenminste aannemen, met die hokken die je daar ziet. Voor de liefhebberij of om op te eten? Ook een soort liefhebberij natuurlijk, maar dan anders.
___________________________________________________________________________
51) Noord-Vietnam, Nam Nhun
maandag 22 april 2013 – 06:41
Kamer 203 in een pension dat geen naam heeft maar alleen Nhà Ngài heet, pension. En waarom ook niet? Concurrentie is er niet. Nog niet. Dit is het wilde westen van Noord-Vietnam, het dorp Nam Nhun komt nog op geen enkele kaart voor, het ontstaat bij de hydro-elektrische dam die hier in de Zwarte Rivier gebouwd wordt. Vijftienduizend arbeiders zijn ondergebracht in speciaal gebouwde woonwijken, maar zoals in het kielzog van de Californische goudkoorts dorpen uit de stoffige grond werden gestampt en winkels, saloons en bordelen ontstonden, gebeurt hier iets vergelijkbaars. Waar niets was, is nu een hoofdstraat met aan weerszijden eenvoudige, vaak houten bouwsels met golfplaten dakbedekking. We zien woningen, een werkplaats annex garage (gara oto), een groentehandelaar, een winkel met van alles, achter een wrakke tafel zit een slager met roze hompen vlees, we tellen twee eetgelegenheden en een pension zonder naam.
Kamer 203 heeft een piepkleine wc met aan de muur een handdouche, als we ons afspoelen staat de boel meteen blank. Het bed is hard als steen, het laken grauw. Goddank hebben we onze katoenen binnenslaapzakken mee.
___________________________________________________________________________
50) Noord-Vietnam, Muòng Tè
zondag 21 april 2013 – 07:06
Soms is de natuur rechtvaardig. Slaap je de ene nacht in een soort rattenhol, een etmaal later kom je tot rust in kamer 403 van Khách San Ngoc Thanh. Een mirakel, deze plek, want we zijn bijna aan het eind van deze wereld, als de weg zou doorlopen ben je in China. Maar hij loopt niet door, na negen uur lang over 140 (!) kilometer goeddeels onverharde weg bonken en schudden langs griezelig steile hellingen met diep beneden een kolkende rivier eindigt het geschonden wegdek in Muòng Tè. En dan opeens dit hotel, als een zinsbegoocheling in de woestijn. Zachte bedden die de vermoeide reiziger welkom heten, en pal achter de kamer een met jungle begroeide berghelling waar in de vallende schemering de krekels jubelen. ’s Ochtends vinden we in de badkamer een waterkoker, en dankzij onze reisvoorraad Nescafé Espresso drinken we koffie in bed. The good life is one inspired by love and guided by knowledge, zei Bertrand Russell. Klopt. Maar ook een kop koffie ’s ochtends om tien over zeven in Muòng Tè.
___________________________________________________________________________
49) Noord-Vietnam, Tam Duong
donderdag 18 april 2013 – 07:12
Kamer 202 van Khách San Xuán Quynh, een onbegrijpelijk lelijke kamer in een morsig hotel aan de hoofdstraat van een rumoerig stadje. Of is het een groot dorp? Ja, dat dan maar. Dit hotel maakt moedeloos. Herrie, vuil, en boven de bedden klamboes die er uit zien als uit de hand gelopen bruidsjurken.
Rond het dorp ligt een vierbaansweg met een aaneenschakeling grootheidswaanzinnige overheidsgebouwen die, als je ze van nabij bekijkt, allemaal tekenen van verval vertonen, al zijn ze nauwelijks twee jaar oud. Cees Nooteboom zei me ooit in een interview dat wat hij zo leuk vond aan de Derde Wereld hotels waren die probeerden het rijke westen te imiteren maar dat het dan allemaal nét niet klopte. Een lichtknopje op de verkeerde plek, een raam dat niet sluit, een badkamer zonder deur, en een lift die niet werkt. Beste Cees, wil je een keer naar Vietnam komen? Je zult het heerlijk vinden. Hier vallen de deuren uit de sponning, wastafels zijn met spijkers tegen de betonnen muur genageld en hangen op half zeven en na drie weken zijn de wc’s verstopt maar niemand die de smeerboel opruimt.
___________________________________________________________________________
48) Noord-Vietnam, Tan Uyèn
woensdag 17 april 2013 – 07:23
Kamer 104 van Nhà Ngài (pension) Tinh Vanh. De vierde etage met maar één kamer: de onze. Een slaapplek om in je handen te knijpen, zo’n mooi uitzicht. Ramen naar twee kanten, als we ze tegen elkaar openzetten grijpt de wind z’n kans en staan de gordijnen horizontaal. Beneden ons een groentetuin waar gisteren een oude vrouw, het lichaam in een hoek van negentig graden over de aarde gebogen, geduldig de onwillige grond bewerkte met een ouderwetse veldhak.
In de verte de bergen waar we aanstonds overheen moeten naar Muòng Tè, onze volgende bestemming. Maar voorlopig zijn we hier, in Tan Uyèn. En nee, oplettende lezer, géén tikfout. Districtshoofdstad Than Uyèn (met een h) waar we gisteren waren werd te groot, waarop het Volkscomitee in haar almacht besloot de helft van de inwoners vijftig kilometer noordelijker te herhuisvesten. Om de hartepijn na de gedwongen verhuizing wat te verzachten noemden ze de nieuwe stad naar de oude, maar om het administratief duidelijk te houden lieten ze de h weg. Probleem opgelost. Zo doe je dat, in een land dat z’n eigen groei nauwelijks kan bijbenen.
___________________________________________________________________________
47) Noord-Vietnam, Than Uyèn
dinsdag 16 april 2013 – 07:13
Kamer 306 van Khách San Fuong Nhung. Een paar jaar geleden heette een hotel nog officieel Khách San du lịch, toeristenhotel, en stond onder strikte staatscontrole. Je moest je paspoort afgeven en je naam werd doorgegeven aan de politie, zodat ze wisten hoeveel vreemdelingen er in de stad waren. Nu er steeds meer (gecontroleerde) ruimte komt voor particulier initiatief heten staatshotels simpelweg Khách San, een fotokopie van je paspoort is voldoende en we zien steeds vaker Nhà Ngài in het straatbeeld verschijnen, pension. Dit hotel is een oude bekende, we logeerden er al vaker en bijna altijd krijgen we dezelfde kamer die uitkijkt op straat en een daarachter liggend kunstmatig meertje. Straks zal onder de bomen aan de overkant een openluchtrestaurantje worden ingericht met tafels, plastic stoeltjes en een draagbaar fornuis. Inventieve lui, die Vietnamezen. Vannacht spookte het flink, knallend onweer gevolgd door een enorme hoosbui. Nu begint de ochtend met een vriendelijk zonnetje. Waarom eigenlijk die tralies? Dit is de derde etage, inbrekers kunnen zo hoog niet komen, en waarheen als er brand uitbreekt?
___________________________________________________________________________
46) Taiwan, Taipei
zondag 14 april 2013 – 07:07
Kamer 809 van Novotel Taipei Taoyuan, vlakbij het vliegveld van Taipei. Hoe zat het ook weer met Taiwan? Op de lagere school leerden wij nog dat het Formosa was, maar dat mag niet meer. Jammer, want het klinkt een stuk exotischer dan Taiwan. Wat is er van die lagere school in het geheugen blijven hangen? Kwomintang, Chiang Kai-shek. Toch nog maar eens nalezen. Of niet, sommige dingen kan je ook zonder. Deze tussenstop bijvoorbeeld, rare omweg van Amsterdam naar Hanoi, maar rond deze datum kon het niet anders. Dus een paar uur de stad in met een supersnelle trein, maar we zijn gejetlagged, de drukte van Taipei is ons teveel. Herrie alom, alles dichtgetimmerd met reclame, de wereld een consumentenparadijs. ’s Nachts dendert onweer en regen, bij het opstaan zijn de straten nog nat. Wat staat er op die gevel? Eva Air. Maar dat weten we omdat het buiten beeld leesbaar is. De tekst op straat is gissen. Zal wel pas op zijn, verkeer van rechts. Als ze daar beneden op elkaar knallen, kan je dat dan hierboven op de achtste etage horen?
___________________________________________________________________________
45) Curaçao, Westpunt
woensdag 23 januari 2013 – 10:32
Kamer 109 van Lodge Kura Hulanda, op het uiterste noordwestelijke puntje van het eiland. Veertig jaar geleden was hier niets dan cunucu, ofwel ‘knoek’, Antilliaans voor platteland: dorre grond met ontelbare cactussen waartussen verwilderde geiten hun kostje bij elkaar scharrelden en reusachtige leguanen verschrikt een goed heenkomen zochten. Hier ging ik op mijn vrije zondagen snorkelen. Parkeerde mijn auto tussen de cactussen en klauterde langs de rotsen omlaag naar zee. Geen mens te zien. Terugkijkend niet ongevaarlijk, als er iets gebeurd was, wat dan? In mijn herinnering was er geen bebouwing, de plek heette in de volksmond Westpunt omdat dat was wat het was. Nu is er een dorpje met die naam, een verzameling huizen door het barre land gestrooid, Curaçaose knoekbouw, kleurrijke bungalowtjes met gemoedelijke veranda’s en pal langs de rotsige kust een aantal woningen met een verrukkelijk uitzicht. En dit hotel dus.
___________________________________________________________________________
44) Nederland, Schiphol
maandag 21 januari 2013 – 09:19
Kamer 403 van het voortreffelijke Hotel Citizen M. Gisteren stevige sneeuwbuien, voor de zekerheid de dag voor vertrek al naar Schiphol. De rit van Friesland naar Schiphol duurt ruim vier uur, de Ketelbrug op de A6 is defect, omleiding door onbekend poldergebied, in sneeuwbuien gaan boerderijen verloren. Het verkeer gaat stapvoets, geen ongelukken. Op veel Europese luchthavens worden vluchten geannuleerd, ook op Schiphol zitten reizigers vast, tevergeefs zoeken ze bij Citizen M onderdak maar alles is volgeboekt. En daar gaan ze weer, de kou in. Een bijbels tafereel op Hollandse bodem. Het eerste wat je na ontwaken doet is naar buiten kijken. Is er nog meer sneeuw gevallen? Komt mijn vlucht in gevaar? De lamellen kunnen niet omhoog, maar het is duidelijk dat er niet veel sneeuw bij is gekomen. Het vriest zes graden. Over ruim twee uur vertrekt mijn vlucht naar de warmte.
___________________________________________________________________________
43) Engeland, Londen
maandag 14 januari 2013 – 08:27
iPhone
Kamer 201 van The Langorf Hotel in het stadsdeel Camden. De straat heet Frognal. Wonderlijke naam. Op Google vind ik: The name is Old English, meaning “the frog’s corner” or “frog’s nook.” Maar dan ben je er nog niet. Waarom zaten hier kikkers? Was er een moeras? Nee, het is hier heuvelachtig, als je met de fiets bent moet je afstappen en duwen. Een paar huizen verder woonde trouwens Kathleen Ferrier, de fameuze altzangeres. Maar wat heb je aan zo’n weetje? Niets. Net als die kikkers. Merkwaardige gewassen staan hier in de tuin. Het lijken tropische planten, een soort agave, maar dan anders. Kunnen die tegen het soms barre Europese klimaat? Kennelijk. Vanochtend opeens een beetje sneeuw, overtrekkend van west naar oost. Richting Nederland dus. Volgens het weerbericht zal de sneeuw boven Het Kanaal aanzienlijk in omvang toenemen. Dat zal wat worden daar, straks.
___________________________________________________________________________
42) Letland, Riga
donderdag 10 januari 2013 – 10:25
iPhone
Kamer 514 van Garden Palace Hotel. ‘De eerste sneeuw van het jaar’, zei de taxichauffeur eergisterenavond op weg van de luchthaven naar de stad, en intussen is er een flink pak bijgekomen. Vannacht vroor het zes graden, volgens het weerbericht duikt het na morgen omlaag naar min elf. Rechts de markante toren van de St Petruskerk. Oorspronkelijk van hout, 15e eeuw, maar meermaals na blikseminslag afgebrand. De herbouwde toren is van metaal. Links zijn nog nét de torentjes zichtbaar van de Bruderschaft der Schwarzhäupter, gebouwd als gildenhuis van ongehuwde Duitse handelslieden. In 1941, oh ironie van de geschiedenis, door de Duitsers (!) aan flarden gebombardeerd. Het huidige gebouw, een exacte kopie van het 14e eeuwse origineel, is het toeristische handelsmerk van Riga. Gisterenavond, toen ik na het douchen mijn haren wilde drogen omdat ik niet met een natte kop naar bed wilde, ontplofte de föhn. Met een harde knal schoot een blauwe steekvlam uit het handvat. Páf! Alles meteen pikdonker. Op de tast aangekleed en de gang op. Hele verdieping in het donker, alle stoppen eruit. Eenmaal beneden ontdekte de receptioniste een zwarte roetvlek op de muis van mijn hand. Ontsteltenis, en duizend excuses. De schrik zat er bij iedereen stevig in.
___________________________________________________________________________
41) Frankrijk, Niort (Poitou-Charentes, Deux-Sèvres)
dinsdag 4 september 2012 – 07:13
Kamer 83 van France Hotel in het hartje van Niort. Waarom nummer 83 als er maar 25 kamers zijn? De nieuwe eigenaren weten het niet. Drie maanden geleden kochten ze de plek en zijn nu druk bezig met verbouwen. Aan de straatkant is het hotel nauwelijks te zien, een glazen pui met in bedeesde letters France Hotel, maar daarachter gaat een stille binnenplaats verborgen die nachtrust garandeert. Komt goed uit, ik heb dik honderd kilometer achter de kiezen in nazomers hitte en ben zo moe dat ik bijna ondersteboven donderde toen ik bij een stoplicht moest afstappen. Als ik mijn fietstassen loshaak van de bagagedrager schieten ze bereidwillig te hulp en sjouwen m’n spul naar binnen. Waar stallen we de fiets? Binnenplaats over, klapdeuren, en dan staan we opeens in een soort balzaal. Behang krult van de muren, in een hoek een stapel Louis Seize stoelen. Ja, er is nog wat te doen, knikt de nieuwbakken hotelier. Als ik de volgend ochtend uit mijn raam kijk zie ik licht branden in de ontbijtruimte. Knappend warm stokbrood, dampende koffie. Boterhammen voor onderweg? Natuurlijk. En ze rukken een verse voorraad aan. Dat komt wel goed, met France Hotel. En die kamernummers? Die laten we zo. Anders brengt het ongeluk.
___________________________________________________________________________
40) vrijdag 31 augustus 2012 – 08:21
Frankrijk, Les Sables-d’Olonne (Pays de la Loire, Vendée)
Kamer 38 van Hotel Arc en Ciel. Hotel Regenboog dus. En kleuren heeft het, nondeju. Lobby, gangen, lift en eetzaal, alles gekleurd en gedecoreerd en volgens de folder heeft elke kamer een andere wandversiering. De mijne heeft een zeemeermin die haar borsten bedekt met St Jakobsschelpen en me olijk aankijkt met een blik van moet je wat? De eigenaresse heeft een piepkleine Yorkshire terriër die op de balie ligt en gromt als je te dicht bij komt. Het kreng heeft een halsband met protserige namaakedelstenen en op de balie staat ook nog een ingelijste foto van hetzelfde dier met een hoge hoed op. Maar het is hier puik, laat dat gezegd zijn. Les Sables-d’Olonne heeft een breed strand en het hotel ligt op honderd meter afstand van dat strand, een klein straatje schuin omlaag en ik ben er. Vanuit mijn kamer zie ik de pier met het kleine vuurtorentje aan de voet waarvan ik gisteren uitkeek over zee. Er voeren boten de haven in en uit. Zogauw ze uit de beschutting van de pier kwamen werden ze prooi van de woeste Atlantique, hoog ging de boeg en met een klap weer omlaag. Ik moet hard nadenken of er iets plezieriger is dan onder een vuurtoren zitten en naar zee kijken. Nee dus. Behalve met zo’n boot mee, natuurlijk.
___________________________________________________________________________
39) dinsdag 21 augustus 2012 – 09:07
Frankrijk, Nantes
Vanuit kamer 107 zijn de initialen van Hotel Des Trois Marchands niet te missen. Het hotel is weggestopt in de bescheiden Rue Brossard, ’s avonds gaat het metalen traliehek rammelend op slot. Waarom die naam, vraag ik de bejaarde heer die hier al zestig jaar de scepter zwaait en er net zo krakerig uit ziet als zijn hotel. Hij vertelt dat de oorspronkelijke eigenaar die het hotel gebouwd had droomde dat er drie handelaren verschenen, een piepjonge, een kwieke veertiger en een heel oude, en hem lieten zien hoe het leven geweest was en hoe het zou worden. Aha, zeg ik, net zoals Dickens’ Ghosts of Christmas Past. Probeer dat maar eens in het Frans te zeggen, dat lukt dus niet. Ook kan hij me niet uitleggen waarom het hotel er uit ziet zoals het doet, met die binnenplaats en de gaanderij. Is de vroegere eigenaar ooit in India geweest? In Simla of Mussoorie misschien? De oude man heeft geen idee, maar ik weet het wel zeker. Dit is een overdonderend déjà vu, het is alsof we weer terug zijn in zo’n oud hotel in een hill station uit de Britse Raj, waar we zo vaak logeerden. Het enige dat ontbreekt is dat Mirjam opeens binnenkomt. Kijk, nou droom ik ook. Nee gekkie, zou ze zeggen, dit is niet Mussoorie of Darjeeling, je bent in Nantes! Wakker worden!
___________________________________________________________________________
38) vrijdag 17 augustus 2012 – 07:45
Frankrijk, Port de Dinan 
Kamer 6 van Hôtel le Papillon. Soms heb je geluk, en dit plekje te vinden was zo’n moment. Een lange fietsdag, opeens trekt de hemel dicht, de eerste regendruppels, en dan suist de weg omlaag naar Port de Dinan. Je weet, als het niets is moet je de fiets weer naar boven zeulen en dan verder over dat hoge viaduct. Maar het hoeft niet, de herbergier heet me welkom, ja, er is plaats. En hij gaat me voor, stommelt twee trappen omhoog en dan is er een kamer waar je je jeugd had willen doorbrengen, met draagbalken en schuine wanden en uitzicht over de gekanaliseerde Rance. Vroeger was dit een rivierhaven met nijvere schippers en handel tot diep in Frankrijk, nu liggen er pleziervaartuigen. Op dit moment in de vroege ochtend is het hier doodstil, straks worden de terrasstoeltjes buiten gezet en komen de eerste toeristen voor stokbrood en dampende koffie. Een heerlijk oord. En de wetenschap dat Jean Rochefort hier geboren is, een van mijn favoriete acteurs met rollen in gedenkwaardige films als Chère inconnue en Le Mari de la coiffeuse maakt het allemaal nog mooier.
___________________________________________________________________________
37) donderdag 16 augustus 2012 – 07:13
Frankrijk, Saint-Malo
Kamer 2202 van Hôtel Bristol. Interessant adres: Place de la Poissonnerie. Kijk uit je raam en je ziet geschiedenis, of tenminste een echo daarvan. Dat prachtige overkapte gebouwtje, daar werd vroeger vis verkocht. Nu is het hier nog doodstil, maar over een paar uur krioelt het van de toeristen en worden op de vismarkt zelfgemaakte sieraden verkocht en zitten sneltekenaars klaar om een karikatuur van je te maken. Maar dat doe je toch zelf al, als je hier met busladingen tegelijk door de oude ommuurde stad paradeert? De eigenaresse van het hotel vindt dit geen prettig seizoen. Al die drukte, nee. Maar ja, het geld hè. Dat stroomt nu met bakken binnen. Niks mis mee, daar doe je het voor. Want ouder nog dan de vismarkt is de uitdrukking pecunia non olet. Juist ja.
___________________________________________________________________________
36) woensdag 15 augustus 2012 – 08:12
Frankrijk, haven van Saint-Malo, aan boord van veerboot Brittany
Nauwelijks was het schip gisterenavond uit Portsmouth vertrokken of ik kreeg een sms’je: Vodafone NL. Welkom in IJsland. Dat was nog eens een verrassing. Maar vanochtend toch gewoon over de speaker een opgewekte vrouwenstem, goedemorgen dames en heren, we naderen de haven van Saint-Malo, wilt u uw spullen pakken. De slaapcabine had geen raam, deze foto werd dus iets later genomen, op een van de bovendekken. De ramen zijn grauw van zout zeewater, de hemel is grijs van regendreiging. Het slaapt trouwens prima in zo’n veerboot. Diep in de buik zijn cabines zonder ramen, vier bedden model couchette, zelfs een douche met wc. Toch weet je: als er iets gebeurt, je komt er nooit uit. Het heeft een hoog Titanic-gevoel, al die gangen, linksaf rechtsaf, voor je ’t weet ben je de weg kwijt. Bij het ontschepen was er flink gedrang, trappen raakten verstopt, mensen waren onrustig, groggy van de nacht, wilden aan land. Dat wordt dus niks, bij een noodgeval.
___________________________________________________________________________
35) dinsdag 14 augustus 2012 – 09:14
Engeland, Portsmouth
Kamer 7 van B&B The Pier. Eigenlijk heet het geen Portsmouth hier, maar Southsea. Heeft iets met vroeger te maken, toen de buurt nog onveilig was door het ruwe havenvolk en hier de nette mensen vakantie vierden. Zoiets. De historische haven is nu omgebouwd tot scheepvaartmuseum en op de pier staan draaimolens en loopt getatoeëerd volk met dreinende kinderen. De wereld maakt soms een radslag van 180 graden. The Pier wordt gerund door een aardige dame op leeftijd en alles in het smalle Victoriaanse huis is even smaakvol. Dat ze aan de achterkant uitkijkt op zo’n architectonisch rommeltje kan ze ook niets aan doen. Wat is eigenlijk het verschil tussen hotel en B&B? De prijzen in elk geval niet, denk maar niet dat je goedkoper uit bent. Nee, het verschil zit ‘m in het ontbijt. Zelfgemaakte yoghurt, kom daar maar eens om in een hotel.
___________________________________________________________________________
34) zaterdag 11 augustus 2012 – 08:14
Frankrijk, Saint-Hilaire (Manche, Basse-Normandie)
Na een vermoeiende fietsdag ergens aankomen en waar je ook aanklopt, overal te horen krijgen dat de herberg vol is. Het gebeurt me in Carentan. Oei. Wat nu? Een jongedame bij het Office du Tourisme gaat aan de slag, belt wat rond en krijgt te horen dat in het naburige Saint-Hilaire nog een kamer beschikbaar is in een B&B. Ver? Welnee, ’n paar kilometers terug. Vol goede moed daarheen gefietst. Brede oprijlaan omzoomd met bomen en weelderige hortensia’s. Mme Moreau heet me welkom in de deur van haar kleine kasteeltje. Of is het een ouderwets herenhuis? Krakende met tapijt belegde trappen, een kamer vol draperieën en uitzicht op een vijverpartij, gemanicuurd gazon, treurwilgen en de schuur waar mijn fiets mag uitrusten van het harde werken. Ja, soms valt alles op zijn plaats.
___________________________________________________________________________
33) donderdag 9 augustus 2012 – 08:32
Frankrijk, Bayeux (Calvados, Basse-Normandie)
Kamer 21 van Hotel Mogador, een klein achterafje in een drukke straat, maar eenmaal binnen merk je daar niets van. Doodstil is het hier, trek de voordeur dicht en de wereld verdwijnt. De muren van de kamer zijn zo dik dat mijn mobiele telefoon alleen werkt op het binnenplaatsje pal tegenover mijn kamer waar mijn fiets geparkeerd staat. Signor Mencaroni, de Italiaanse eigenaar, vindt het wel mooi, een lange-afstandsfietser te gast. Krijgt hij vaak fietsers? Nee, eigenlijk nooit. Wel landgenoten, de volgende ochtend bij het ontbijt wordt aan alle kanten Italiaans gepraat. Aan de buitenkant van het hotel is niet te zien dat het door Italianen gerund wordt. Hoe vinden ze elkaar? Een raadsel.
___________________________________________________________________________
32) zondag 5 augustus 2012 – 08:07
Frankrijk, St. Valery-en-Caux (Seine-Maritime, Haute-Normandie)
Kamer 6 van Hotel Henri Quatre. Hoog bovenin een krakerig oud huis met uitzicht over de haven vol pleziervaartuigen. Vous trouverez : accueil, convivialité et bonne humeur! lees ik op het visitekaartje dat ik bij de receptie in handen gedrukt krijg door een grijsharige lachebek, en hij maakt zijn woorden meer dan waar, zelden zag ik een beter gehumeurde hoteleigenaar. Gisterenmiddag regende het hier zo hard dat de feesttent bij de haven, waar het jaarlijkse “fête des fruit de mer” werd gehouden, bijna in de haven spoelde. Vandaag leek het bij het opstaan ook mis te gaan, in het raam zie je de naderende donderwolken weerspiegeld, maar het trok goddank over.
___________________________________________________________________________
31) zaterdag 30 juni 2012 – 10:24
Argentinië, Buenos Aires
Appartement 3A, Peña 2268. Na ruim twee weken omzwervingen door het hoge noorden terug in the city that never sleeps . De samenwerking met de overheid is afgelopen, vanaf nu op eigen benen en voor eigen rekening. We vinden een puik apartementhotel in de wijk Recoleta. Eigenaardige naam voor een straat, Peña. Het betekent berg of rots, maar in het dagelijkse leven wordt er een kroeg mee bedoeld waar musici komen freewheelen en improviseren. Vannacht niets van gehoord, alleen het gebruikelijke stadsrumoer, sirenes en auto’s. Dat wordt wennen, na de rust van de bergdorpen. En waar beginnen we de dag mee? Met de krant: een double spread over Mirjams fotografie in India en Vietnam. Kopregel: Een Koninkrijk van Kleine Goden. We moeten het nog (laten) vertalen om het goed te begrijpen, maar het is een waardige afsluiting van haar expositie die tot 4 juli verlengd is.
___________________________________________________________________________
30) woensdag 21 juni 2012 – 08:59
Argentinië, Tilcara
Cabaña 1 van hotel Aguacanto is verrukkelijk in zijn smaakvolle eenvoud. Laagbouw, adobe, en van alle gemakken voorzien: keukentje, goed sanitair, enorme open haard, pruttelende cv om de nachtelijke winterkou te verdrijven en rieten rolgordijnen om overdag de felle winterzon buiten te houden. Buiten staan prachtige aardenwerken potten, een lokale specialiteit, in de omgeving zitten veel pottebakkerijen omdat het hoogland de juiste kleisoort levert. Vlak naast onze voordeur zijn de planten ingedeukt en vertrapt, blijkt dat een eenzame hond daar de koude nacht doorbrengt. Mirjam geeft hem ’s ochtends brood dat ze van het ontbijt meeneemt. De goedlachse eigenaar Javier vindt alles best.
___________________________________________________________________________
30) maandag 19 juni 2012 – 08:50
Argentinië, Cafayate
Kamer 7 van Hotel Plaza, een eenvoudig achterafje met kamers die uitkomen op een binnenplaats, zodat ook het weinige straatgeluid dat slaperig Cafayate produceert niet tot ons doordringt. Daarentegen hebben we een buurman die in de vroege ochtend op barse toon tegen vrouw en kind oreert. Zijn stem dreunt en knarst, maar een weerwoord blijft uit. Aan de ballustrade rond de gaanderij hangen bloembakken met geraniums, beneden op de binnenplaats staan bakken met Viola tricolor, het driekleurig viooltje. Bij ons inheems en bijna onkruid, hier een gekoesterd potplantje. De Britten noemen het Heart’s Ease, en Shakespeare laat Oberon er in A Midsummer Night’s Dream een liefdesdrank van brouwen. De buurvrouw moest eens weten. Of maakt ze liever korte metten? Dan kan ze beter bij Hamlet terecht. The drink, the drink! I am poisoned!
___________________________________________________________________________
29) zondag 18 juni 2012 – 08:57
Argentinië, Cachi
Kamer 3 van Hotel La Merced del Alto (leterlijk ‘De Genade van de Hoogte’). Een verbouwd klooster uit de 19e eeuw, had de woordvoerder van het Ministerie van Toerisme gezegd. Prachtig gebouw hoog op een heuvel met klokketoren en lange gangen waar we dwaalden over eeuwenoude plavuizen, fantaserend over monniken en religieus afzien. Tot de receptioniste ons uit de droom hielp. 19e eeuw? Welnee, vijf jaar geleden gloednieuw gebouwd. Maar oud of niet, het uitzicht was verbluffend. Wakker worden met uitzicht op de eeuwige sneeuw van de 6380 meter hoge Nevado de Cachi, kom er maar eens om.
___________________________________________________________________________
28) zaterdag 16 juni 2012 – 08:47
Argentinië, Salta
Kamer 15 van Stelares Boutique Hotel. Na een vertraagde avondvlucht in Salta aangekomen en na een dolle taxirit in het donker ingecheckt. Het eerste woord dat je te binnen schiet is statig. Dan: klassiek. Mahoniehouten lambrizering, kroonluchters, deftige bibliotheek en overal gepolitoerde houten vloer zodat je je rijkoffer niet durft te rijden maar hijgend sjouwt. We zijn gast van de provinciale overheid en slapen in de suite. Derde woord: overdadige kitsch. Hemelbed op een verhoging waar je ’s nachts vanaf dondert als je naar de wc moet. We worden gewekt door zingende meisjes van de achter het hotel gelegen kloosterschool. In het ommuurde achtertuintje van het hotel is een zwembad, maar het ligt er verlaten bij, het is winter. Toch bloeien er rozen. Leermoment? In Noord-Argentinië zijn de winters niet koud.
___________________________________________________________________________
27) donderdag 7 juni 2012 – 08:53
Argentinië, Buenos Aires
Kamer 905 van Dazzler Hotel. Gisterenavond aangekomen na 13 uur vliegen, als een blok in slaap gevallen maar steeds wakker door verkeerslawaai. The city that never sleeps las ik in een reisgids, en daar is geen woord Spaans bij. Op een steenworp afstand loopt de Avenida 9 de Julio, een tienbaans monstrum, volgens de Argentijnen de breedste avenue ter wereld. Of het klopt weet ik niet, maar het kreng produceert in elk geval constant geluid. Nerveuze sirenes van politie of brandweer, snerpende motorfietsen en het aanhoudende gedreun van auto’s. Mijn biologische klok staat op Nederlandse tijd 13:53. Als we naar buiten kijken zien we de bijna blinde muur van een naastgelegen hotel. Het herinnert aan de Duitse bunkers in de Zandvoortse duinen. Diep beneden ons Plaza Libertad, waar onder de bomen zwervers slapen.
___________________________________________________________________________
26) woensdag 30 mei 2012 – 07:34
Nederland, Den Oever
De Blauwe Kamer in B&B Het Huis van de Wadden. Zonder twijfel het kleurrijkste huis van heel het dorp. Uitbundig blauw en overal bloemen, als het geen huis was waande je je in een woonwagen. Uitbaatster Ina, die graag schildert en ooit naar de Finistère in de Bretagne hoopt te verhuizen, lijkt op Lutz Jacobi van de PvdA, maar dan met een normale stem. Verder is hier niets normaal, en dat maakt het zo aardig. Overal boeken over de Waddenzee (alleen lezen, niet meenemen, waarschuwt een papiertje aan de muur), een atelier met klieder en rommel waar de fiets mag staan en pak maar wat je hebben wilt uit de keuken, als je maar opschrijft. Ik krijg een kamer met drie bedden. Wat als er andere gasten komen? Ina lacht. Dan hebben ze pech, of we bedenken wat. Maar niemand komt, ik heb het rijk alleen. ’s Avonds hoor ik twee kleine nozems met hun brommer flink doen in de straat, daarna daalt de rust weer over het dorp. Het enige nadeel is een steile trap naar beneden als je ’s nachts moet plassen. Gelukkig heb ik een bidon.
___________________________________________________________________________
25) dinsdag 29 mei 2012 – 07:27
Nederland, Edam
Kamer 29 van Hotel La Fortuna, in een houten huisje achter het restaurant. Prachtig uitzicht over het water. Heeft het een naam, dat water? Geen kaart die antwoord geeft. Er is een witte ophaalbrug die gisterenavond toen ik incheckte omhoog werd getrokken toen de tjalk binnenvoer die nu ligt afgemeerd. De zon scheen, een reiger zat pal onder het raam tussen de bolvormige lantaarns, kinderen zwommen in het naamloze water en werden door een bezorgde ouder op de kant geroepen toen die boot kwam aantuffen, maar de schipper zwaaide het weg alsof hij wilde zeggen ik pas wel op. Nu vanochtend is het grauw en koud, twaalf graden, de reiger is weg. De kinderen trouwens ook. Maar dat zal met school te maken hebben.
___________________________________________________________________________ 24) zondag 13 mei 2012 – 08:17 Locatie: Nederland, Ameland 
Kamer 43 van Hotel Nobel in Ballum, met 370 inwoners het kleinste dorp van dit prachtige waddeneiland. Uitzicht op rode dakpannen, oude bomen die langzaam in blad komen en het parkeerplaatsje met als enige auto onze stoere Landrover. Wat een plek! Puike kamer, een voortreffelijk restaurant en een heerlijk rustig dorpje. Maar slaapkoppen zijn het, die Ballumers. Als we na het avondeten nog een ommetje lopen zien we dat bijna alle lichten in de huizen gedoofd zijn. ’t Is pas tien uur, maar stilte alom, het geluid van Mirjams hakken echoot door de klinkerstraatjes. In Eetcafé De Boerderij, om de hoek bij Nobel, brandt licht maar alleen de waard zit aan de tap, de tafels zijn leeg. Straks, als het seizoen begint, breekt op Ameland de toeristenpest uit, maar het slaperige Ballum blijft buiten schot. Heerlijk vooruitzicht, want we kunnen niet wachten hier weer terug te komen. Als ze tenminste de kamerprijzen een beetje laten zakken, want goedkoop is het niet bepaald. Goed wel, maar zeker niet koop. ___________________________________________________________________________ 23) vrijdag 2 december 2011 – 09:25 Locatie: Vietnam, Hanoi 
Kamer 206 van Hotel Sunshine Suites, het grotere broertje van de naamgenoot waar we twee weken geleden overnachtten. Je kunt als je zou willen zo bij de buren naar binnen klimmen. Op het gevaar af een doodklap te maken op de binnenplaats, waar in alle vroegte een haan zich drie maal heeft schorgekraaid en de buurvrouw de was ophangt. De struik is kaal, pas waar licht komt groeit het blad. De reis zit er bijna op, zondag alweer terug. Nog twee dagen om door het heerlijke Hanoi te zwerven. Wat we het meeste zullen missen? Moeilijk te zeggen. De Vietnamezen natuurlijk. Zachtmoedig zijn ze, en vriendelijk. Het eten. De drukte, die soms bijna teveel wordt maar het leven hier zo bijzonder maakt. Het eindeloos zwerven door de stad, waar overal het verleden tegen het heden schurkt. Maar bovenal al die lieve nieuwe vrienden die we in het revalidatiecentrum in Lai Chau gemaakt hebben, En Vlinder natuurlijk, onze dochter in Vietnam. Daarover later meer. ___________________________________________________________________________ 22) woensdag 23 november 2011 – 09:20 Locatie: Vietnam, Lai Chau 
Kamer 307 van het Tay Bac Hotel in de hoofdstraat van Lai Chau. Merkwaardige plek, omdat deze provinciehoofdstad een paar jaar geleden nog niet bestond. Althans, niet in de huidige vorm. Het was een nietszeggend dorpje, maar omdat het oorspronkelijke Lai Chau door de bouw van een hydro-electrische dam onder water zal verdwijnen werd dit slaperige dorp tot nieuw Lai Chau gebombardeerd. Tot een paar jaar geleden mocht je dit gebied niet zonder speciale vergunningen bezoeken, en nog steeds is het nabije grensgebied met China out of bounds. Intussen heeft de stad zich ontwikkeld tot een soort grootheidswaanzinnige metropool naar Oost-Europees model met immens brede straten waar het goed paraderen is. Dit hotel is een khách sạn du lịch, een toeristenhotel van de oude stempel. Ongeïnteresseerd personeel, defecte wc, een douche waar nauwelijks water uit komt, de beddenlakens zijn bedenkelijk grauw en de muren staan krom van vocht en schimmel. Maar het uitzicht mag er wezen. ___________________________________________________________________________ 21) maandag 21 november 2011 – 11:03 Locatie: Vietnam, Hanoi 
Kamer 403 van Sunshine Plaza Hotel in Ma May Street. Op de kop af vier jaar geleden dat ik hier voor het laatst was. Lieve help, is het alweer zolang geleden? Kijk nou toch, dit uitzicht. Wat verzamelt de buurman daar links voor ouwe troep op zijn balkon? En aan de overkant, dat smalle huis, zeven steeds kleiner wordende verdiepingen telt het. Als je niet in de breedte kunt ga je omhoog. Vroeger werd belasting geheven op basis van de gevelbreedte, vandaar dat je nergens ter wereld zoveel pijpenlahuizen vindt als in Hanoi. Ook telde geen enkel huis meer dan twee etages, omdat geen enkel bouwwerk in de stad hoger mocht zijn dan het keizerlijk paleis. Wat moet de stad mooi geweest zijn. Is het nog, hoor. Heerlijke stad, Hanoi. ___________________________________________________________________________ 20) zondag 20 november 2011 – 06:43 Locatie: stoel 21B, vlucht KL0877 van Amsterdam naar Bangkok 
Mijn horloge wijst 06:43, maar beneden is het zes uur later. Waar zijn we? Ik zie land, dus zal ergens boven Noord-Thailand zijn. Over anderhalf uur uur landen we op Suvarnabhumi Airport. Spreek uit Soe-vanna-phoem. Prachtige luchthaven. Maar groot! Je loopt je een ongeluk. Zes uur lay-over, dan de aansluitende vlucht naar Hanoi. Wat doe je al die tijd? Beetje eten en drinken, rondslenteren, dutje doen, meegenomen stapel kranten uitlezen en een voetmassage. After all, it’s Thailand. ___________________________________________________________________________ 19) zondag 6 november 2011 – 08:46 Locatie: België, Trois-Ponts 
Kamer 6 van Hotel Le BeauSite, een familiehotel in de Ardennen met uitzicht op het dal van de Amblève. Geen idee wat familiehotel precies betekent. Dit is een ouderwetse, ietwat truttige plek waar je je meteen thuis voelt. Zou dat het zijn? Familie = thuis. Het dorp ligt onderaan de heuvel. Het ligt aan de route Luik-Bastenaken-Luik, in de zomer buffelen hier de renners voorbij. Je kunt er pizza eten. Beter is het boven te blijven in het hotel-restaurant. Prima keuken en een puike wijnkaart met uitsluitend Franse wijnen. Vanachter je bord kijk je uit over het dal. Dat zie je ook als je ’s ochtends wakker wordt. Winternevel kruipt over de heuvels. Maar wat te doen als er brand uitbreekt? Het gaat hier loodrecht omlaag. Hopelijk breken de bomen je val. ___________________________________________________________________________ 18) zaterdag 15 oktober 2011 – 08:23 Locatie: Oostenrijk, Salzburg 
Kamer 756 van Hotel Turnerwirt. Twee kilometer buiten het centrum van Salzburg, weg van de toeristische heksenketel en de veel te dure hotels. Met het raam wijd open slapen we, weggedoken onder kraakheldere dekbedden, in koele berglucht met op de achtergrond het gorgelen van een beekje dat pal naast het hotel stroomt. In de verte ligt Duitsland. De bergen staan met hun voeten in de ochtendmist, en de maan doet ook nog een beetje mee. Ontbijten doen we aan een grote houten tafel met dampende koffie en Kaiserbrötchen met kaas. Het ruikt en voelt als wintersportvakantie. ___________________________________________________________________________ 17) woensdag 12 oktober 2011 – 09:47 Locatie: Hongarije, Boedapest 
Gisterenavond erg laat in Boedapest aangekomen en moeizaam naar de Dohány Utca gereden, de straat waar ons hotel ligt. Altijd lastig, een onbekende stad, vooral ’s avonds. Omleidingen, ongeduldig toeterende taxichauffeurs en opeens een voetbalstadion en van alle kanten horden brullende supporters met bierblikjes. Later blijkt dat er de EK kwalificatiewedstrijd Hongarije-Finland gespeeld zal worden. Maar dan zijn wij allang in ons hotel, hebben op goed geluk om de hoek een hap gegeten, een paar glazen Egri Bikaver gedronken, die heerlijke Hongaarse rode wijn, en in diepe slaap getuimeld. En vanochtend het raam open en een onbekende straat. Prachtig. Niet weten wat gaat komen, en voorzichtig hardop die wonderlijke woorden zeggen: we zijn in Boedapest. ___________________________________________________________________________ 16) zondag 9 oktober 2011 – 08:32 Locatie: Roemenië, Gura Humorului 
Een complete bovenetage in Casa Cristian, waar eigenaar Constantin Rusu ons trots rondleidt. Aardige man, tikje opgewonden. Zijn stopwoordje is immediately. Verontschuldigt zich dat het er zo koud is en dat hij voor het eerst dit seizoen de cv heeft ingeschakeld. En inderdaad, als we enkele uren later terugkomen van het welkomsdiner waar de burgemeester ons persoonlijk welkom heet en ons dankt voor de deelname aan de internationale foto-expositie, zijn de kamers aangenaam warm. Als we voor het slapengaan een raam openen stroomt koele berglucht naar binnen. Het voelt alsof we op skivakantie zijn. De volgende ochtend is de hemel betrokken en valt de eerste regen, die de eerstkomende 24 uur niet zal stoppen. Gelukkig is er een huiskamerconcert met de Roemeense pianist Boldizsár Csíky, die Liszt, Chopin en Filtsch speelt (zie Eetzicht #71). ___________________________________________________________________________ 15) zaterdag 8 oktober 2011 – 08:26 Locatie: Oekraïne, L’viv 
Kamer 102 in het protserige Citadel Inn hotel in L’viv. Normaal kies je hier niet voor, maar via internet konden we een goede deal maken en zien zodoende een facet van het Oosteuropese proletenleven dat anders verborgen zou zijn gebleven. We hebben honger, maar het restaurant is gesloten: een rijke familie heeft het afgehuurd voor een exclusief huwelijksfeest. Kanjers van Mercedessen en BMW’s rijden voor, kerels met kale schedels in glimmende, roestvrijstalen kostuums, vergezeld door vrouwen in ongelofelijke baljurken, stappen uit met als huwelijksgeschenk vijf-liter flessen Chivas Regal of in cellofaan verpakte bloemstukken half zo groot als zijzelf. En ergens binnen vermoeden we de lokale godfather die minzaam zijn voetvolk ontvangt. Tot diep in de nacht horen we een zanger Frank Sinatra imiteren. De volgende ochtend is het stil. Als ik de foto maak begint het te druppelen. Tegen de tijd dat we vertrekken regent het pijpestelen en een aanzienlijk deel van de rit door Oekraïne zal dat zo blijven. ___________________________________________________________________________ 14) maandag 3 oktober 2011 – 08:57 Locatie: Duitsland, Berlijn 
Kamer 211 in Hotel Luise aan de Luisenstrasse in voormalig Oost-Berlijn. Op een steenworp afstand ligt de rivier Spree, die hier de fysieke scheiding vormde tussen beide stadsdelen. Pal naast het hotel loopt de U-Bahn naar station Friedrichstrasse, destijds het enige station in Oost-Berlijn waar je vanuit het westen naartoe kon. Menig Oost-Duitser heeft geprobeerd naar het westen te vluchten door van het dak van dit gebouw op de rijdende trein te springen. Soms lukte het. Meestal lukte het niet. ___________________________________________________________________________ 13) zondag 7 augustus 2011 – 08:23 Locatie: Nederland, Amsterdam 
Uitzicht (met iPhone gefotografeerd) van kamer 4 op de 5e etage van het gastenverblijf van het VU medisch centrum, waar we sinds eergisteren bivakkeren nadat Mirjams moeder in kritieke toestand naar de intensive care is overgebracht. De artsen vreesden voor haar leven. Nu lijkt het alsof de vitale functies langzaam herstelllen en dat ze, dapper als ze is, uit dat beangstigende niemandsland terugkrabbelt. De hemel is dreigend, maar er gloort zon. Soms is de natuur een spiegel van het leven. ___________________________________________________________________________ 12) zondag 31 juli 2011 – 07:40 Locatie: Frankrijk, Dieppe (Seine-Maritime, Haute-Normandie) 
Kamer 407 van Hotel Aguado, waar de duurdere kamers uitzicht hebben op het gigantische kiezelstrand. Maar waarom zou je dat uitzicht willen? Veel dikke mensen die op de boulevard in de rij staan voor schepijs, hamburgers en crèpes. Ik betaal aanzienlijk minder voor mijn kamer en zie, als ik de ramen open, boven de nog slapende stad de torens van de prachtige Eglise St. Jacques, in vroeger tijden het eerste rustpunt in Frankrijk voor Engelse pelgrims op weg naar Santiago de Compostela. Mooi strategisch punt ook om met een buks de meeuwen te lijf te gaan. Grote genade, wat maken die een pestherrie. ___________________________________________________________________________ 11) zaterdag 30 juli 2011 – 07:10 Locatie: Frankrijk, Saint-Valery-sur-Somme (Picardie, Haute-Normandie) 
Kamer 11 van het aangenaam ouderwetse Hotel Les Pilotes, waar de vloeren kraken en de waterleidingen suizeborrelen. De van oorsprong Italiaanse Ilaria Aquero en haar man kochten het hotel twee maanden geleden en willen het zaakje drastisch verbouwen, want ze willen wat hipper volk aantrekken, het hotel heeft nu toch een beetje een truttige uitstraling (zie Eetzicht #65). Wijzend op de rivier de Somme, die onderlangs het hotel stroomt en waar bij laag water de schapen door de schorren waden, zegt ze: wacht maar tot morgen, en vertel me dan of je ooit zo’n zonsopgang hebt gezien. De volgende ochtend, een beetje beduusd van het verbluffend mooie uitzicht, zeg ik naar waarheid nee, nog nooit. ___________________________________________________________________________ 10) vrijdag 29 juli 2011 – 07:17 Locatie: Frankrijk, Boulogne-sur-Mer (Pas de Calais) 
Kamer 401 van Hotel Hamiot, met uitzicht op haven en reuzenrad. Ze deden goede zaken met de Britten die Het Kanaal overstaken, maar de veerdienst Dover – Boulogne-sur-Mer bleek onrendabel en werd in 2010 stopgezet. In de badkamer hangt nog een waarschuwing voor de voormalige clientële: Guests will be held responsible for any damage done whilst you are resident in this hotel. Waarom hangt die tekst daar nog? vraag ik de eigenaar. Misschien wordt de veerdienst hervat, zegt hij hoopvol. Maar zijn ogen zeggen heel iets anders. ___________________________________________________________________________ 9) donderdag 28 juli 2011 – 07:02 Locatie: Frankrijk, Calais (Pas de Calais) 
Kamer 15, drie hoog in het rommelige Hotel La Sole Meunière. Aan de andere kant van het hotel ligt Het Nauw van Calais, met de tunnel en de ferrydiensten naar Groot-Brittannië. Aan deze kant schreeuwen de meeuwen en loeit de afzuiginstallatie van een restaurant waar fish and chips en andere culinaire hoogstandjes geserveerd worden. Je ziet de pijp over het gebouw kruipen en er tegenop klimmen. Was het restaurant de hele nacht geopend? Lijkt me onwaarschijnlijk. Franse restaurants sluiten op de gekste tijdstippen, dus ook ’s nachts. Blijft de vraag waarom die afzuiger de hele nacht bleef aan staan. ___________________________________________________________________________ 8.) dinsdag 26 juli 2011 – 07:48 Locatie: België, Brugge 
Een doodstil steegje achter Hotel Boterhuis in middeleeuws Brugge. Het torentje, zo vertelt de hotelier, is van het Kasteel van de Heren van Gistel, die in de 14e eeuw tol hieven op inkomende goederen en een molen hadden waar de boeren elke tiende schep graan moesten afstaan. Met hun aldus vergaarde rijkdom bouwden de Heren van Gistel een naar henzelf vernoemde stad, twintig kilometer verderop. Maar in de winter zochten ze beschutting in hun kasteeltje binnen de Brugse stadsmuren. Zo zie je. Welstand kan alleen ontstaan door uitbuiting. En zes eeuwen later vergapen we ons aan de pracht die het opleverde. ___________________________________________________________________________ 7) zondag 24 juli 2011 – 08:21 Locatie: Nederland, Middelburg 
Dreigend hangen de regenwolken boven de Lange Jan, maar terwijl de rest van het land geteisterd wordt door aanhoudende regens, houden ze zich in Zeeland (nog?) gedeisd. Of de palmbomen, die de hoteleigenaar in de achtertuin gezet heeft, tegen het humeurige Nederlandse klimaat kunnen? Wat de Drommedaris is voor Enkhuizen en de Martinitoren voor Groningen, is de Lange Jan voor Middelburg. Waarom de 14e eeuwse kerktoren zo heet weet ik niet. Wel dat het een replica is: in mei 1940 bombardeerden de Duitsers de binnenstad en de toren sneuvelde. Vijftien jaar later was de zaak herbouwd. En zo gaat geschiedenis: nergens zoveel Duitse toeristen als in Zeeland. In de kamer naast mij slaapt een Duits stel, ik hoorde ze gisterenavond gierend van het lachen de trap op stommelen. Ze hebben hetzelfde uitzicht als ik. ___________________________________________________________________________ 6) woensdag 8 juni 2011 – 08:51 Locatie: Letland, Riga 
Kamer 412 van Hotel Garden Palace. We logeerden hier al eerder, in een bitterkoude november 2008. Naar oude Sovjettraditie stond de verwarming gloeiend hoog en ontbrak de regelaar, dus sliepen we met open raam. Uitzicht op straat, ’s nachts schrokken we wakker van straalbezopen kerels die lallend met bierflessen smeten. Ook dit keer slapen we ook met open raam: overdag 31 graden, ’s nachts ternauwernood onder de 25. Beneden ons de binnenplaats met een klaterende fontein en soms het ratelen van een sleepkoffer over de kinderkopjes. ___________________________________________________________________________ 5) vrijdag 18 februari 2011 – 07:37 Locatie: Nederland, luchthaven Schiphol 
Kamer 308 in Citizen M hotel op Schiphol, drie minuten lopen van de vertrekhal. Mirjam vertrok vandaag naar Delhi, en hoe aangenaam is het om rustig de vlucht te beginnen, in plaats van gestressed in ochtendfiles. Gisterenavond aten we bij Bird, de Thai op de Zeedijk, waarna we Biutiful zagen, de hartverscheurende film van Iñárritu met een onvergetelijke hoofdrol van Javier Bardem. Vermoeid en aangeslagen naar bed. ’s Ochtends zie je vanuit je bed de vliegtuigen in slow motion paraderen en eet je een croissant in het ultramoderne en efficiënte ontbijtcafé tussen snelle dames en heren met opengeklapte Macbooks op schoot. ___________________________________________________________________________ 4) donderdag 2 december 2010 – 08:34 Locatie: Nederland, thuis 
Winter. Snijdende oostenwind, – 7,8 graden C. Niemand waagt zich naar buiten. De kippen, die normaal op dit tijdstip rond het huis scharrelen, zoeken hun heil in de stal bij de ezels en de geiten, op de foto achterin binnen de omheining. Verstandig, daar is het warm. Mijn ochtendplicht: nog voor de koffie het drinkwater van de dieren verversen. Dat betekent ijs uit emmers bikken. ___________________________________________________________________________ 3) zondag 21 november 2010 – 09:17 Locatie: Nederland, Maastricht 
Hetzelfde hotel als gisteren, maar nu twee etages omhoog. Doodstil, afgezien van een enkel vliegtuig dat aanzet voor de landing op Maastricht Airport. Op de gang opeens vrouwen die de aangrenzende kamer verlaten en gierend van het lachen hun koffers door de gang sleuren, waarbij ze tegen alle muren lijken op te botsen. ___________________________________________________________________________ 2) zaterdag 20 november 2010 – 07:59 Locatie: Nederland, Maastricht 
Voetstappen van hotelpersoneel dat via een achterommetje binnenkomt. Ik hoor fietsen, een enkele brommer en een poort die in het slot valt. Even later het dichtklappen van een vuilcontainer. Ze praten met elkaar, maken grapjes. Limburgs, of Maastrichts. Ik versta er geen woord van. ___________________________________________________________________________ 1) vrijdag 19 november 2010 – 06:21 Locatie: Nederland, Breda 
Benauwde nacht. ´t Lijkt wel Rusland, de verwarming laat zich niet temperen, dus raam wijd open. Ondanks het vroege uur al verkeer, banden suizen op vochtig asfalt. Zesde verdieping. Onder mijn raam enorme ventilatoren. Een restaurant dat nog open is, of nooit sluit. Half zeven ´s ochtends en het ruikt naar gebakken aardappelen en stoofvlees. ___________________________________________________________________________</spanW
HANS DE CLERCQ 